My Love ถ้าเลือกที่จะรัก Fic.EXO Hunhan Chanbaek Kaido

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

HunHan : ความรักที่แม้ไม่เคยเห็นหน้า...แต่ก็เลือกที่จะรัก

Sehun : จะแปลกไหมถ้าผมจะรักคนที่ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยได้ยินเสียง แต่ผมก็ดลือกที่จะรัก ไม่ว่าหน้าตานายจะเป็นยังไงฉันก็จะรักนายนะ
Luhan : เพียงแค่ตัวอักษรบนหน้าจอก็ทำให้ฉันรักนายมากขนาดนี้ แล้วนายจะรักฉันบ้างไหมถ้านายเห็นหน้าฉันนายจะยังรักฉันไหม ?

" คนที่ไม่เคยเห็นหน้าจะรักกันได้จริงหรอ คุณมีความเชื่อเรื่องพวกนี้ไหม "

ปึก เสียงปิดหนังสือของผมเองครับ บางคนอาจจะคิดว่า...เรื่องราวแบบนี้ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก มันแทบไม่มีความเป็นไปได้เลย ไร้สาระ คนไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยได้ยินเสียง แม้แต่รูปยังไม่เคยเห็น มันจะรักกันได้ยังไง ถ้าเป็นเมื่อก่อน ความคิดพวกนี้คงไม่เคยมีในความคิดผมเหมือนกัน ถ้าผมไม่เจอเหตุการณ์นั้นกับตัวเอง


จุดเริ่มต้นของความรัก

(นายชื่ออะไรหรอ เราชื่อเซฮุนนะ) วันนี้มีใครไม่รู้มาทักผม
"อ๋อเราชื่อ เสี่ยวลู่หาน เราเป็นคนจีน เพิ่งเริ่มฝึกภาษาเกาหลี ถ้าพูดผิดยังไงขอโทษด้วยนะ"
(อ่าาๆๆ ลู่หาน แปลว่าอะไรหรอ)
"ชื่อเราแปลว่ากวาง"
(กวางหรอ งั้นเราเรียกว่าเสี่ยวลู่ล่ะกันนะ)
"ตามใจสิ เซฮุน"
(เสี่ยวลู่ อายุเท่าไหร่ล่ะ)
"เราอายุ17จ้ะ"
(อายุเท่ากันเลย)

แล้วหลังจากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อย

พวกเราไม่เคยเจอกัน
.
.
.
เราอยู่กันคนละประเทศ
.
.
.
.
แล้วเราจะรักกันได้ยังไง



ChanBaek : ความรักที่ทะเลาะกันทุกวัน...แต่ก็ยังเลือกที่จะรัก

Chanyeol : เพราะนายน่าแกล้งแบบนี้ไงฉันถึงชอบแกล้งนาย อย่าทำหน้าอย่างนั้นอีกรู้ไหมว่า.....มันน่ารัก
Baekhyun : นายนั่นแหละชอบหาเรื่องฉันอยู่ได้อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะรู้ไหมว่า...มันหวั่นไหว

เพล้ง!! 
"ซวยแล้ว" เสียงคน2คนดังขึ้นซึ่งเป็นใครไม่ได้นอกจากผมและไอ้เอเลี่ยนเสาไฟฟ้าเนี่ย
"เพราะนายนั่นแหละ"
"อ้าว มาโทษฉันคนเดียวได้ไงนายนั่นแหละผิด"
"ฉันไม่ได้ผิดนายนั่นแหละที่ผิด"
"นายนั่นแหละ ไอ้เตี้ย"
"ใครเตี้ยไอ้เอเลี่ยนเสาไฟฟ้า"
"ก็ยังดีกว่าคนเตี้ยแถวนี้ แบร่ๆๆ :p"
"ย่าาาาาาา นายว่าใครเตี้ยนายนั่นแหละสูงเกินมนุษย์"
"หรอ นายนั่นแหละเตี้นผิดมนุษย์"
"@&฿:?,(;--/฿'&@?" แล้วเราก็เถียงกันไม่หยุด

"โอ้ยยยยๆๆๆๆ พอได้แล้วหยุดดทั้งคู่เลย" เสียงของคุณลุงพ่อไอ้เอเลี่ยนเรียกทำให้การจราจรติดขัด เอ้ย ทำให้การทะเลาะของเราทั้งคู่หยุดลง ใครๆก็รู้ว่าพ่อไอ้เอเลี่ยนดุจะตาย
"ทำไมถึงชอบทะเลาะกันนัก รู้ไหมว่าแจกันบ้านเรา2ครอบครัวแตกไปกี่ใบแล้ว"
"ก็ดูลูกลุงสิครับ ชอบมาหาเรื่องผมอยู่เรื่อย"
"อะไรๆอย่ามั่ว ฉันไม่ได้หาเรื่องซักหน่อยฉันพูดอยู่ดีๆนายก็ตะโกนขึ้นมา นายนั่นแหละผิด"
"ฉันทำอะไร"
"พอๆๆเลยทั้งคู่ชานยอลก็เหมือนกัน หยุดแกล้งแบคฮยอนได้แล้ว"
"555สมน้ำหน้า"
"แบคฮยอนก็เหมือนกัน อย่าตอบโต้ไอ้ลูกชายของลุง ด้วยการปาข้าวของถึงขนาดนี้โอเคไหม"
"555ว่าแต่คนอื่นไอ้เตี้ย"
"พอๆๆๆ เอาล่ะ เรา2ครอบครัวได้มติกันแล้วว่า เพื่อดัดนิสัยเรา2คนพวกเราจะให้ลูกลุงและแบคย้ายมาอยู่ด้วยกันที่บ้านหลังเล็กที่นี้"
"แต่มันมีห้องเดียวนะพ่อ"
"ก็นอนด้วยกันไง แบคเดี๋ยวแม่บ้านเอาชุดมาให้นะ ส่วนเราพ่อให้ป้าซอนเยเตรียมให้เรียบร้อยแล้ว"
"ตะ..."
"ไม่มีแต่ พ่อไปแล้วนะ แล้วก็ดูแลแบคฮยอนดีๆล่ะ พ่อจะให้เรากลับมาอยู่บ้านได้ต่อเมื่อ เรา2คนเลิกทะเลาะกันโอเคนะ บาย"
"อ๊าาาาาา ไม่ยอมๆ"

KaiDo : ความรักที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้...แต่ก็เลือกที่จะรัก
"จงอิน อ่ะนี่ คุ้กกี้จากลอบบี้"เสียงพี่ซูโฮผู้จัดการของผมเอง
"คนเดิมใช่ไหมครับ"
"ใช่ๆอ่ะนี่โพสอิส"

" พี่จงอิน ทานเยอะๆนะครับ
ช่วงนี้ตารางงานของพี่ไม่ว่างเลย
ยังไงดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
คุ้กกี้นั้น ผมใส่ความตั้งใจลงไปเต็มเปลี่ยมเลยนะครับ"

KS

"ks นายเป็นใครกันนะ"
"ตลอดชีวิตการเป็นนักร้องของผมไม่เคยมีใครเข้าใจผมเลย จนผมได้เจอกับแฟนคลับ ks คนนี้ เค้าทำให้ผมสบายใจทุกครั้งที่ผมอ่านโพสอิส ที่แสดงความห่วงไยผมเสมอ ผมอยากเจอเค้า มันคงจะแปลกมาที่ศิลปินอยากเจอแฟนคลับคนนึง แทนที่แฟนคลับจะอยากเจอศิลปิน แต่มันก็ไม่แปลกที่ผมอยากจะเจอเค้าใช่ไหม

"แกๆๆๆ ตงอินหล่อเนอะ"
"อืมๆๆใช่ๆๆคนอะไรน่ารักชะมัด"
"อ๊ายยยย จงอินถ้าจะหล่อขนาดนี้" เสียงเพื่อนผูหญิงในห้องของผม ที่จริงผมเป็นคนเงียบๆเลยไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นแฟนบอยอันดับ1ของจงอินเลย นอกจากแบคฮยอนเพื่อนสนิทผมก็ไม่มีใครรู้
"แกๆฉันได้ข่าวว่า จงอินจะย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนเรากับเพื่อนสนิทอี2คนที่หล่อไม่แพ้กันด้วยแหละ"
"เฮ้ยย จริงดิ ตายแล้ว แล้วหัวใจฉันจะไม่ละลายหรอเนี่ย"
"นั่นดิ"
"โด้จ้าาา" เสียงแบคฮยอนเรียกผม
"ว่าไงจ้ะ"
"ได้ยินมาว่าจงอินจะย้ายมาอยู่โรงเรียนเราหรอ"
"อืม ได้ยินมาเหมือนกัน"
"ว้าาาาอย่างงี้ดีโอของแบคกี้จะทำยังไงน้าาา"
"บ้าน่าาแบค เราก็เป็นของเราแบบนี้อยู่แล้วนี่ >///<"
"อ่ะจ้ะๆๆ"




ในที่สุดอินโทรก็จบไรเตอร์ นั่งแต่งตั้งนาน