ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -1-
“กันย์ เราเลิกกันนะ”
“ฟะ ฟ้าผมผิดอะไร”
“กันย์ไม่ผิดฟ้าเองที่ผิด ขอโทษนะ”
“เดี๋ยวฟ้า ฟ้าไม่รักผมแล้วหรอ”
“มันจบแล้วกันย์ ฟ้า ฟ้า..”
“อะไรล่ะ ฟ้ายังรักกันย์อยู่ใช่ไหม”
“ไม่กันย์ เรื่องของเรามันจบแล้ว ลาก่อน”
หลังจากเหตุการณ์นั้นผมหันหลังกลับมานั่งเฉย นานแล้วที่ผมไม่ได้สัมผัสกับคำว่า รัก จนตอนนี้ผมยอมรับเสมอว่าผมยังรักเธออยู่
บางครั้งผมเห็นเธอเดินไปกับผู้ชายคนใหม่ ผมเจ็บปวดมากแต่ได้แต่ดูเธอเดินจากผมไป ผมอยากให้เธอมีความสุข มีให้มากๆ ผมขอให้เธอมีความสุขกับผู้ชายที่เธอเลือกคนที่เธอคิดว่าดีที่สุดสำหรับเธอ ผมควรยื้อเธอไว้ ไหมในเหตุการณ์นั้น
ผมลืมตาขึ้นมาในความรู้สึกเดิม ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมก็ยังคงมั่นคงกับความรู้สึกเดิมที่ผมเคยมี ผมทำใจเลิกรักเธอไม่ได้จริงๆ ฟ้าผมยังรอคุณเสมอนะ
“คุณกันย์คะ”
“ครับ”
“นี่เอกสารค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“เป็นอะไรรึเปล่าคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก”
“ค่ะ”
ตอนนี้ผมเป็นถึงนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงและดังที่สุด มีสาวๆมากมายมาเข้าหาผมแต่ผมไม่ชอบพวกเธอเลย พวกเธอคงชอบแต่เงินของผมเท่านั้นแหละ อีกอย่างผมยังรอคุณเสมอนะ ฟ้า
ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของผมเป็นปรกติทุกวัน ละสายตาจากงานเอกสารตรงหน้ามองดูรูปถ่ายที่จับใส่กรอบอย่างดีราวกับของล้ำค่า รูปของคนที่เขารักที่สุด ฟ้า
ย้อนกลับไป 4 ปี
“เออ ฟ้า”
“จ๋า”
“เราเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้วนะ”
“นั่นซิ เผลอแป๊บเดียวก็2ปีแล้วนะ”
“อืม เออฟ้า”
“อะไรหรอ”
“ถ้าผมอยากจะบอกว่าความรู้สึกของผมตอนนี้มัน มัน”
“หือ”
“ผมรักฟ้า”
“กันย์”
“จริงๆนะผมชอบฟ้ามาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ที่เราพบกันครั้งแรก”
“อืม”
“คบกับผมนะฟ้า”
จับกุมมือของคนตรงหน้าเบาๆ
“อืม”
ยิ้มอย่างเขินอาย
“ฟ้าตกลงหรอ”
หญิงสาวพยักหน้าเล็กๆ
“ฟ้าผมไม่เคยดีใจเท่านี้เลย ผมรักคุณนะ”
รั้งร่างบางมากอดไว้แนบอก ร่างบางกอดตอบอย่างแผ่วเบา
นี่ไงความรักขอผม ผู้หญิงที่ผมแอบรักมานานกว่า2ปี ผมอยากตะโกนดังๆว่าตอนนี้เธอเป็นแฟนของผม และผมก็รักเธอมากกว่าใคร
“ฟ้าก็รักกันย์นะ”
เธอกระซิบเบาๆภายใต้อ้อมกอดนั้น
ความหอมหวานของการกอดคนรักและถูกกอดมันเป็นแบบนี้เอง ผมรู้สึกว่าแทบจะขาดใจหัวใจเต้นจนแทบจะทะลุออกมา สมองขาวโพลนมีเพียงภาพของฟ้าเต็มไปหมด
“ฟะ ฟ้าผมผิดอะไร”
“กันย์ไม่ผิดฟ้าเองที่ผิด ขอโทษนะ”
“เดี๋ยวฟ้า ฟ้าไม่รักผมแล้วหรอ”
“มันจบแล้วกันย์ ฟ้า ฟ้า..”
“อะไรล่ะ ฟ้ายังรักกันย์อยู่ใช่ไหม”
“ไม่กันย์ เรื่องของเรามันจบแล้ว ลาก่อน”
หลังจากเหตุการณ์นั้นผมหันหลังกลับมานั่งเฉย นานแล้วที่ผมไม่ได้สัมผัสกับคำว่า รัก จนตอนนี้ผมยอมรับเสมอว่าผมยังรักเธออยู่
บางครั้งผมเห็นเธอเดินไปกับผู้ชายคนใหม่ ผมเจ็บปวดมากแต่ได้แต่ดูเธอเดินจากผมไป ผมอยากให้เธอมีความสุข มีให้มากๆ ผมขอให้เธอมีความสุขกับผู้ชายที่เธอเลือกคนที่เธอคิดว่าดีที่สุดสำหรับเธอ ผมควรยื้อเธอไว้ ไหมในเหตุการณ์นั้น
ผมลืมตาขึ้นมาในความรู้สึกเดิม ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมก็ยังคงมั่นคงกับความรู้สึกเดิมที่ผมเคยมี ผมทำใจเลิกรักเธอไม่ได้จริงๆ ฟ้าผมยังรอคุณเสมอนะ
“คุณกันย์คะ”
“ครับ”
“นี่เอกสารค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“เป็นอะไรรึเปล่าคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก”
“ค่ะ”
ตอนนี้ผมเป็นถึงนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงและดังที่สุด มีสาวๆมากมายมาเข้าหาผมแต่ผมไม่ชอบพวกเธอเลย พวกเธอคงชอบแต่เงินของผมเท่านั้นแหละ อีกอย่างผมยังรอคุณเสมอนะ ฟ้า
ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของผมเป็นปรกติทุกวัน ละสายตาจากงานเอกสารตรงหน้ามองดูรูปถ่ายที่จับใส่กรอบอย่างดีราวกับของล้ำค่า รูปของคนที่เขารักที่สุด ฟ้า
ย้อนกลับไป 4 ปี
“เออ ฟ้า”
“จ๋า”
“เราเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้วนะ”
“นั่นซิ เผลอแป๊บเดียวก็2ปีแล้วนะ”
“อืม เออฟ้า”
“อะไรหรอ”
“ถ้าผมอยากจะบอกว่าความรู้สึกของผมตอนนี้มัน มัน”
“หือ”
“ผมรักฟ้า”
“กันย์”
“จริงๆนะผมชอบฟ้ามาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ที่เราพบกันครั้งแรก”
“อืม”
“คบกับผมนะฟ้า”
จับกุมมือของคนตรงหน้าเบาๆ
“อืม”
ยิ้มอย่างเขินอาย
“ฟ้าตกลงหรอ”
หญิงสาวพยักหน้าเล็กๆ
“ฟ้าผมไม่เคยดีใจเท่านี้เลย ผมรักคุณนะ”
รั้งร่างบางมากอดไว้แนบอก ร่างบางกอดตอบอย่างแผ่วเบา
นี่ไงความรักขอผม ผู้หญิงที่ผมแอบรักมานานกว่า2ปี ผมอยากตะโกนดังๆว่าตอนนี้เธอเป็นแฟนของผม และผมก็รักเธอมากกว่าใคร
“ฟ้าก็รักกันย์นะ”
เธอกระซิบเบาๆภายใต้อ้อมกอดนั้น
ความหอมหวานของการกอดคนรักและถูกกอดมันเป็นแบบนี้เอง ผมรู้สึกว่าแทบจะขาดใจหัวใจเต้นจนแทบจะทะลุออกมา สมองขาวโพลนมีเพียงภาพของฟ้าเต็มไปหมด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น