คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1 'เพื่อนที่ดีที่สุด'
Chapter 1
'เพื่อนที่ดีที่สุด'
“จบแล้วโว้ยยยยยยยยยยย” สามหนุ่มสาวเพื่อนสนิทตะโกนพร้อมกันอย่างดีใจที่สุด หลังจากช่วยกันเรียนช่วยกันติวจนจบชั้นมัธยมปลายมาได้
“เฮ้อ...ต่อไปก็ต้องสู้กับมหา’ลัยต่อ” เชอรีน ณัฐจารี สาวน้อยเพียงคนเดียวของกลุ่มพูดขึ้น
“สู้ก็สู้สิ ยังไงเราก็ต้องสู้ไปด้วยกัน ใช่มั๊ยไอ้อ้น?” ดิว นัทธพงศ์ หนุ่มหล่อมาดแบดบอยพูดขึ้นพร้อมกับถามความเห็นของสมาชิกอีกคนในกลุ่ม
“ใช่ เราต้องสู้ไปด้วยกัน เราจะต้องไม่ทิ้งกันเด็ดขาด” อ้น กรกฎ หนุ่มเหล็กดัดขี้เล่นยิ้มก่อนที่จะพูดให้กำลังใจเพื่อนสาวตัวเล็ก
“งั้นรีนว่าเรามาสัญญากันดีกว่า...ว่าเราสามคนจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป”
“เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป” ทั้งสามประสานมือและพูดพร้อมกัน นั่นเป็นสัญญาของพวกเขา สัญญาที่ทั้งสามคิดว่ามันจะเป็นแบบนั้นตลอดไป แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าเมื่อเวลาผ่านไป สัญญาของพวกเขานั้นก็จางหายไปตามกาลเวลาเช่นกัน
“ผลแอดฯออกแล้วนะ ฉันได้นิเทศฯ พวกแกล่ะ?” เชอรีนเดินเข้ามาบอกเพื่อนทั้งสองด้วยสีหน้ายิ้มแย้มดีใจ
“ฉันได้วิศวะฯน่ะ อย่างที่ฉันตั้งใจไว้เลย” ดิวตอบเชอรีนด้วยสีหน้าดีใจไม่แพ้กัน
“แกล่ะอ้น? ” เชอรีนถามเพื่อนอีกคนที่เอาแต่นั่งก้มหน้านิ่ง
“ฉัน...ฉัน...ฉันได้นิเทศฯเหมือนแกว่ะรีน!! ฮ่าๆๆๆ”
“โธ่ไอ้อ้นนน! ตกใจหมด ฉันก็นึกว่าแกไม่ติดที่ไหนซะแล้วเห็นนั่งซึมๆ ใจหายวาบ” เชอรีนพูดด้วยความโล่งอก
“นี่ๆ มัวแต่ดีใจที่ติดคณะนู้นคณะนี้ แล้วรู้รึยัง ว่าเราได้เรียนมหา’ลัยเดียวกันน่ะ” ดิวพูดขึ้นเพราะรู้ว่าเพื่อนทั้งสองคงยังไม่รู้แน่ๆ
“จริงหรอ? เย่!!! ดีใจจัง” เชอรีนดีใจกระโดดกอดเพื่อนทั้งสอง “อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปนานๆเลยนะ ฉันว่าฉันอยู่ไม่ได้แน่ๆถ้าไม่มีพวกแก”
“เว่อร์ไปมั๊ยรีน ฮ่าๆๆ”
“หืมมม ไอ้อ้น ไม่ได้เว่อร์ซะหน่อย ฉันพูดจริงนะ ไม่รู้แหละ แกสองคนสัญญามาเลย!”
“ก็ได้ๆ ทำตัวเป็นเด็กน้อยไปได้ ไอ้อ้นคนนี้ขอสัญญาว่าจะอยู่กับรีนแบบนี้ตลอดไป”
“ดีมาก แกล่ะดิว?”
“คร้าบๆ ไอ้ดิวคนนี้ก็สัญญาว่าจะอยู่กับรีนแบบนี้ตลอดไปเหมือนกัน”
“ดีมาก เพราะเชอรีนคนนี้ก็สัญญาว่าจะอยู่กับไอ้อ้นและไอ้ดิวตลอดไป ฮ่าๆๆ”
สัญญาระหว่างทั้งสามได้เกิดขึ้นอีกแล้ว สัญญาว่าต่างคนต่างจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป สัญญาที่อีกไม่นานจะทำให้ทั้งสามลำบากใจ
“เอ้อ ฉันมีอะไรจะให้ด้วย นี่!...แหวนสลักชื่อพวกเราทั้งสามคน ใส่ไว้คนละวง เอาไว้เป็นของแทนใจและแทนคำสัญญาของเรา” เชอรีนนำแหวนมาให้เพื่อเป็นสิ่งแทนคำสัญญาของทั้งสาม “ใส่ไว้ตลอดนะ ถ้าฉันเห็นว่าใครถอด ฉันโกรธแน่”
“โหหห สวยว่ะรีน รับรองว่าฉันไม่ถอดแน่ แต่ไอ้อ้นนี่ไม่แน่ยิ่งขี้ลืมอยู่”
“เฮ้ยยย ทำไมโบ้ยให้ฉันงี้วะ ถึงเรื่องอื่นฉันจะลืมแต่แหวนนี่ฉันไม่ลืมแน่ๆ”
“เอาล่ะครับ น้องปี1นิเทศฯใครลงชื่อแล้วมานั่งเป็นแถวเลยครับ อีกสิบนาทีกิจกรรมจะเริ่มแล้ว ใครชักช้าพี่ทำโทษนะครับ” เสียงที่เปล่งออกมาผ่านโทรโข่งทำให้นักศึกษาปี1 บริเวณนั้นรีบเร่งมานั่งเป็นแถวอย่างเรียบร้อยตามที่รุ่นพี่สั่ง
“ตอนนี้ก็ได้เวลาแล้วนะครับ พี่ก็ขอต้อนรับน้องๆปี1 คณะนิเทศศาสตร์ทุกคน ขอแนะนำตัวก่อน พี่ชื่อพี่ตั้ม ปี3 เป็นเฮดรับน้องปีนี้ เอาล่ะเริ่มกิจกรรมที่1 กันเลย พี่จะให้น้องๆลุกขึ้นทีละคนแล้วแนะนำตัวเองประกอบท่าเต้น แล้วแต่เลยเต้นยังไงก็ได้ ครีเอทได้เต็มที่เอาแบบที่จะให้เพื่อนๆพี่ๆจำน้องไปได้ตลอด เอาละนะใครจะอาสาเป็นคนแรก?”
“…………………………….”
“เอ้า!! อย่าเงียบกันสิครับ อยากเรียนนิเทศฯแต่ไม่กล้าเนี่ยนะ งั้นอย่าเรียนเลยดีกว่ามั้ง ใครจะออก...”
“ขอโทษครับพี่ / ขอโทษค่ะพี่” สองเสียงดังขึ้นบ่งบอกว่ามีสมาชิกใหม่เข้ามา แต่ดันมาสาย
“นี่เราสองคนมาสายมากนะรู้มั๊ย พี่ประกาศไปแล้วว่าถ้าสายจะโดนทำโทษ งั้น...เราสองคนมายืนข้างหน้านี่!”
“ครับ / ค่ะ”
“แนะนำตัวประกอบท่าเต้น เต้นยังไงก็ได้ให้เพื่อนๆพี่ๆจำเราไปได้ตลอด”
“เอ่อออ...เต้นพร้อมกันได้มั๊ยครับพี่?”
“อ่ะได้ๆ เอาเลย เอาให้ดีเอาให้เด็ดนะ”
“ได้เลยครับพี่ / ได้เลยค่ะพี่” ทั้งสองเหมือนมองตาก็รู้ใจ งัดเอาท่าเต้นไม้เด็ดที่ชอบเต้นกันประจำออกมา เป็นท่าเต้นที่ลงตัว
“สวัสดีๆๆ ชื่อเชอรีนๆๆ…”
“สวัสดีๆๆ ผมชื่ออ้นๆๆ...”
“ฮู้วววววว!!! เย่!!! เยี่ยมไปเลยยยย” เมื่อจบการแนะนำตัวของทั้งคู่ เสียงปรบมือเชียร์ก็ดังเกรียวกราวขึ้น ทั้งคู่กลายเป็นขวัญใจของเพื่อนๆทั้งคณะไปแล้วตอนนี้
“โอ้โห ท่าเด็ดมากจริงๆเมื่อกี๊ พี่ขอชม เอาล่ะน้องอ้นกับน้องเชอรีนไปนั่งได้ คนต่อไป....”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เหมียว หง่าว
ความคิดเห็น