คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รูมเมท BeakDo
<BeakDo>
“อะไรนะ!?พี่จุนมยอนจะต้องเปลี่ยนหอไม่!!พยอน แบคฮยอนไม่ย้อมมมมมมมมมมมมมมม~”เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายดังลั่นหอพักของนักเรียนโรงเรียนมัธยมปลายเอสเอ็ม เหตุจากว่า
...เมื่อสิบนาทีที่แล้ว...
“แบคฮยอน...”รุ่นพี่ตัวขาวราวกับหลอดนีออน(??)เอ่ยขึ้นกับรูมเมทรุ่นน้องตัวเล็กคลับคล้ายลูกหมา(?)”ฮะ..พี่จุนมยอน?”แบคฮยอนตอบด้วยน้ำเสียงสดใส”แบค..คือพี่..ต้องย้ายหออ่ะ”
นั่นแหละสาเหตุที่ไอ้ตัวเล็กมันโวยวายเสียงดังแล้วยังเกาะขาผมไว้แบบนี้ “แบคอย่างอแงสิตอนบ่ายนี้แก้ก็ไปถามจารย์คริสเอาก้ได้นะ”รุ่นพี่ตัวขาวว่า พร้อมกับรีบวิ่งไปลากกระกระเป๋าแจ้นออกจากห้องทันที
...บ่ายโมงสิบห้านาที...
ตอนนี้ผมอยู่ห้องคนเดียวล่ะครับเพราะพี่จุนมยอนแกต้องย้ายไปอยู่หออีกหอนึง ตอนนี้มันบ่ายโมงละนะห้องโคตรเงียบเลยยยยยยยยยย =..= ผมไปหาจารย์คริสดีกว่า~
@โรงเรียนมัธยมปลายเอสเอ็ม
“จารย์เครสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!~” ลูกศิษย์ตัวโตแต่ก็ไม่โต(?)ตะโกนเรียกชื่ออาจารย์อย่างสนิทสนม”มีอะไร?แบคฮยอน”อาจารย์ตัวสูงถาม แบคฮยอนเดินปึงปังพร้อมกับกระแทกนั่งที่เก้าอี้ข้างๆโต๊ะอาจารย์ที่มีชื่อเด่นหราว่า’อู๋ อี้ฟาน’พร้อมกับทำหน้าฮึดฮัด “ใครเป็นรูมเมทผม??”แบคฮยอนกล่าว ปึ้ก! เสียงแฟ้มเล่มใหญ่กระทบกับโต๊ะ”ประวัติรูมเมทนาย โด คยองซู มอปลายปีหนึ่ง แล้วก็ช่วยทำหน้าให้มันดีๆหน่อยได้ป่ะ ฉันครูแกนะเว้ย เรียกชื่ออย่างกะไฟไหม้ชมรมแร็พ ตกใจนะเฟ้ยยยย ==”คริสกล่าว “แหม~~ใครเค้าจะน่าห่วงเหมือนครูชานยอลล่ะพี่อี้ฟานนนนนนนนนนน”แบคฮยอนกล่าวแซว “นี่ๆไอ้หมาแบคนี่มันโรงเรียน ที่บ้านน่ะว่าไปอย่าง==” อ้อ ผมลืมบอกน่ะครับผมกับจารย์คริสหรือพี่อี้ฟานนั้นหน่ะ เป็นพี่น้องคนละแม่กัน”ผมไปละนะพี่ บายยยยยยยย” คิๆทุกคนฮะความลับของพี่อี้ฟานน่ะ พี่เค้าชอบครูชานยอลล่ะ อย่าบอกใครนะจุ๊ๆ ^^
...หกโมงเย็น...
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น”คร้าบบบบบบ~ไปเปิดแล้วคร้าบบบบบบบบบ”ใครมันมากวนเวลานอนผมฟร้ะ การ์ตูนกำลังสนุก(?) ”สวัสดีฮะ ผมคยองซูคับพี่แบคฮยอน”นี่คือรูมเมทผมใช่มั้ยยยย บอกผมที่ว่าผมไม่ได้ฝันแบบๆๆโคตรน่ารักอ่ะ ตาโตๆ ตัวขาวเนียน แก้มยุ้ยๆ ตายละๆ “ครับๆเดี๋ยวพี่ช่วยถือนะ^^”ไม่รอช้าผมรับลากกระเป๋าของรุ่นน้องที่ได้ชื่อว่าเป็นรูมเมทผมและภรรยาในอนาคตอีกด้วย(?) คิๆ~
ตอนนี้ผมอยู่กะคยองซูได้เกือบๆเดืนแล้วหล่ะน้องดูสนิทกับผมมากขึ้นเยอะเลย”พี่แบคจะทานอะไรมั้ยฮะ เดี๋ยวผมทำให้”พีขอกินน้องแทนได้ป่ะ 5555”เราทำกินเถอะพี่อิมแล้วน่ะ” ผมตอบไป “อ่อ ฮะ^^”
...สองชั่วโมงผ่านมา...
“คยองซุๆมีคนที่ชอบหรือยัง?”ผมถามอะไรผิดไปทำไมน้องหน้าแดงขนาดนั้นนนน “มีแล้วฮะ”น้องตอบเสียงใส “อ่า”ชาเลยครับน้องตอบแบบนี้”แล้วเราจะบอกเขาเมื่อไหร่” ผมถาม ”น่าจะเร็วๆนี้แหละฮะ”คยองซูยิ้มหวาน ไอ้หมาแบคคนนี้ซึมไปเล้ยยยยย
...2วันถัดมา...
วันนี้ผมกลับหอช้าเพราะไปสังสรรค์กะไอ่พวงจงอินมานิดหน่อย ผมรีบเดินให้ถึงห้องเร็วที่สุดเพราะผมป็นห่วงรูมเมทตัวเล็กของผม
แอ็ดดดด~//เสียงประตู(หยอดน้ำมันบ้างนะแบค- -)
“เฮ้ย”ผมอุทานเสียงเบาแต่ก็ไม่เบา เมื่อผมเห็นรูมเมทตัวเล็กของผมนอนฟุปอยู่ที่โต๊ะกินข้าวพร้อมอาหารสองสามอย่างที่ผมเคยบอกว่าชอบพร้อมกับเค้กวนิลาอีกก้อนหนึ่ง ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่า วันนี้เป็นเกิดของผม...”คยองซู”ผมเรียกชื่อคนตัวเล็กพร้อมเขย่าร่างกายบาๆ “อื้อ~...พี่แบคฮยอนฮะกลับมาแล้วหรอ..กลับช้าจังผมรอจนหลับไปเลย”คยองซูพูดขึ้น มือเล็กขยี้ตาป้อยๆ ปากอิ่มเปิดปากหาวหวอด “พี่ขอโทษครับ”ผมพูด”ใช่สิ!วันนี้วันเกิดพี่นี่นาผมที่เค้กให้พี่ด้วยหล่ะ”คยองซูพูดอย่างตื่นเต้น”กินข้าวพร้อมกันนะฮะ ผมน่ะหิวมากเลย”คยองซุดพูดขึ้น”งั้นพี่ขอเป่าเค้กฝีมือคยองซุก่อนได้มั้ย”ผมต่อรอง “ได้สิฮะ!!”คยองซูรีบนำเทียนมาปักตามอายุผม แล้วรีบจุดไฟทันที...”ฟู่วววว~”ผมเป่าเทียนทั้งหมดจนดับ”พี่อย่าลืมอ่านข้อความบนเค้กนะ”คยองซูพูดเขินๆ “ได้สิ^^”ผมก้มลงอ่านหน้าเค้กซักพักแล้วรีบถามคยองซูทันที”คนที่คยองซูเคยบอกคือพี่ใช่มั้ย คยองซู”ผมพูดกับน้องด้วยท่าทางดีใจ คยองซูพยักหน้าอย่งขัดเขิน ผมรีบดึงเค้กออกจากมือคยองซู แล้วช้อนตัวของคยองซูเข้าห้องทันที”พี่แบคฮยอนจะทำอะไรฮะ”คยองซุถาม “ทำให้คยองซุเป็นของพี่ไง” ผมพูดยิ้มๆ “พี่แบคฮยอนอ่ะ อ๊า~”
ปล.เรื่องแรกของไรต์ป่วงมากนี่พูดเลย- - มีคริสยอลต่อนะคะ^^ ยังไงขอคำแนะนำด้วยนะคะจะนำมาปรัปปรุงแก้ไขในทุกๆจุดค่ะ
ความคิดเห็น