รักสุดซ่าของยัยนักตบกับหนุ่มบาสนักชู้ต

ลำดับตอนที่ #1 : แนะนำตัว

1

วันนี้เป็นวันอาทิตย์วันที่ฉันจะได้พักผ่อนซะทีหลังจากที่เดินทางกลับมาจากการไปแข่งวอลเล่บอลไกลถึงสิงคโปร์ ฉันนอนคุ้ดคู้อยู่บนเตียงอย่างสบายใจ แต่แล้วก็มีบางอย่างที่ทำให้ฉันต้องตะเกียกตะกายออกไปจากห้องนอน สิ่งนั้นก็คือ โทรศัพท์บ้าน!!!

-_-“

“ฮาลโหลลลลลลล สาหวัดดีคะ..” ฉันลากเสียงยาวก่อนที่จะโดนตวาดจากคนพูดจากในโทรศัพท์ “แม่อ๊าาาา..หนูเพิ่งกลับถึงบ้านเมื่อคืนเองนะค๊าาาาา...ให้พักหน่อยไม่ได้รึไง?? -_-“ ฉันถาม

“นี่จะเย็นแล้วนะ แกยังไม่ตื่นอีกเหรอยัยโซเฟีย -_-“ แม่ตวาดใส่

“แม่มีไรก็ว่ามาค่ะ” ฉันพูดตอบกลับไป

“เดือนนี้แม่กับพ่อจะไม่ได้กลับบ้าน แล้วแม่ก็จะให้คนไปอยู่กับลูกด้วย”

ก็ต้องคนสิคะแม่หนูอยู่กับผีไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆ ฉันคิดในใจ

“ใครคะแม่??” ฉันกลั้นหัวเราะแล้วก็ถามไป

ติ้งต่อง!

“เขาคงมาแล้วล่ะ แกก็ทำความรู้จักเขาด้วยล่ะ แม่ไปล่ะนะรักลูก จุ๊บๆ” เอ่อ คือประโยคหลังเนี๊ยะ ออกจะกลั้นใจพูดนะแม่ ฉันวางโทรศัพท์ลงแล้วก็ไปเปิดประตู

O_o โอ้

o_O บร๊ะ

O_O เจ้า

ใครอ่ะหล่อโฮรก!!

นี่มันคนหรือเทพบุตรเนี๊ยะ ตาคมกริบสีฟ้าน้ำทะเลนั่น จมูกที่โด่งเป็นสัน ริมฝีปากที่บางเฉียบ ใบหน้ารูปไขที่ช่างเข้าหน้าตาบวกกับทรงผมสไลด์เบาๆลงมาประคอ อุ๊ยหล่ออ่ะ อยากได้ๆๆ >,,<”

“นี่เธอ จะยืนอยู่ตรงนี้นานมั้ยฉันจะได้เขาไป บ้ารึไงมัวแต่ยืนบิดไปบิดมาอยู่นั่นแหล่ะ หลีก!!” จู่ๆหมอนั่นก็แทรกตัวเข้ามาดันฉันจนเซไปติดกำแพง อ๊ากกกกก!!!! แกมันมานี่ มาขอโทษฉันเดี๋ยวนี้

“นี่นายเป็นใครกันจู่ๆก็เข้ามาบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตแบบนี่มันเสียมารยาทที่สุดดด!! ><” ฉันตวาดใส่เขา หมอนั่นหันหน้ามามองทีหนึ่งก่อนที่จะนั่งลงที่โซฟาอย่างกับที่นี่เป็นบ้านของเขา

“ฉันก็นึกว่า แม่เธอโทรบอกแล้วซะอีก -_-‘” เขาตอบอย่างหมดอารมณ์

“นายเองเหรอ??” ฉันพูดขึ้น

“ก็ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วจะเป็นเทวดาที่ไหนล่ะ” หมอนั่นทำหน้าทะเล้นก่อนที่ลุกขึ้นไปเปิดทีวี ปล่อยให้ฉันยืนดูเขาอย่างงง ตรงที่เดิม

“อ้อ ฉันชื่อ ซันไรส์ ยินดีที่ได้รู้จัก” ว่าเสร็จเขาก็นั่งลงดูทีวีอย่างสบายใจ

อ๊ากกกกก!!!! นี่มันจะมากไปแล้วนะอีตาบ้า ซันไบร์ ไอ้น้ำยาล้างจาน ชิชิ แบบนี้คนสวยยอมไม่ได้ค่ะต้องเคลียร์ด่วนๆ

“นี่นาย!!!” ฉันกระชากแขนเขาให้หันมาประจันหน้า

ไม่นะระยะประชิดแบบนี้ ฉันทนไม่ได้ หล่อเกินไป

“อะไรของเธอฉันกำลังจะดูหนังอยู่ ขัดจังหวะอยู่ได้  ( -_-)>>> (o_o a)

อร๊ายยยยยยยยยย!! อยู่ใกล้คนหล่อคนสวยสติเตลิดค่าาาาา  -///-

“ฉันแค่จะแนะนำตัวฉันให้นายเท่านั้นเอง” เสียงของฉันอ่อยลงอย่างเห็นได้ชัด

“ว่ามา” เขาตอบฉันในขณะที่ตาก็ยังจดจ่ออยู่กับหนังซาดิสบ้าบอบนจอทีวี

“ฉันชื่อ โซเฟีย” ฉันตอบไป

“พูดต่อสิ” เอะอะไรเนี่ย แนะนำตัวแค่นี้จะให้ฉันพูดอะไรนักหนายะ ได้ขอมา โซเฟีย จัดให้

พรึ่บ!!!

ฉันยืนตัวตรงแบบที่ทหารทำกันเวลาที่มีแขกผู้ใหญ่มา

“ดิฉันชื่อ โซเฟีย โรเรน เกิดเมื่อวันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 25xx ตอนนี้อายุได้ 17 ปี กำลังศึกษาอยู่ที่โรงเรียน P-high school  งานอดิเรก วาดรูป กีฬาที่ชอบคือ วอลเล่บอล กีฬาที่เกลียด คือ บาสเก็ตบอล สาเหตุที่เกลียดเป็นเพราะเคยแอบชอบนักกีฬาบาสเก็ตบอล แต่ดันถูกเขาเมินใส่ แพ้อาหารทะเล ทุกชนิด กินแล้วชอบเมา อ่ะลืมบอกไป..”

“หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยเปื้อก!! พูดอะไรของเธออยู่คนเดียว ฉันจะดูหนังไปนอนได้แล้วไป” จู่ๆอีตาซันไรส์ก็แหกปาก แล้วมองมาที่ฉันอย่างเหลืออด  ชิ ลืมบอกไปตอนนายนี่เปิดประตูบ้านมาหัวแทบชิดขอบประตู สูงเว่อร์ และนี่คืออีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องเงยมองหน้าเขาจนปวดคอ ขนาดฉันสูงตั้ง 170 ก็ยังสูงไม่เท่าตาบ้านี้

“ก็นายเป็นสั่งให้ฉันแนะนำตัวเองนี่...ฉันก็เลยแนะนำตัวให้นายฟัง.ผิดรึไงหา!!” ฉันขึ้นเสียงใส่บ้าง ฮึ รู้จักน้อยไปไม่รู้อะไรซะเลย เชอะ!! ฉันเตรียมสะบัดหน้าหนีแต่กลับถูกมือของซันไรส์คว้าไว้

หมับ!!

“ปากดีนักใช่มั้ย-_-” ตาของเขาจ้องมาที่ฉันอย่างกับจะกิน

“ฉันป่าวนะ..ฉันก็แค่แนะนำตัวไปแบบที่นายต้องการเท่านั่นเองนะ นายไม่มีสิทธิ์มาทำอย่างนี้กับฉันนะ ปล่อย!! ฉันสะบัดแขนออกจากการกอบกุมของหมอนั่นได้

“ฉันพอรู้สาเหตุที่ ไอ้ต้าร์มันเอิ่มมมม...”

ฉึก!!!

ต้าร์เหรอ?? O_O

“ทำไม สาเหตุอะไร??” ฉันเดินเข้าไปผลั่กหมอนั่นจนเซลงนั่งที่โซฟา

“ป่าว ก็แค่พูดไปเรื่อยน่ะ” เขาตอบกลับแบบใจเย็นและแบบหน้าตาย

โอ๊ยยยย!! เครียด!!

“นี่นาย ถ้าไม่รู้เรื่องอะไรก็ขออย่ายุ่งได้มั้ยหา!!” ฉันตวาดใส่เขา

“ใครว่าฉันไม่รู้เรื่อง ฉันรู้ดีหมดทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องของเธอกับไอ้ต้าร์มันน่ะ” เขาลุกขึ้นมาพร้อมกับจับแขนฉันแน่น

“นี่นาย ปล่อยนะมันเจ็บ” ฉันพยายามแกะมือของหมอนี้ออกแต่มันติดหนึบซะจนแกะไม่ได้ เป็นญาติปลาหมึกรึไง? -*-

“ถ้าฉันบอกว่า ไม่-ปล่อย!! เธอจะว่ายัง” ไม่พูดป่าวเขายังกระชากฉันเข้าไปหาใกล้ดีสิที่ฉันทรงตัวได้ทันไม่งั้นใบหน้าอันสวยงามของฉันต้องกระแทกกับแผงอกกว้างนั่นอย่างแน่นอน คิดแล้วมัน อร๊ายยยยยย!!! นี่ฉันเป็นบ้าไปแล้วรึไงเนี่ย? งง ตัวเอง -_-a

“พูดดีๆก็ได้นี่” ฉันลดเสียงลง ไม่งั้นหมอนี่คงได้จับฉันฟาดกับพื้นเป็นแน่

“อย่างเธอเนี่ยนะจะให้พูดดีด้วย-_-”

“ก็ใช่น่ะสิ” ทีนี้ฉันเปลี่ยนเป็นสายตาอ้อนวอนแทน @^@

“........”

“........”

-----------เงียบ--------------

( -_-)>>>(-_- )

อย่าทำให้บรรยากาศมันวังเวงสิ ฉันกลัวนะยะ -_-a

“เธอนี่มันแปลกคนจังเลยนะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย รู้มั้ยฉันตามอารมณ์เธอไม่ทันเลย-_-” จู่ๆ ซันไรส์ก็เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกของเราชนกันลมหายใจอุ่นๆของเขารินรดอยู่ตรงแก้มของฉัน

พรึ่บ!!!

ฉันดันตัวออกจากเขา -/////-

“อีตาบ้า!!!” ฉันตวาดใส่เขาก่อนจะรีบวิ่งขึ้นห้องไป

ถ้าฉันไม่ผลักหมอนั่นออกไปมันจะเกิดอะไรขึ้นนะ คิดแล้วมันอยากกริ๊ดดดด!! -0-

Sunrise sey

ยัยเด็กเปี๊ยกนั่นวิ่งหนีหายเข้าไปในบ้านหลังจากที่ผมเอิ่มมม..แค่ก้มหน้าเข้าไปใกล้ๆเท่านั้นเอง เหมือนยัยนั่นจะกลัวมากเลยล่ะสิท่า หรือว่าความหล่อของผมทำให้เธอหน้าแดงกันนะ ฮ่าๆๆ อ่อๆ ผมลืมแนะนำตัวไปซะสนิทเลย ผมชื่อ ซันไรส์ ตอนนี้อายุได้ 18 ปี ผมเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลทีม “skit”  ตอนนี้ผมกำลังจะไปศึกษาอยู่ที่โรงเรียน P-high school  ที่เดียวกับยัยเปี๊ยกนั่นแหล่ะครับ ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะครับ ^^