ผมไม่เจ้าชู้แล้วคัฟที่รัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ของทาโกะก็ดังขึ้นในขณะที่เธอกำลังดูซีรี่ย์

“คัยโทรมาเนีย  โอ้ย ขัดความสุขที่สุดเลย ” ฉันพูดไปบ่นไปที่มีคนมาขัดฉันเวลาที่กำลังดูซีรี่ย์

ยัยซันเดร์ นี่ มันต้องมีเรื่องมาเม้าแนๆเลย

“ว่าไงยะ แกมีเรื่องอะไรจะมาเม้าให้ฉันฟังยะ”

“ รู้ทันตลอดเลยนะยะยัย ทาโกะ”

“ว่ามาสิยัยซัน ฉันอยากฟังใจจะขาดแล้วนะ”

“คือว่า...อาทิตย์หน้าจะมีโรงเรียนชายล้วนมาที่โรงเรียนของเรายะ  ” ก็แค่พวกผู้ชายมาโรงเรียนเราเขาก็มาทุกเดือนนั้นล่ะน่า อะไรของยัยนี้วะ

“แกโทรมาแค่เรื่องนี้หรอยะ พวกผู้ชายโรงเรียนล้วนก็มาโรงเรียนเราทุกปีนี่ยะ...แกรู้ไหมว่าฉันกำลังดูที่รักของฉันอยู่น่ะ”

“นี่แก  แกก็ฟังฉันให้จบก่อนได้ไหมยะ....คืออย่างนี่พวกผู้ชายที่มาโรงเรียนเราน่ะ เค้าจะมาเรียนกับเรา 2 เดือน แล้วที่สำคัญทาคาซิก็มาด้วยนะยะ ><” หา!! พวกโรงเรียนชายจะมาเรียนกับเราตั้ง 2 เดือน แต่ทุกปีพวกโรงเรียนชายก็มาแค่ 1 อาทิตย์เองนี่ ก็ชั้ง มันก็ดีนะสิ ฉันจะได้ตีสนิทกับทาคาซิ และฉันก็จะจับทาคาซิมาเป็นแฟนฉันให้ได้ หึหึหึ (นางเอกของฉันทำไหมถึงเป็นเช่นนี่ o_O)

“นี่แก..อยู่ป่าวเนีย  ยัยทาโกะ!!”

“โอ้ย!! แกทำไหมต้องตะโกนด้วยยะ ..  ”

“ก็ฉันเรียกแกต้องนั้นแต่แกก็ไม่พูด... แกต้องกำลังคิดจะตีสนิทกับทาคาซิแน่ๆเลยใช่ป่าว..” ยัยนี่รู้ใจฉันจิงๆๆเลยสมแล้วที่เราเป็นเพื่อนซี้กัน

“ใช่  ฉันต้องเข้าไปตีสนิทกับทาคาซิและฉันจะต้องเป็นแฟนกับเค้าให้ได้ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ทั้งหล่อ เรียนเก่ง นิสัยดี ไม่เจ้าชู้ อีกด้วย  ผู้ชายอย่างทาคาซิหายากนะยะแก แต่แกดันไปชอบพวกผู้ชาย เจ้าชู้ อย่างเช่น นายคิโรนั้น ”                                                                                   “ก็ฉันชอบของฉันนิยะแก  นี่แก แค่นี้ก่อนนะฉันต้องรีบไปดูน้อง บายจ้ายัยเพื่อนไม่สวย  แบร่ ” แล้วยัยซันเดร์ก็รีบวางสาย “อยากรู้จิงคัยจะเป็นคู่บัดดี้ฉันน่ะ...คู่บัดดี้คงไม่ใช่ไอ้ คิเร คิโร อะไรสักอย่าง อีกน่ะ คนอะไรไม่ รู้กวนได้ตลอดเวลา ฉันล่ะเกลียดไอ้บ้านี่ที่สุดเลย   ขออย่าให้ฉันได้บัดดี้คนเดินน่ะ  ขอให้ฉันได้คู่บัดดี้เป็น ทาคาซิ ^^ สาธุ”

ณ  โรงเรียนหญิง

“ยัยซันอยู่ไหน วะ” ฉันหันซ้ายหันขวามองหาเพื่อน แต่ก็ไม่เห็นยัยนั้นไปไหนนะ

กริ๊ง กริ๊ง

ออดเข้าห้องแล้ว ยังไม่ได้ดูเลยว่าคู่บัดดี้เป็นคัย  โอ้ยยัยซันนะยัยซัน 

ครูมาแล้ว...

“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ”

“สวัสดีคะ..”

“จ้าสวัสดีนักเรียนทุกคน ... ทุกคนคงจะรู้แล้วนะว่าคู่บัดดี้ของนักเรียนเป็นคัย” ฉันยังไม่รู้เลยว่าคัยเป็นคู่บัดดี้ฉัน โอ้ยเป็นเพราะยัยซันคนเดียวเลย

“ค่ะ”  เพื่อนๆๆทุกคนตอบพร้อมกัน

“ แล้ว ทาคาโกะ ละจ๊ะ ได้คู่กับคัย” ทำไมครูไม่ถามคนอื่นน่ะ

“ เออ...คือว่าหนู ยังไม่ได้ไปดูค่ะ ”

“คัยยังไม่ได้ไปดูรายชื่อบัดดี้บ้างจ๊ะ” ครูถาม เพื่อนๆๆทุกยกมือขึ้นประมาณ 5 คน รวมถึงฉันด้วย แล้วครูก็บอกเพื่อนๆๆพอมาถึงชื่อฉัน ฉันก็ลุ้นว่าจะได้บัดดี้คนเก่าหรือคนไหม่ ตื่นเต้น ><

“ทาโกะ บัดดี้ของเธอคือ....” คืออะไรค่ะครูทำไมครูไม่พูดอ่ะ อยากรู้ๆๆ><

“บัดดี้ของเธอชื่อ ทาคาซิ  โมโกะระ จ้า เด็กเรียนต้องครูกับเด็กเรียน ครูเห็นว่าเธอเหมาะกับทาคาซิ ” o_O อะไรน่ะ!!! บัดดี้ของฉันคือทาคาซิจริงหรอ ฉันต้องฝันไปแน่ๆๆเลยอ่ะ  ฉันตบหน้าตัวเองหนึ่งครั้ง โอ้ยเจ็บว่ะ แปลว่าฉันไม่ได้ฝัน มันเป็นเรื่องจริง กรี๊ด กรี๊ด

กริ่ง กริ่ง

เสียงออดหมดคาบโฮมรูม

“ครูก็มีเรื่องจะคุยกับนักเรียนแค่นี่..”

“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ”

“ขอบคุณค่ะ....”

พักเที่ยง

ณ โรงอาหาร

ฉันเดินมาที่โต๊ะประจำของฉันกับซันเดร์

“เป็นไง...คู่บัดดี้ของแกเป็นคัยยะ..คู่ใหม่หรือเก่ายะ” เราสองคนไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันแต่เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ เล็กๆๆ เรื่องของเราสองคนนะเยอะปี หนึ่งก็พูดไม่หมด (นานไปยะ คุณนางเอก)

“ยิ้มแบบนี้แปลว่า...แก...” เพื่อนฉันนี้รู้ทันจิง

“ใช่คู่บัดดี้ของฉันคือ...ทาคาซิ ดีใจสุดๆๆๆเลยอะแก” J

“แล้วแกละยัยซันคู่บัดดี้แกคัยหรอ”

“ของฉันคนเดิมยะ..นายทาคิสุดหล่อของฉัน”

“ดีใจด้วยยะที่แกได้คู้บัดดี้คนเดิม และสุดหล่อของแก” ยัยซันน่ะมันชอบทุกคนที่ตรงสเป็กมัน  มันไม่เคยชอบใครจริงจังสะที  อย่าเห็นมันมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสะที

“ฉันว่าเราไปหาอะไรกินกันเถอะหิวจนจะกินแกได้ทั้งตัวแล้วน่ะ”

 “เวอร์ไปยะแก....แกจะกินไรล่ะ ฉันว่าเราไปกินนาเบโมโนะดีกว่า...ไม่ได้กินตั้งนาน” พูดแล้วหิวขึ้นมาเลยอ่ะ นาเบโมโนะเป็นอาหารของฤดูหนาวที่ขึ้นชื่อเลยล่ะ  ทั้งหอม ทั้งหน้ากิน อร่อยด้วยนะจะบอกให้