ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ร้าย ๆ อย่างนายต้องเจอฉัน ! [1] ChanBaek
"อะไรนะ ! แม่ะไป่าัหวัเหรอ" ร่าเล็ะเบ็เสียใส่ผู้เป็นแม่ โอ้ยยอยาะายวันละหลาย ๆ รอบ สรุปปิเทอมย่อย 2 เือนนี่ัน้ออยู่บ้านนเียวเหรอไม่เอานะ !
"เอาเถอะน่าลูรั แม่้อไป้อไปทำานนะ" ผู้เป็นแม่เอ่ยอย่าอ่อนใ ทำไมลูเามันื้ออย่านี้นะ
"แม่อ่า แบเหาน้าาา ~" นร่าเล็ระโนเ้าไปอผู้เป็นแม่ เฮ้ออ เหาัเี๋ยววนีโอับไมาอยู่เป็นเพื่อนีว่า ..
"เี๋ยวแม่วนานยอลมาอยู่เป็นเพื่อเอาไหม หืมม?" แม่อแบฮยอนถามอย่าเอาใ
"........" แทนที่แบฮยอนะีใแ่ลับใเมื่อไ้ยินื่อนั้น และเห็นนัวสูมายืน้า ๆ แม่อัน ผู้ายผมสีน้ำาลไหม้ ับผิวาว ๆ รับับรูปหน้าไ้ี แบฮยอนาเบิโพล แล้ววิ่ลับไปห้ออเา
" แบฮยอน ๆ ๆ ะไปไหนลู !" แม่อเาะโนไล่หลั ส่วนเาน่ะเหรอไม่สนใหรอ พอแบฮยอนเ้าไปในห้อไ้ลับนั่ิภาพนัวสูที่เยลั่นแล้เา
"ทำไม้อเอนาย้วยนะานยอล !" ร่าเล็สะบัหัวให้ภาพนั้นออาหัวไป ่อนะไ้ยินเสียลาเท้ามาทาห้ออเา และประูนั้น็เปิออ
"สบายีไหมแบฮยอนนนน" ร่าสูแสยะยิ้มอย่าร้ายาและแล้ลาเสียยาวเพื่อหยอล้อให้แบฮยอนโรธ แล้ว็ไ้ผล แบฮยอนหันวับแล้วิาใส่านยอลอย่าับะ่าแัน
"นายมาทำำอะไรที่นี่ ันไม่้อนรับนเลวอย่านาย!" แบฮยอนเอ่ยอย่าอารม์เสียสุีที่พร้อมะระเบิไ้ทุเมื่อ! ภาพานยอลและเาผลุบมาในหัว
-----ที่โรเรียนเ่า---
"เห้ย ๆ ูแบฮยอนนสวยอเรา ิ้ิ้ววว ~" เพื่อนอานยอลที่ื่อเฮุน เอ่ยล้อเาอย่าอารม์ีแบฮยอนไ้แ่้มหน้าุเพราะลุ่มอานยอลเป็นลุ่มให่มีอิทธิพล
"แบฮยอนยัสวยเหมือนเิมเลยน้าาาา" เสียลายาวอแทำให้แบฮยอนุนแ่็ทำอะไรไม่ไ้
"อย่ามาวนน่ะ" แบฮยอนพูเบา ๆพร้อมเินหนีอย่าไม่ใส่ใ แ่นอย่าานยอลน่ะเหรอะปล่อยเหยื่อไป่าย ๆ านยอลวิ่เ้าไปุ้อมืออแบฮยอนอย่าแรนร่าเล็สะุ้
"ปล่อยันนะไอบ้า!" แบฮยอนิ้นอย่าสุแรเพื่อหวัะไ้ลับบ้านอย่าที่ั้ใไว้
"ฝันไปเถอะหมาน้อย :)" านยอลพูพร้อมับลูบไล้ผิวเนียนนุ่มอแบฮยอน นร่าเล็ลัวพร้อมไร้อ่อหน้าเพื่อน ๆ
"..........." แบฮยอนลั้นน้ำาไว้ ัวสั้นระริเพราะวามลัว
"เห้ย ๆ รู้ป้ะว่าัวแบฮยอนน่ะ โรเร้าใเลย ูลอแล้ว 5555" านยอลหันไปุยับเฮุนและเพื่อน ๆ ที่หัวเราะอบใ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แ้นนี้ไม่ลืม!
"แหม ที่รัอ่ะ น้าานาให้เ้ามาอยู่้วยน้าา" านยอลพูพลาลูบาแบฮยอนและสบา
"อย่ามาเรียแบบนี้ สะอิสะเอียน!" นัวเล็ลุหนี แ่นอย่าานยอลหรือะยอม ? เาุแนแบฮยอนให้มานั่ั พร้อมระิบว่า..
"ันะทำให้นายรััน นลืมไม่ไ้เลย อยู!" ร่าบาะัเพราะใับำพู ่อนะะโนว่า
"ไม่มีทา" นัวเล็วิ่ออาห้อแล้วโทรหา๊โอทันที แล้วัพัเสียหวานปลายสาย็ั้น
"ว่าไแบฮยอน" เสียร่าเริออหวาน ๆ ัแว่วออมาทำใหเแบฮยอนยิ้มไ้
"ันอไป้าบ้านนายไ้มั้ย?" แบฮยอนทำเสียอ้อนสุฤทธิ์ ผลลัพธ์ที่ไ้เป็นไปามา
"ไ้สิ เีี๋ยวันไปรับะมา้าี่วันล้ะ ?" แบฮยอนเลิิ้ว นั่นสิี่วันล่ะ ? สัเือนว่า ๆ ีว่า่อยไปหาลู่ฮานเพื่อนรั ><
"เือนว่า ๆ ไ้มะ ันไม่อยาอยู่ับไอานยอลใร้าย มันบอว่าะทำให้ันรัมันให้ไ้ เฮ้อ ันเลียมันอ่าีโอ" ำ! เผลอหลุปาไปะหมเปลือโนล้อไปนายแน่ ๆ ไอแบเอ้ยยย! QAQ
"เอาเถอะน่าลูรั แม่้อไป้อไปทำานนะ" ผู้เป็นแม่เอ่ยอย่าอ่อนใ ทำไมลูเามันื้ออย่านี้นะ
"แม่อ่า แบเหาน้าาา ~" นร่าเล็ระโนเ้าไปอผู้เป็นแม่ เฮ้ออ เหาัเี๋ยววนีโอับไมาอยู่เป็นเพื่อนีว่า ..
"เี๋ยวแม่วนานยอลมาอยู่เป็นเพื่อเอาไหม หืมม?" แม่อแบฮยอนถามอย่าเอาใ
"........" แทนที่แบฮยอนะีใแ่ลับใเมื่อไ้ยินื่อนั้น และเห็นนัวสูมายืน้า ๆ แม่อัน ผู้ายผมสีน้ำาลไหม้ ับผิวาว ๆ รับับรูปหน้าไ้ี แบฮยอนาเบิโพล แล้ววิ่ลับไปห้ออเา
" แบฮยอน ๆ ๆ ะไปไหนลู !" แม่อเาะโนไล่หลั ส่วนเาน่ะเหรอไม่สนใหรอ พอแบฮยอนเ้าไปในห้อไ้ลับนั่ิภาพนัวสูที่เยลั่นแล้เา
"ทำไม้อเอนาย้วยนะานยอล !" ร่าเล็สะบัหัวให้ภาพนั้นออาหัวไป ่อนะไ้ยินเสียลาเท้ามาทาห้ออเา และประูนั้น็เปิออ
"สบายีไหมแบฮยอนนนน" ร่าสูแสยะยิ้มอย่าร้ายาและแล้ลาเสียยาวเพื่อหยอล้อให้แบฮยอนโรธ แล้ว็ไ้ผล แบฮยอนหันวับแล้วิาใส่านยอลอย่าับะ่าแัน
"นายมาทำำอะไรที่นี่ ันไม่้อนรับนเลวอย่านาย!" แบฮยอนเอ่ยอย่าอารม์เสียสุีที่พร้อมะระเบิไ้ทุเมื่อ! ภาพานยอลและเาผลุบมาในหัว
-----ที่โรเรียนเ่า---
"เห้ย ๆ ูแบฮยอนนสวยอเรา ิ้ิ้ววว ~" เพื่อนอานยอลที่ื่อเฮุน เอ่ยล้อเาอย่าอารม์ีแบฮยอนไ้แ่้มหน้าุเพราะลุ่มอานยอลเป็นลุ่มให่มีอิทธิพล
"แบฮยอนยัสวยเหมือนเิมเลยน้าาาา" เสียลายาวอแทำให้แบฮยอนุนแ่็ทำอะไรไม่ไ้
"อย่ามาวนน่ะ" แบฮยอนพูเบา ๆพร้อมเินหนีอย่าไม่ใส่ใ แ่นอย่าานยอลน่ะเหรอะปล่อยเหยื่อไป่าย ๆ านยอลวิ่เ้าไปุ้อมืออแบฮยอนอย่าแรนร่าเล็สะุ้
"ปล่อยันนะไอบ้า!" แบฮยอนิ้นอย่าสุแรเพื่อหวัะไ้ลับบ้านอย่าที่ั้ใไว้
"ฝันไปเถอะหมาน้อย :)" านยอลพูพร้อมับลูบไล้ผิวเนียนนุ่มอแบฮยอน นร่าเล็ลัวพร้อมไร้อ่อหน้าเพื่อน ๆ
"..........." แบฮยอนลั้นน้ำาไว้ ัวสั้นระริเพราะวามลัว
"เห้ย ๆ รู้ป้ะว่าัวแบฮยอนน่ะ โรเร้าใเลย ูลอแล้ว 5555" านยอลหันไปุยับเฮุนและเพื่อน ๆ ที่หัวเราะอบใ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แ้นนี้ไม่ลืม!
"แหม ที่รัอ่ะ น้าานาให้เ้ามาอยู่้วยน้าา" านยอลพูพลาลูบาแบฮยอนและสบา
"อย่ามาเรียแบบนี้ สะอิสะเอียน!" นัวเล็ลุหนี แ่นอย่าานยอลหรือะยอม ? เาุแนแบฮยอนให้มานั่ั พร้อมระิบว่า..
"ันะทำให้นายรััน นลืมไม่ไ้เลย อยู!" ร่าบาะัเพราะใับำพู ่อนะะโนว่า
"ไม่มีทา" นัวเล็วิ่ออาห้อแล้วโทรหา๊โอทันที แล้วัพัเสียหวานปลายสาย็ั้น
"ว่าไแบฮยอน" เสียร่าเริออหวาน ๆ ัแว่วออมาทำใหเแบฮยอนยิ้มไ้
"ันอไป้าบ้านนายไ้มั้ย?" แบฮยอนทำเสียอ้อนสุฤทธิ์ ผลลัพธ์ที่ไ้เป็นไปามา
"ไ้สิ เีี๋ยวันไปรับะมา้าี่วันล้ะ ?" แบฮยอนเลิิ้ว นั่นสิี่วันล่ะ ? สัเือนว่า ๆ ีว่า่อยไปหาลู่ฮานเพื่อนรั ><
"เือนว่า ๆ ไ้มะ ันไม่อยาอยู่ับไอานยอลใร้าย มันบอว่าะทำให้ันรัมันให้ไ้ เฮ้อ ันเลียมันอ่าีโอ" ำ! เผลอหลุปาไปะหมเปลือโนล้อไปนายแน่ ๆ ไอแบเอ้ยยย! QAQ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น