คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Senior Heart 1 : Past
1
Past.
“ซัน ซัน ไอ้ซัน!” เสียงเรียกของเพื่อนทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นจากสมุดสเกตซ์ ที่เต็มไปด้วยภาพวาดของผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมกำลังแอบชอบอยู่
“ว่าไง เอซ เรียกซะหูแทบแตก” ผมตอบรับแล้วบ่นต่อเล็กน้อย
“ก็เรียกแล้วไม่ตอบนี่ มึงเห็นพี่คนนั้นไหม กูกำลังจีบอยู่” เอซพูดพลางชี้มือไปทางที่พวกรุ่นพี่ยืนคุยกันอยู่
“คนไหนล่ะ”
“คนที่ยืนข้างๆพี่ประธาน” เอซบอก
“ขอให้จีบติดนะ” ผมอวยพรให้มันเล็กน้อย
“แล้วมึงล่ะ เมื่อไหร่จะเดินหน้าจีบพี่เขาสักที เหลืออีกแค่หนึ่งเดือนเท่านั้นนะ พี่เขาจะจบเกรด 6แล้ว” เอซถาม
“คงไม่ล่ะ กูขอยืนดูพี่เขาอยู่ห่างๆดีกว่า” ผมเห็นเอซส่ายหัวเล็กน้อย
“กูไม่เข้าใจมึงเลยจริงๆ” เอซบ่น
“ช่างมันเถอะ ตอนแรกตกใจแทบแย่นึกว่ามึงจะทำตัวเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด” ผมบอก
“ทำไม กลัวกูจีบพี่ประธานหรือไง” เอซถามอย่ากวนๆ พี่อิงฟ้าหรือพี่ประธานที่เราเรียกกันเป็นรุ่นพี่ที่ผมแอบชอบอยู่ ผมชอบเธอตั้งแต่วันแรกที่ผมเห็นเธอเลย เธอเป็นประธานนักเรียนเป็นรุ่นพี่ของผมอยู่หนึ่งปี เอซเคยบอกไว้ว่าพี่อิงฟ้าเป็นประธานนักเรียนที่เป็นผู้หญิงคนแรกของโรงเรียน
“อืม นึกว่ามึงจะทำตัวเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดซะอีก” ผมตอบไปเล่นๆ ความจริงแล้วเอซไม่มีวันทำแบบนั้นแน่นอน ถึงแม้ว่าเราจะรู้จักกันได้ไม่นานแต่ผมก็ไว้ใจเพื่อนคนนี้มาก
“คงไม่มีวันนั้นล่ะเพื่อน” เอซบอกพลางยกแขนมาโอบไหลผม
“ถามจริงเถอะเอซ ทำไมวันนั้นมึงถึงยอมที่จะเสียเพื่อนที่มึงคบมาสามสี่ปีเพื่อปกป้องคนที่มึงพึ่งรู้จักเป็นวันแรกล่ะ” ผมเอ่ยถามเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองเดือนก่อน วันที่ผมย้ายมาเรียนที่โรงเรียนนี้เป็นวันแรก ถูกพวกเด็กผู้ชายที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับเอซรุมแกล้ง แต่ผมไม่สู้ได้แต่ป้องกันตัวเท่านั้น จนกระทั่งเอซยื่นมือเข้ามาช่วยผมไว้ ทำให้ต้องทะเลาะกับเพื่อนๆ
“ก็เพราะว่ากูรู้สึกว่ามึงคือคนที่กูตามหามานานแล้ว คนที่เป็นเพื่อนแท้ของกูยังไงล่ะ” เอซบอก “กูรู้นะว่าความจริงแล้วมึงได้สายดำเทควันโดแล้ว แต่มึงเลือกที่จะไม่สู้พวกมัน เพราะมึงกลัวพวกมันเจ็บตัวใช่ไหม”
“แล้วมึงรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมเอ่ยถามอย่างสงสัยว่าเอซรู้ได้ยังไงทั้งๆที่ผมไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใคร
“เรื่องที่มึงเป็นเทควันโด กูรู้ตั้งแต่อาทิตย์แรกที่เราเจอกันแล้ว ส่วนเรื่องที่มึงได้สายดำกูพึ่งรู้ตอนที่ไปบ้านมึงเมื่ออาทิตย์ก่อน” ผมว่าเอซคงรู้เพราะเห็นภาพถ่ายในอัลบั้มรูปที่บ้านผม “มึงไม่โกรธพวกมันบ้างเลยเหรอ”
“ช่างมันเถอะ กูต้องขอบคุณพวกมันด้วยซ้ำเพราะถ้าไม่มีพวกมัน วันนี้กูก็คงไม่มีมึง” ผมบอก
“อย่ามาทำซึ้ง กูอยากอวก” เอซทำหน้าเลี่ยนเมื่อได้ยินคำตอบของผม
“ซัน กูมีเรื่องจะบอกมึง”
“เรื่องไรวะ” ผมถาม
“กูต้องย้ายไปเรียนที่อเมริกา” เอซบอก “ไปด้วยกันไหมวะ”
“มึงชวนกูไปเรียนที่อเมริกา ทั้งๆที่กูพึ่งกลับมาเนี่ยนะ”
“ใช่ กูไม่อยากไปคนเดียวหว่ะ”
“แล้วมึงจะย้ายไปเมื่อไหร่”
“ก็หลังจากปิดเทอมนี้ กูก็จะย้ายไปเลย”
“งั้นวันปิดเทอมกูจะให้คำตอบ” ผมบอก
“โอเค เพื่อนรัก กูหวังว่าจะเป็นข่าวดีนะ”
ก่อนปิดเทอม
“ซัน มึงมีคำตอบให้กูยัง” เอซทวงถามหาคำตอบที่ผมติดค้างมันไว้
“พรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอ ที่กูต้องให้คำตอบมึง”
“ใช่ กูเตือนไว้ เผื่อมึงลืม” เอซบอก “พรุ่งนี้วันจบของพวกพี่ๆ มึงจะเอาของให้พี่อิงไหม”
“อืม” ผมตอบรับ “ตอนเย็นไปเดินห้างเป็นเพื่อนกูหน่อยนะ”
“ไปทำไมวะ”
“ไปดูหนัง ฉลองที่มึงจะย้ายไปอเมริกา แล้วก็จะไปหาดูหนังสืออีกสักเล่ม” ผมตอบ
“อืม”
วันปิดเทอม
“เอซเดียวกูมาให้คำตอบมึงนะ” ผมบอกพลางคว้างช่อดอกกุหลาบสีขาวซึ่งล้อมรอบด้วยดอกกุหลาบสีแดงจำนวนเก้าดอก และห่อของขวัญ เมื่อสังเกตเห็นว่าพี่อิงฟ้าออกมาจากหอประชุมแล้ว
“อืม ยังไงโทรหากูก็แล้วกัน กูจะเอาของไปให้รุ่นพี่ที่ชมรม”
“อืม” ผมตอบรับ ทันทีที่ผมหันกลับไปทางด้านหลังปรากฏว่าพี่อิงกำลังยื่นมือไปรับช่อดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่จากรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งด้วยรอยยิ้มที่ระบายอยู่เต็มใบหน้า ผมจึงหันกลับแล้วโยนช่อดอกไม้และห่อของขวัญที่ผมตั้งใจว่าจะให้พี่อิงลงถังขยะแทน เพราะว่ามันคงไม่มีความหมายอีกแล้ว และเหตุการณ์นี้ทำให้ผมตัดสินใจบางอย่างได้
“ว่าไง...ซัน”
“เอซ...กูตกลงไปกับมึงนะ” ผมบอกออกไปทันทีที่เอซรับสาย
“ซันมึงแน่ใจแล้ใช่ไหม” เอซถามย้ำ
“อืม...ตัดสินใจแล้ว ตกลงจะเดินทางวันไหน”
“อีกไม่เกิน1อาทิตย์”
“โอเค ไว้คุยกันนะ กูจะกลับบ้านแล้ว”
“อืม กลับดีๆนะมึง” พอพูดจบเอซก็วางสายไป
ผมตัดสินใจที่จะย้ายกลับไปยังบ้าน กลับไปยังสถานที่ที่ผมเลือกที่จะทิ้งมันมาเมื่อสองเดือนก่อน.....ประเทศสหรัฐอเมริกา
Talk**
เย้ ในที่สุดก็ได้ฤกษ์ลงสักที ยังไงก็ฝากติชม และ คอมเมนท์ผลงานให้ @miw ด้วยนะคะ :D
ความคิดเห็น