an exchange student

ลำดับตอนที่ #1 : •ก่อนเรื่องจะเริ่ม•

  ก่อนเรื่องจะเริ่ม

 

สวัสดีทุกคนนะคะ  ตอนนี้มือเท้าเราเกร็งไปหมด(เว่อร์)แบบไม่รู้จะเริ่มเขียนอะไรยังไง
*กรุณาเข้าใจฟีลคนแก่ที่ผ่านช่วงเวลานั้นมานานแสนนาน* เอาเป็นว่าเราสัญญาว่าจะเขียนให้ดีที่สุด

ทุกๆคนเคยเป็นป้ะ แบบ...ก่อนที่เราจะเริ่มทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ซักอย่างนึง หรือก่อนจะเปลี่ยนแปลงอะไรใหญ่ๆในชีวิต (สำหรับผู้ชายเราไม่รู้นะ แต่เราว่า)ผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะเกิดอาการมโนค่ะ 5555555
มโนในที่นี้อาจจะหมายถึงมโนถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นจริงๆ หรือมโนถึงทางเป็นไปได้เลยไม่ว่าจะในปีนี้ปีหน้าชาตินี้ชาติหน้า  แต่ขอชั้นมโนไว้ก่อน มันฟินดี 555555 (นี่แหละผู้หญิง)
ยกตัวอย่างง่ายๆเลย เช่น...การลดความอ้วน...
ลด
ลด
ลด
...
..
.



เกริ่นมาซะยาว  แต่จริงๆเราจะบอกว่า จิตใจของคนที่จะไปแลกเปลี่ยนก็เป็นแบบนั้นแหละค่ะ (หรือเราเป็นคนเดียว?!)   มันจะอยู่ในช่วงมโนถึงขีดสุด ทั้งในแง่ดีและแง่ลบ และก็อย่างที่เราบอก มันมีทั้งเรื่องที่เป็นไปได้และเป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง 
ไม่ว่าจะเป็น 
"ตอนกลับมานะ ชั้นจะต้องสวยขึ้น จนคนทั้งโรงเรียนมองตาม"(มโนไปนู่น - -') 
"ตอนไปอ่ะนะ จะไปโตเกียว ไป disney land ไปฮาราจูกุ ไปช็อป ไปคอนเสิร์ต ไปตามดาราที่ชอบ กรี้ดๆๆๆ" 
"ชั้นจะหาแฟนหล่อๆซักคน" 
"โฮสชั้นจะต้องรวย มีเงินขุนชั้นให้อ้วนจนกลิ้งกลับไทย หุหุหุ"
"ชั้นต้องเป็นโฮมซิกและร้องไห้จนป่วยตายในห้องคนเดียวแน่เลย"
บลาๆๆๆ ตามแต่ความชอบ ความคิดและวิถีชีวิตของแต่ละคน


เราเคยเป็นแบบนี้มาก่อนนะ(ไม่ขอบอกว่ามโนอะไรไว้//เขิน)
แต่พอผ่านนู่นผ่านนี่ ผิดหวังบ้างสมหวังบ้าง จริงบ้างไม่จริงบ้างผ่านความสุขความเศร้า มันก็ทำให้เราได้รู้ว่า
.....
ชีวิตก็คือชีวิตอ่ะค่ะ 
"มีสุขสม มีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน
อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน
อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้มันดีที่สุด"   (เครดิต : live and learn)

เรากำหนดผลลัพธ์ไม่ได้หรอก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม
แต่เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน สิ่งนี้สำคัญมาก...จริงๆนะ
แล้วพอกลับมา เราจะได้รู้เลยว่า เราโตขึ้นแค่ไหน เป็นกำลังใจให้เด็กแลกเปลี่ยนทุกคนนะคะ



*ขอบคุณธีมสวยๆจาก
G Minor!