คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อินทะโร(?)
อินทะโร(?)
“ปั้ดโธ่เว้ย!”
เสียงโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดหน้าจอเท่าฝาบ้านแผดเสียงดังลอดออกมาจากใต้กองผ้าห่มขยุกขยุยบนเตียงหนา ส่งผลให้เจ้าของมือถือที่กำลังใจจดใจจ่อกับการปั่นงานชนิดที่เรียกได้ว่าหัวฟูกันเลยทีเดียวถึงกับสบถออกมาอย่างรำคาญ
ใครโทรมาวะ? เดี๋ยวได้เจอดี..
ขมุบขมิบปากบ่นก่อนจะเนรเทศตัวเองออกมาจากหน้าคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คราคาแพงแล้วควานหาต้นเหตุของเสียงอย่างหงุดหงิด แต่พอเห็นชื่อคนโทรมาเท่านั้นล่ะ เกือบจะเงิบ...
ชิบหายแล้วคิมมินซอกเอ้ย โทรมาทวงงานแน่ๆ
ยกมือป้อมๆ ของตัวเองขึ้นเกาศีรษะอย่างแรงทั้งที่ก็ไม่ได้คันอะไรเลย แหม เข้าใจฟีลป่ะว่าคนมันกำลังเครียด เครียดก็ต้องเกาหนังหัวไง..ไม่ต้องทำหน้างงหรอก ตรรกะนี้มินซอกคิดเอง จบป่ะ?
มินซอกมองหน้าจอมือถืออย่างชั่งใจก่อนจะวาดนิ้วบนจอเพื่อรับสาย พอยกมือถือแนบหูก็ต้องรีบเบ้หน้าเอามือถือออกห่างจากตัวทันที ก็เสียงว้ากของหัวหน้าเขาใช่จะเบาเสียที่ไหน พอลองเงี่ยหูฟังจนมั่นใจว่าเสียงว้ากเงียบลงแล้วจึงได้เอามือถือสุดไฮโซโก้หรูมาแนบหูอีกครั้ง
“ตกลงวันนี้จะเสร็จมั้ยห๊ะ?!”
“พี่ชินดงครับ ใจเย็นๆ นะ จริงๆ งานก็เสร็จแล้วล่ะครับ แต่พอสองทดสอบดูอีกทีก็ดันมาเจอบั๊กเข้า ผมกำลังแก้สุดกำลังเลยพี่ คืนนี้ก่อนสองทุ่มเสร็จแน่ครับ”
โอ้ย พูดจาไพเราะแล้วคันปากยุบยิบทุกที
“แน่นะ ถ้าสองทุ่มแล้วงานยังไม่ถึงมือฉันล่ะก็เจอดี”
“ครับพี่ สองทุ่มครับสองทุ่ม สัญญาเลยครับ”
แล้วสายก็ตัดไปแบบไม่บอกกล่าวอำลาอะไรเลย มินซอกยกมือขึ้นเกามุมปากตัวเองรัวๆ มันก็ไม่ได้คันจริงหรอก ก็บอกแล้วไงว่ามันเป็นฟีลเข้าใจไหม?.. มินซอกโยนมือถือตัวเองไว้บนกองผ้าห่มผืนเดิมก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน หน้าจอคอมพิวเตอร์ปรากฏหน้าจอโปรแกรมสำหรับใช้พัฒนาแอพพลิเคชั่นบนมือถืออยู่ และตอนนี้เขากำลังพยายามแก้บั๊กที่ทำให้แอพพลิเคชั่นตัวนี้แสดงผลออกมาผิดพลาดอยู่
ใช่แล้วล่ะครับ มินซอกผู้ยิ่งใหญ่(?)คนนี้เป็นโปรแกรมเมอร์ชั้นแนวหน้าของเกาหลีเลยทีเดียว ไม่ว่าภาษาอะไรก็เขียนมาหมดแล้ว
เดี๋ยวหยุด! ห้ามสวนมาว่าภาษาเขมร ภาษาซาอุฯ เดี๋ยวเจอตบพ่วงฟรีคิกเข้าให้ ภาษาที่พูดถึงนี่คือภาษาทางคอมพิวเตอร์นะครับ จาวา ภาษาซี HTML XML รู้จักกันเปล่าเหอะ?
เชยสะบัดอ่ะถ้าบอกว่าไม่รู้จักเนี่ย…
มินซอกไล่สายตาไปตามแนวตัวอักษรมากมายบนหน้าจอคอม ส่วนมือก็ทั้งเคาะเมาส์และคีย์บอร์ดไปด้วยยามที่เจอจุดที่คิดว่าผิดพลาดด้วยความชำนาญ อันที่จริงถ้าแค่แก้บั๊กอย่างที่บอกหัวหน้าไปเมื่อกี้ล่ะก็ไม่คณามือมินซอกเลย ระดับเขาแล้วแปปๆ ก็แก้ได้
แต่ปัญหาใหญ่ที่ทำให้ต้องยืดเวลาไว้จนถึงสองทุ่มก็เพราะว่าจริงๆ แล้วยังมีส่วนที่ยังไม่ได้ทำอยู่อีกด้วย นึกมาถึงตรงนี้แล้วก็เครียด ถ้าไม่ใช่เพระแบคฮยอนที่ชวนเขาออกไปติ่งเมื่อวาน งานก็คงเสร็จไปแล้ว ถึงจะใจจริงก็อยากไปติ่งอยู่แล้วก็เถอะ
ว่าแล้วก็คันไม้คันมือ ขอสักหน่อยก็แล้วกัน..
มินซอกกดย่อหน้าจอโปรแกรมงานไว้ก่อนแล้วเลื่อนเมาส์ไปกดดับเบิ้ลคลิกที่ไอคอนรูปหมาสีส้มๆ สำหรับท่องเน็ต รัวมือบนคีย์บอร์ดเพื่อพิมพ์เข้าในเว็บทวิตเตอร์
เมียกูชื่อหาน @minhan
@baekyy สัดแบค เพราะมึงงานกูไม่เสร็จ มึงไม่น่าพากูหลงเลย คอยดูนะกูจะไปเอาเรื่องมึง งานกูก็ไม่เสร็จแล้วลายเซ็นลู่หานกูก็ไม่ได้อีก กูเครียด!
กดปุ่มทวิตเรียบร้อยก็ยิ้มอย่างพอใจน้อยๆ เมื่อได้ระบายผ่านทางโซเชียลชื่อดัง ไม่นานแบคฮยอนเพื่อนรักปานจะกลืนกินก็ตอบกลับมา แถมยังพ่วงอีกคนที่ร่วมไปฝ่าฟันกันมาเมื่อวานมาด้วย
แบคน้อยๆ @baekyy
@minhan อ้าว ละมึงมาโทษกูได้ไงวะ มึงต้องโทษ @kyungsoo ที่ดันขับรถพาหลง กูก็เสียใจนะมึงที่กูไม่ได้เจอพี่ปาร์คของกูอ่ะ :(
เมียกูชื่อหาน @minhan
@baekyy @kyungsoo เออ ทั้งคู่แหละพวกมึง ว่าแต่วันนี้เขาเทรนด์อะไรกันป่ะวะ?
คยองสองใจ @kyungsoo
@minhan @baekyy เทรนด์ #exorcist เหมือนเดิมอ่ะ วันนี้ติดเทรนด์โลกแล้ว พรุ่งนี้น่าจะได้ที่หนึ่งอีกนะเราว่า #แล้วก็อย่ามาโทษเราว่าเราพาหลงสิเราไม่ผิด
แบคน้อยๆ @baekyy
@kyungsoo @minhan เออๆ ช่วยกันเทรนด์ #exorcist #exorcist #exorcist #exorcist #exorcist #exorcist #exorcist #exorcist #exorcist #exorcist #exorcist
เมียกูชื่อหาน @minhan
@baekyy @kyungsoo เหี้ยแบคมึงเทรนด์ได้สแปมมากสัด ทวิตละอันก็พอมึงก็ แหม่ สแปมไปพี่ปาร์คของมึงก็ไม่เหลียวแลมึงหรอก #exorcist
คยองสองใจ @kyungsoo
@minhan @baekyy มินซอกไม่ทำงานแล้วหรอ? #exorcist
หืม?
งาน?
เฮือก!!!!!!!!!!!!!!!!! ลืมไปเลย! ตายโหงแล้วงานยังไม่เสร็จนี่หว่า กะระบายอารมณ์หน่อยเดียว เกือบยาวแล้วไหมล่ะ
มินซอกทวิตอีกครั้งเพื่อบอกลาเพื่อนโดยไม่ลืมใส่แฮชแท็กเพื่อเทรนด์เพิ่มโหวตให้กับวง Exorcist บอยแบนด์สุดโปรดของเขา อันที่จริงแล้วทั้งวงก็ชอบอยู่คนเดียวนั่นแหละ... ลู่หาน นางฟ้าของมินซอก
แม่ของลูกกูในอนาคตครับพี่น้อง!!!
ส่วนไอ้พวกที่เหลือโปรดเอาพวกมันไปเก็บเถิด ใช่ว่ารังเกียจหรือไม่ชอบหรอกนะ แต่พวกที่เหลือน่ะโคตรถึก คริส ชานยอล จงอิน เทา ตัวอย่างกับยักษ์ จะสูงไปไหนกันนักหนาก็ไม่รู้ แล้วก็ไม่เข้าใจด้วยว่าบริษัทนี้ปล่อยให้นางฟ้าแสนบอบบางอย่างลู่หานของเขามาอยู่วงเดียวกันกับพวกยักษ์นั่นได้ยังไง
มินซอกไม่เข้าใจ มินซอกเครียด!!!!
แป๊ะ!
มือป้อมยกขึ้นตบกะโหลกตัวเองหนึ่งทีข้อหาฟุ้งซ่านและเวิ่นเว้อจนอาจเป็นเหตุให้งานเสร็จไม่ทันเวลาและโดนลูกชิ้นยักษ์อันมีนามว่า ’ชินดง’ หัวหน้าของเขากลิ้งทับจนแบนแต๊ดแต๋ได้... มินซอดเปิดกลับมาที่หน้าจอโปรแกรมอีกครั้งและเริ่มตั้งใจทำงานอย่างจริงจัง
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เสียงโครมครามดังมาจากห้องฝั่งตรงข้าม จิ๊ปากอย่างขัดใจแต่ก็ทำเมินไม่สนใจแล้วทำงานของตนต่อไป แต่ไม่ถึงห้านาทีเสียงก็ดังมาอีก คราวนี้ดังเหมือนอยู่แค่หน้าประตูห้องเขาเท่านั้นด้วยซ้ำ
รำคาญโว้ย!!!!!!!
มินซอกลุกขึ้นเดินไปกระชากประตูห้องของตัวเองออก หวังว่าจะเคาะด่าไอ้อีห้องตรงข้ามเสียหน่อย พอเปิดประตูเท่านั้นแหละ…
วอทดาฟัค!!!!
บอกมินซอกทีว่ากองข้าวของใหญ่โตมโหฬารราวกับจะทะลักเข้ามาในห้องเขาได้นี่มันคืออะไร? สอดส่ายสายตาฝ่าดงข้าวของกองพะเนินไปก็พบว่ามีผู้ชายในชุดนักเรียนสีน้ำเงินเข้มยืนอยู่ แว่นตากรอบหนาบนใบหน้านั่นเห็นแล้วโคตรขัดใจ
“ผมเสียงดังไปเหรอครับ?”
เสียงติดจะขี้เล่นแต่ถามออกมาด้วยถ้อยคำสุภาพเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มมุมปาก ต่อด้วยการยกมือขึ้นดันขอบแว่นเบาๆ เป็นการแถมท้าย
หล่อชิบละ...กูประชดนะ
“อาฮะ ดังมาก ถ้าเงียบเสียงได้จะดีมากครับ พอดีทำงานอยู่”
พยายามพูดให้ฟังรื่นหูที่สุดแล้ว บอกเลยว่าน้องจากพี่(ลูก)ชิ้นชินดงหัวหน้าของเขาแล้ว ก็ไม่ค่อยอยากพูดจาไพเราะเพราะพริ้งสักเท่าไหร่หรอก มัดขัดกับบุคลิกมาดแมนแสนจะดิบอย่างเขา!... เออๆ คิดไปเองก็ได้ จบนะ!
“ผมกำลังย้ายของเข้าห้องนะครับ จะให้เงียบเป็นป่าช้าเห็นทีจะยาก”
บอกทีว่าไอ้เด็กหน้าเหี่ยวนี่ไม่ได้กำลังกวนตีนมินซอกอยู่ มันจะมากไปแล้ว สำรวมไว้เถอะไม่งั้นจะโดนฟาดคอได้ อย่ามาดูถูกมินซอกแข้งทองนะเว้ย... ใจเย็นไว้มินซอก หายใจเข้า หายใจออก พุทโธ พุทโธ
มินซอกยกมือทั้งสองขึ้นทำท่าราวกับกำลังขับลมปราณให้คงที่ ก่อนจะจิกสายตาใส่คนที่กำลังจะมาเป็นเพื่อนบ้านคนใหม่อย่างแค้นเคือง
“เออ เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ก็แล้วกัน เร็วๆ ด้วย”
“ไหนๆ ก็จะเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว แถมเจอกันแล้วแบบนี้ ไม่คิดจะแสดงน้ำใจช่วยเหลือหน่อยหรอครับ อีกอย่างยกของคนเดียวบางทีก็หลุดไม้หลุดมือเสียงดังอีก”
“ไม่ว่างเว้ย” กูมีงานต้องทำ เดธไลน์ก็ใกล้เข้ามาทุกทีนะครับ ไม่มีเวลามาช่วยเด็กไร้มารยาทนี่หรอก
มินซอกตัดสินใจเลิกต่อล้อต่อเถียงกับเด็กแว่นที่กำลังลอบยิ้ม เขาควรจะกลับเข้าไปทำงานต่อเสียที เสียงดังมากจริงๆ ก็เอาสำลีอุดหูเอาก็แล้วกัน...วันนี้ฝากตัวหน่อยนะเจ้าสำลี
“แมวแล้งน้ำใจ”
ยังไม่ทันหันหลังกลับเข้าห้อง เสียงกวนประสาทเดิมๆ ก็กระแทกรูหูเข้ามา
“ห๊ะ?”
“พี่เหมือนแมวเลย เจ้าเหมียวๆ”
“เหมียวพร่อง! กูมีชื่อเว้ย”
“โอ๋ๆ เจ้าเหมียว”
“ฟังกูบ้างไหมเนี่ย กูมีชื่อ กูชื่อคิมมินซอก”
“มินจ๊อกหรอ? ชื่อจี้จังเลยนะครับ”
ไอ้แว่นเหี่ยวมันกวนตีนกู กูบอกไว้เลยว่ากูไม่ทน!!
_____________________
ความคิดเห็น