ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Game start เกมส์จะไม่เริ่มถ้าไม่มีเธอ

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 11 ก.ย. 56


    บทนำ แสงแดดอ่อน ๆ ยามเย็น ณ สถานที่บางแห่งที่ชวนให้นึกถึงวันเก่า ๆ ... ทำให้ผมนึกหวนถึงวันเก่า ๆ
    เมื่อสมัยผมอายุ 7 ขวบ ... กำลังวิ่งโบกหมวกกันแดดไปมา ในขณะที่เห็นภาพของเด็กหญิงตัวน้อย ๆ กำลังวิ่งตามเอาหมวกคืน ก่อนที่เธอจะ สะดุดล้ม ..
    ‘ อ๊ะ ! อายะ ! เจ็บไหนรึป่าว ’ จิกะน้อยวิ่งกลับไปหาน้องสาวตัวน้อยทันทีที่ได้ยินเสียงล้ม
    ‘ ฮึก ๆ จะ .. เจ็บ แง ๆ ’ อายะวัย 5 ขวบร้องไห้ออกมาโดยที่นั่งโชว์หัวเข่าอยู่อย่างนั้น
    ‘ ไหน ดูหน่อยสิ..โอมความเจ็บจงหายไป !! เพี้ยง !! ’ จิกะน้อยเป่าลงที่แผลถลอกตรงหัวเข่าของอายะน้อย พร้อมทั้งหยิบ หมวกกันแดดมาวางบนหัวอายะน้อย
    ‘ หายเจ็บแล้วนะ ^__^ ’ จิกะน้อยยิ้มแป้น
    ‘ อะ..อื้อ! ’ อายะน้อยเช็ดน้ำตาแล้วตอบกลับไปก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน
    แต่มันก็คือ ‘ อดีต ’ ล่ะนะ ตอนนี้ผมก็อายุ 17 ล่ะ ผมผ่านเดินจากสถานที่แห่งนั้นมายังสิ่งที่เรียกว่า ‘ บ้าน ’ ที่ ๆ ทุกคน ในครอบครัวผมจะได้เจอกัน ...
    “ กลับมาแล้วคร้าบบบ ” ผมลากเสียงยาว ๆ
    “ พี่ชายย ” น้องสาวตัวดีวิ่งกระโดดกอดผมทันทีทำให้ผมเสียสมดุลจนล้มลงไป
    “ โหยย เจ็บนะ อายะจัง ” ผมยันตัวเองขึ้น และ ยีหัวอายะจังอย่างเอ็นดู
    “ แหมม ... ทักทายพี่ชายรุนแรงจังนะ อายะ ^^” คุณพ่อและคุณแม่ผมเดินลงมาจากบันไดชั้น 2 ก่อนจะยื่นบางสิ่ง บางอย่างในมือให้ผมกับ อายะ จัง ซองเอกสาร ? “ นี้จ๊ะ พ่อ แม่ จะไปทำธุระต่างประเทศ จากนี้ขอให้ไปอยู่กับคุณลุงที่ ญี่ปุ่น ก่อนนะจ๊ะ” พ่อแม่ผมเดินจากไปด้วยรอยยิ้ม
    “ เอ๋ ? พี่ชายนี่เราต้องไป ญี่ปุ่น กันเหรอค่ะ ? ” อายะเอียงคอและมองหน้าผม
    “ น่าจะอย่างนั้นล่ะนะ พี่ขอตัวไปจัดกระเป๋าก่อนล่ะกันนะ ” ผมเดินจากอายะจังมาที่ห้องของผม ผมหยิบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกมา จากนั้นผมทิ้งตัวลงบนเตียงและเปิดซองเอกสาร ... 4 ทุ่ม ตอนนี้ก็ 5 โมงแล้วนะ อะไรจะเร็วปานนั้นครับ พ่อ แม่ = =; ผมหยิบเสื้อผ้า ชุดนอน เสื้อกันหนาว หวังว่าคงจะไม่หนาวมากนะ..ของสำคัญอีก หลาย ๆ อย่างที่จำเป็นต่อชีวิตผม มากก ผมหยิบ โน้ตบุ๊ค เครื่องโปรดใส่ลงในกระเป๋า โน้ตบุ๊ค ใบโปรด ผมเก็บของทุก อย่างเรียบร้อยแล้ว ... ขอพักสักหน่อยแล้วกันนะ ...
    [ 20.30 PM ]
    ติ๊ด ๆ ๆ ๆ
    เสียงนาฬิกาที่ผมตั้งไว้ดังไม่หยุด ผมเอื้อมมือไปปิดมันพร้อมกับลุกออกจากห้องไปดูอายะจัง ... ก๊อก ๆ ๆ ไม่มีเสียงตอบรับ
    “ พี่เข้าไปแล้วนะ ” ผมถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องของอายะจัง ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าก็คือ ...
    “ เฮ้ออ .. ไม่ไหวเลยนะๆ ” ภาพน้องสาวตัวเองกำลังฟุบหน้าลงบนกระเป๋าเดินทางสีชมพูอ่อน ๆ
    “ อายะจัง ๆ ได้เวลาเดินทางแล้วนะ.. ” ผมเขย่าตัว อายะจังเบา ๆ ซึ่งมันได้ผล
    “ อะ..อืม โทษทีค่ะ พี่ชาย พอดีหนูเหนื่อยนะค่ะ ” เธอหยิบกระเป๋าของเธอมายัง รถ bmw คันหรู พร้อมกับผมที่ถือกระเป๋า เดินทางและซองเอกสาร
    ปึง !!
    เสียงปิดประตูหลังรถดังขึ้น
    “ เราไปกันเถอะ ”ผมออกรถมายัง ... สนามบินสุวรรณภูมิ
    [Hunter]
    ฉันคว้าเอาแผนที่ขึ้นมา ... ฉันหลงทางแล้ว ทำยังไงดี !! ฉันเดินตรงไปยังสนามบินเพื่อหาคนที่พอจะช่วยฉันได้ ...
    “ ซี ?!? ออนนีมาได้ไงน่ะ !! ” ฉันถามเพื่อนที่อายุมากกว่าฉัน 2 ปี ฉันเลยเรียกเขาว่า ‘ ออนนี ‘ คิคิ
    “ แล้ว อิโมโต้ ล่ะ !?! มาได้ยังไง !! ” เขาถามฉันเลยตอบไปว่า ... “ หนูถามก่อนนะ พี่ต้องตอบหนูก่อนสิค่ะ !! ” เขาทำท่านิ่งเงียบ ก่อนจะเดินไปอย่างไร้เยื่อใย “ อะ .. ออนนี !! ” ฉันคว้า ชายเสื้อเขาไว้ เชื่อเถอะตอนนี้เขากำลังหัวเราะฉัน อยู่ แน่ ๆ เลยย T,T
    “ เอ้า !! ร้องไห้ทำไมน่ะ ? ” เขาหันมามองฉันและย่อตัวลงมา ( ส่วนสูงเป็นสิ่งน่ากลัวว =[]= )
    “ กะ .. ก็ ออนนี จะทิ้งหนู ” ฉันพยายามออดอ้อนเหมือนในการ์ตูนญี่ปุ่น =,.= อ่ะนะ
    “ พี่ไม่มีทางทิ้งเธอหรอกน้า ... ว่าแต่อิโมโต้จะไปไหนล่ะ ” เขาถามด้วยความสงสัยใบหน้าเรียวได้รูปบวกกับริมผีปากสี ซีด ๆ ดูเข้ากันได้ดีเลยทีเดียว
    “ อื้อ !! หนูนัดเพื่อนไว้น่ะค่ะ ช่วยรอเป็นเพื่อนหนูสักพักจะได้มั้ย T , T ”
    “ คงได้สักแปปเดียวอ่ะนะ ^^ แป๊ปเดียวจริง ๆ เพราะเดี๋ยวพี่มีธุระสำคัญน่ะ ” ฉันกำลังจะอ้าปากถามต่อแต่ไม่กล้าถามต่อในเมื่อ ‘ ธุระ ‘ ที่พี่ฉันพูดถึงเดินมาทางนี้แล้ว
    “ สวัสดีจ้า ซี ^^ ” พี่ปอย เป็น คนที่น่ารักมากแต่เป็นลูกครึ่ง ญี่ปุ่น – ไทย ถ้าจะถามว่าพี่ฉันรู้จักกีบพี่ปอยได้อย่างไงน่ะเหรอ เหอะ ๆ ความลับ ! “ สวัสดีจ้ะ เอ่อ....? ” พี่สาวคนสวยชะงักเมื่อเห็นคนที่เขาทักทายอยู่กำลังย่อตัวและคุยกับฉัน
    “ อ้อ .. น้องสาวผมเองแหละ นี่ ฮันเตอร์ คนที่ผมพูดถึงบ่อย ๆ ไง ” เขาหันกลับไปปะทะใบหน้าสวยที่เหมือนจะมี ออร่า เปล่งประกาย ออกมา ขาวยิ่งกว่าหลอดไฟนีออนซะอีก
    “ อ้อออ น้อง ฮันเตอร์ ได้เจอตัวจริงสักทีน่ารักจังง “ พี่ปอยก้มลงมาจิ้มแก้มฉันเบา ๆ พร้อมกับยิ้มให้ รอยยิ้มพี่เขาน่ารักจริง ๆ
    “ อ้ะ !!! ฮันเตอร์ !! ” เพื่อนคนสำคัญที่ฉันเดินอยู่นั้นเดินมาหาพอดี
    เกมที่จะเริ่มน่ะ มันหลังจากนี้ต่างหาก หึหึหึ !!!!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×