คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
INTRO
‘กูว่าสักวันมึงต้องโดนหนังสือทับตายแน่เลยว่ะ มึงดูตู้หนังสือมึงดิ งอขนาดเนี้ย ซื้อใหม่สักทีเหอะ’
คำพูดของ ‘ยู ยองแจ’ เพื่อนสนิทคนเดียว(?)ของผม ทำให้ผมมองไปที่ตู้ขนาดใหญ่ที่มีหนังสือหลากหลายประเภทเรียงอยู่บนตู้ ก็จริงอย่างที่เพื่อนผมพูดล่ะครับ หนังสือผมเยอะมากนี่นา ไม่แปลกหรอกที่ชั้นวางมันจะงอขนาดนั้น แล้วอีกอย่างตู้เนี้ยมันสูงกว่าผมอีกครับ ไม่อยากนึกเลยว่าถ้าวันไหนมันล้มลงมา ผมอาจตายเพราะหนังสือก็ได้ = =
‘คงต้องออกไปซื้อใหม่จริงๆแล้วแหละ’
คิดได้ดังนั้น ผมจึงรีบลงไปข้างล่างเพื่อออกไปหาซื้อตู้ใหม่ทันที
“ออกไปไหนอ่ะแด้?”เสียงของ ‘เจ๊จีอึน’เจ้าของหอพักถาม
“ออกไปหาซื้อตู้น่ะครับ เอ้อ ผมจะเอาตู้เก่าไปทิ้งที่ไหนได้บ้างอ่ะ?”
“เอาไปไว้ข้างๆหอนี่ก็ได้ เดี๋ยวก็มีคนมาเก็บไปเองแหละ”
“โอเคครับเจ๊”
ผมตัดสินใจเดินกลับขึ้นห้องไปก่อนแล้วจัดการย้ายหนังสือบนตู้มาวางไว้ที่พื้นจนหมด แล้วค่อยๆดึงชั้นวางแต่ละชั้นออก ดีหน่อยที่ตู้หนังสือของผมมันเป็นแบบประกอบถอดได้ เมื่อถอดแต่ละชิ้นเสร็จ ผมหอบไม้ทั้งหมดลงไปข้างล่างก่อนจะนำไปวางไว้ข้างๆหอพัก ยืนไว้อาลัย(?)ไม่นาน ผมรีบเดินไปหาร้านขายตู้แถวๆหอพัก ผมถึงกับตามันวาวเมื่อเห็นร้านนึงตั้งป้ายไว้บนตู้สีขาวขนาดใหญ่ว่า “ลดสุดๆวันสุดท้าย ตู้หนังสือขนาดใหญ่ 15,000 วอน” พระเจ้าครับ!!ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม มันโคตรจะถูกเลยครับ!! ไม่รอช้าผมรีบเดินไปดูตู้ใกล้ๆ ตู้สีขาวสูงประมาณผม แทบจะไม่มีตำหนิเลยสักนิด แต่...ทำไมมันถูกจังอ่ะ คนหล่องง แต่ก็ดีและ ช่วงนี้ผมยิ่งกินแกลบอยู่
“สวัสดีครับ สนใจตู้ตัวไหนถามได้นะครับ”คนขายที่อยู่ในร้านเดินมาหาผมพร้อมยิ้มให้
“ผมเอาตู้สีขาวนี่ละกันครับ สวยดี”
“งั้นผมลดให้เหลือ 10,000 วอนละกัน ไหนๆก็ลดวันสุดท้ายแล้ว”ผมพยักหน้ารัวๆให้คนขาย อะไรจะดีอย่างนี้ครับบบบ ตู้ราคา 10,000 วอน ถูกชิบหาไม่เจอเลยครับ! (ชิบหายนั่นแหละ : ไรท์)
“ขอบคุณครับ ^^”ผมยิ้มให้ก่อนควักเงินในกระเป๋ายื่นให้คนขายก่อนจะค่อยๆยกตู้ขึ้น ไม่หนักมากแหะ..
“งั้นเดี๋ยวผมให้คนมาช่วยยกไปล่ะกันนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ มันไม่หนักเท่าไหร่ แล้วหอก็อยู่ใกล้ๆนี่เอง”
“งั้นเดี๋ยวผมช่วยคุณ...”
“ผมชื่อแดฮยอนครับ เรียกว่า แด้ก็ได้”
“อ๋อโอเคครับ งั้นเดี๋ยวผมช่วยยกไปที่หอนะ”
ผมพยักหน้าให้ก่อนจะค่อยๆยกตู้ที่น้ำหนักเบาเหมือนขนนก(?)เดินไปเรื่อยๆโดยมีคนขายที่ผมลืมถามชื่อ - -‘ ช่วยยกอยู่อีกด้านนึง ระหว่างทางที่เดินกลับหอ ผมเดินผ่านร้านกาแฟร้านประจำ ผมมองเข้าไปในร้านเห็นชีสเค้กชิ้นสุดท้ายที่วางอยู่ในตู้ก็อดเสียดายไม่ได้ แต่ก็นะค่อยซื้อพรุ่งนี้ก็ได้ T^T ผ่านไปไม่นานผมก็เดินมาถึงที่ห้อง(พอดีคนขายเดินเร็วมากครับ - -“) ผมจัดการดันตู้เข้าที่ให้เรียบร้อยและไม่ลืมที่จะถามชื่อคนขาย
“เอ่อ ชื่ออะไรอ่ะครับ ผมลืมถามไปเลย”
“ผมชื่อ จงออบ ครับ ขอบคุณที่ซื้อตู้ตัวนี้นะครับ”อีกฝ่ายยิ้มก่อนโค้งให้ทีนึงแล้วเดินออกจากห้องผมไป
‘คนอะไรหล่อชะมัดเลยยยย’ จงออบคิด
เฮ้อ คราวนี้ก็ถึงเวลาเก็บหนังสือเข้าชั้นและ ชั้นแต่ละชั้นหนาพอสมควรและดูแข็งแรงมาก มันคงไม่งอแล้วแหละ ผมเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตู้ให้สะอาดก่อนหยิบหนังสือขึ้นเรียงทีละชั้นๆไปเรื่อยๆอย่างมีความสุข
ตุ้บ!
“โอ้ย!”ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด อะไรวะหนังสือชั้นบนมันร่วงลงมาใส่หัวได้ไง เล่มก็โคตรจะหนาแล้วก็โคตรจะหนักเลย หน้าต่างก็ไม่ได้เปิดไว้ ไม่มีลมเลย ตกมาได้ไง??
‘สงสัยจะวางไม่ดีมั้ง’
ผมหยิบหนังสือที่ร่วงใส่หัวผมขึ้นไปวางที่เดิม ก่อนค่อยๆเรียงต่อไปเรื่อยจนเกือบหมด
โครม!
“เหี้.ยไรวะ! วางก็ดีแล้วยังจะร่วงอีก”
“ก่อนจะเอาหนังสือขึ้นมาวาง เช็ดก่อนสิฮะ!” เอ๊ะ เมื่อกี้เสียงใคร หรือว่าผมหูฝาด? เออ ผมคงหูฝาด
ผมหยิบหนังสือขึ้นไปวางอีก แต่ผลตอบรับก็เหมือนเดิม มันร่วงใส่หัวผมอีกแล้ว ไม่ไหวแล้วนะ!!
“ย๊าาา หูหนวกหรอฮะ บอกว่าให้เช็ดก่อน ฝุ่นหนาเตอะเลยเนี่ย ตาบอดหรือไง”คราวนี้ผมไม่ได้หูฝาดแล้วคร้าบบ ผ..ผ..ผี!!! แต่ผีอะไรน่ารักจัง(ไม่ค่อยเลยนะเว้ย - - : ไรท์)
“นายเป็นใครแล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง กูมีพระนะ”ผมวิ่งไปหยิบพระมาถือไว้แล้วชูให้ดู
“ของแบบนั้นผมไม่กลัวหรอกฮะ เก็บไปเหอะ = =”
“งั้นนายก็ออกไปจากที่นี้ซะสิ”
“คงจะไม่ได้หรอกครับ ว่าแต่..ลุงชื่ออะไรฮะ”
“ลุงเลิงอะไรกันจะหล่อขนาดนี้ ชื่อ แดฮยอน เรียกว่าแด้ก็ได้”
“ผมชื่อ จุนฮง เรียกว่าเจลโล่ก็ได้ฮะ ดีจังในที่สุดก็มีเพื่อนแล้ว”
“ว่าแต่น…”น่าน พูดไม่ทันจบเลย ไอ้ผีบ้านั่นก็หายไปต่อหน้าต่อตาผมทันที
‘ผมรู้แล้วครับ ว่าทำไมตู้มันถึงถูกขนาดนั้น TT’
To be continue..
สวัสดีค่ะทุกคน
ฟิคแต่ละเรื่องที่ไรท์อัพมาแรกๆค่อนข้างมีปัญหา เลยเลือกที่จะลบ
ขอโทษนะคะ TT เรื่องนี้ไรท์ค่อนข้างจริงจังเหมือนกัน
และไม่เคยแต่งแนวนี้เลย
อ่านฟิคแต่ละเรื่องเลยมีบันดาลใจ
คิดยังไงกับฟิคเรื่องนี้ก็เม้น วิจารณ์กันได้ตามใจเลยนะคะ ^^
พิมพ์ผิดตรงไหนก็เม้นบอกได้เลยเน้อ
ความคิดเห็น