ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Beast/Junseung]ชอบ...ก็จีบ
Title : ชอบ...ก็จีบ
Status : Short Fic
Author : Redblood15
Pairing : Junhyung x Hyunseung
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เฮ้ จุนฮยอง มองไรวะ" เสียงของดงอุนพูดเรียกสติของผมขึ้นมา
นั่นสิ ผมมองอะไร ไม่สิ ผมรู้ว่าผมกำลังมองคนๆนึงอยู่ แต่ผมแค่ไม่รู้ว่าเค้าเป็นใครก็เท่านั้น
"อ๊ะ นั่นจางฮยอนซึง ดาวปี1 คณะนิเทศนี่นา" กีกวังเป็นคนไขปริศนาของผม
ผมชื่อ ยงจุนฮยอง ปี2 คณะวิศวะ ส่วนซนดงอุนกับอีกีวัง 2 คนเมื่อกี้เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับผมเอง ขัดก็แต่ว่ามัน 2 คนเป็นแฟนกัน ซึ่งทำให้ผม...หมั่นไส้ ==*
จางฮยอนซึง ปี1 คณะนิเทศงั้นหรอ...เด็กคนนั้น...น่าสนใจจริงๆ
ตอนนี้ผมก็อยู่ในโรงอาหารรวมของมหาวิทยาลัย เพื่อกินข้าวเช้า เนื่องจากอาหารที่อยู่ในตู้เย็นที่หอมันหายไปไหนก็ไม่รู้ -_- สงสัยเมื่อวานตอนที่ดงอุนมา จะถูกมันจิ๊กไป ทำให้ผมต้องมาหาอะไรกินที่นี่แต่แล้วผมก็เห็นคนคนนึง...จางฮยอนซึง!!! เค้าเดินอยู่ในโรงอาหารนี้ด้วย!
ไม่รู้ว่าผมมองเค้าจนเรียกว่า'จ้อง'เกินไปรึเปล่า เค้าเลยหันมาทางผม พร้อมกับแจกยิ้มสวยๆให้ผมที่นึง
เฮือก! น่ารัก-///- ยงจุนฮยองโดนความน่ารักของจางฮยอนซึงattackเต็มๆ-///-
ผมทำตัวเป็นมนุษย์ที่กินข้าวช้า~~ที่สุดในโลก~~ เพื่อที่จะได้รอน้องฮยอนซึงกินข้าวเสร็จก่อน เพื่ออะไรน่ะหรอ ...เดี๋ยวก็รู้^___^
นอกจากผมจะเป็นมนุษย์ที่กินข้าวช้าที่สุดในโลกแล้ว ตอนนี้ผมก็กลายเป็นสโตกเกอร์ที่ตามติดจางฮยอนซึงมากที่สุดในโลกอีกด้วย หลังจากที่เมื่อเช้าผมได้ตามไปแอบส่ง(?)(แอบดูนั่นแหละ) ฮยอนซึงถึงห้องเรียนแล้ว มันก็ทำให้ผมค้นพบบางอย่างว่าเพื่อนคลาสเดียวกับฮยอนซึงก็คือ ยังโยซอบนั่นเอง!!! ผมเลยจัดการติดต่อกับรุ่นพี่ดูจุนที่เป็นแฟนกับโยซอบเพื่อขอตารางเรียนของคลาสนั้น และตอนนี้...ตารางเรียนนั่นก็อยู่ในมือผมเเล้ว^[+++]^
"แกชอบฮยอนซึงหรอ" เสียงดงอุนถามผมตอนที่เรากำลังกินข้าวกลางวันด้วยกัน ว่าแต่ มันรู้ได้ไงวะ _ _* ผมว่าผมก็ทำทุกอย่าง อย่างแนบเนียนที่สุดแล้วนะ
"อืม~ แต่ฮยอนซึงจีบยากนะจุนฮยอง" และกีกวังก็พูดขึ้นมาต่อ
"?" งงสิ ตอนนี้หน้าผมมีแต่คำถาม อะไร? ยังไง? ทำไม? รู้ได้ไง?
"นายก็ลองดูเองก็แล้วกันนะ ^^" แต่กีกวังก็บอกผมมาแค่นี้
ตอนเลิกเรียน ผมก็ไปแอบซุ่มอยู่หน้าห้องของฮยอนซึง รอจนเค้าเลิกเรียน เก็บของเสร็จ ออกจากห้อง แล้วก็กลับบ้าน ไม่น่าเชื่อว่าผมตามเค้าไปจนถึงที่บ้าน!
พฤติกรรมสโตกเกอร์ของผมเป็นไปอย่างนี้ทุกวัน ผมก้ไม่รู้ว่าฮยอนซึงเค้ารู้ตัวรึเปล่า จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน มันดูเหมือนคนบ้านะ หลายๆคนก็คิดว่าผมบ้า ก็เค้าน่ารักมากเกินไปนี่นา-///-
ไม่ใช่แค่นั้น แต่ความรู้สึกของผมมันก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จากน่าสนใจเป็นถูกใจ จากถูกใจเป็นความชอบ ผมชอบเค้ามาก ชอบเค้ามากจริงๆ
จนวันนึง ที่ผมก็แอบตามฮยอนซึงกลับบ้านตามปกติ
"ฮยอนซึง...พี่ชอบนาย" พี่ท๊อปเดือนปี4 เข้ามาบอกชอบฮยอนซึง=[]=
"เป็นแฟนกันได้มั๊ย?" พี่ท๊อปยังถามขึ้นอีก
"คงไม่ได้หรอกครับ เพราะผมมีคนที่ชอบแล้ว"
"!!! งั้นพี่ขอเวลาได้มั๊ย ขอให้ได้สนิทกับนาย ขอให้ได้ทำอะไรเพื่อนาย ขอให้ได้...จีบนาย เผื่อนายอาจจะเปลี่ยนใจบ้าง"
"คงไม่ได้หรอกครับ เพราะคนที่ผมอยากให้สนิท ทำอะไรให้ผม แล้วก็...จีบ ผมอยากให้คนคนนั้นคือคนที่ผมชอบครับ ขอโทษจริงๆนะครับ ^_^"
และแล้วพี่ท๊อปก็เดินหน้าเจื่อนหายไป
ตอนแรกผมดีใจนะที่ฮยอนซึงไม่รับรักของพี่ท๊อป เพราะตอนแรกผมเห็นแววแห้วมาแต่ไกลแล้ว แต่ตอนนี้...ผมรู้สึกอกหัก
ผ่านมา 1 ปีแล้วที่ผมตามดูฮยอนซึง ทั้งๆที่รู้ว่าฮยอนซึงมีคนที่ชอบแล้วแต่ผมก็ยังตัดใจจากเค้าไม่ได้เลย มันทำให้ผมยังตามดูเค้าต่อไปจนผ่านมาเป็นปี
ใน 1 ปีที่ผ่านมานี้มีคนเข้าหาฮยอนซึงมากมาย แต่ฮยอนซึงก็ยังตอบเหมือนเดิม 'มีคนที่ชอบแล้ว'
ถึงตอนนี้จะอยู่ปี3แล้ว ผมก็ยังต้องตัวติดกินข้าวอยู่กับดงอุนและกีกวังอยู่ดี =^= เบื่อมัน ยิ่งเวลามัน 2 คนสวีทกันนะ แมร่งไม่สนใจประชาชนรอบข้างเลย เออ! ก็ผมยังโสดนี่! ก็ผมยังไม่ม...
"ขอโทษครับ ของนั่งด้วยได้มั๊ยฮะ?" ระหว่างที่ผมกำลังบ่นอยู่ในใจ คนที่อยู่ในหัวใจของผมตลอดเวลา(เลี่ยน!)ก็เดินมาอยู่ข้างๆผมแล้ว
"นั่งได้เลยครับ" กีกวังตอบฮยอนซึงอย่างใจดี
"ขอโทษจริงๆนะฮะ โรงอาหารมันเต็มน่ะฮะ สงสัยปีนี้ปี1เยอะเกินไป^^"
"ไม่เป็นไรหรอกครับนั่งด้วยกันก็ได้^^" ไอ้ดงอุนก็ตอบฮยอนซึงไปอย่างใจดีอีกคน แต่มันถามผมบ้างมั๊ย!! ผมจะทำยังไงดีเนี่ย เอาแต่ตามเค้ามาเป็นปี แต่ไม่เคยเข้าใกล้เค้าเลยซักครั้ง แต่นี่นั่งกินข้าวติดกันเลยนะ ทำไงดี ทำไงดี ฮยอนซึงจะรู้มั๊ยเนี่ยว่าไอ้อาการนั่งตัวแข็งทื่อและกระวนกระวายเล็กๆที่ผมเป็นอยู่นี่มันเกิดขึ้นเพราะเค้าน่ะ ว้ากกกก>o<
"ฮยอนซึง"
"ฮะ?"
"ไอ้จุนฮยอง เพื่อนพี่ ไอ้นั่นน่ะ(ชี้นิ้วไปทางจุนฮยอง) มันชอบนายนะ"
!!!
ไอ้เชี่ยดงอุนนนนนนนนนนนนน มึ.งไม่รู้หรอไงว่าที่กรูไม่บอกเค้ามาตั้งหลายปีน่ะเพราะ...กลัวเจ็บ
'ผมมีคนที่ชอบแล้ว' คำนี้มันหลอกหหลอนผมมาหลายปีแล้ว
"พี่จุนฮยองฮะ"
"?"
"พี่ชอบผมหรอฮะ"
"..." หรือมันถึงเวลาที่ผมต้องทำใจกล้าพูดมันออกไปแล้ว
"ใช่พี่ชอบนาย ชอบมานานแล้ว"
"พี่ฮะ..." 'ผมมีคนที่ชอบแล้ว' ผมเตรียมรับความเจ็บจากคำนี้แล้ว
.
.
.
"ชอบ ก็จีบสิครับ^^"
END
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบไปกับเรื่องแรกแล้วค่ะ>< เรื่องนี้ธีม ชอบก็จีบนั่นเอง บังเอิญเรื่องนี้คิดได้ตอนที่ได้ยินเพลงนี้ค่ะ ก็เลยขอยืมชื่อเพลงมาเลยนั่นเอง^^ หวังว่าจะชอบกันนะคะ ติชมกันได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น