Limitless soul online

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 0 : บทนำ

 

 ตูมมม!!

         เสียงแรงระเบิดดังสั่นของสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ที่กำลังฟาดอุ้งเท้าลงบนพื้นดินอันชุ่มฉ่ำจากสายฝนที่กำลังโปรปรายอย่างไม่รู้จักหยุดย่อน

‘750!!’

         “อ๊อก!” เสียงหลงอันเจ็บปวดของชายหนุ่มในชุดคลุมผู้หนึ่งที่ตอนนี้กำลังยืนหอบหายใจอย่างหนักหน่วง พลางเหล่สายตามองสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ยักษ์ที่กำลังค่อยๆล้อมวงเข้ามาเรื่อยๆพร้อมกับสายตาอันดุร้ายอันชวนไม่เป็นมิตรเสียเลย

 

         “ไอ้พวกหมีพูเอ้ย! เลิกสนใจน้ำผึ้งแล้วเรอะ!ถึงได้มาหาเรื่องกันซะเยอะขนาดนี้” ชายหนุ่มในผ้าคลุมสีดำพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์เพราะอะไรน่ะหรือ? ก็เพราะเขาแค่เข้ามาทำภารกิจจาก NPC แค่นั้นแต่ดันหลงป่าหาทางเดินต่อไปไม่เจอซะงั้น

 

         “รู้งี้ไปอัพเกรดปลอกแขนก็ดีจะได้เปิดใช้งานแผนที่ได้ไม่งั้นคงไม่ต้องมาพึ่งแผนที่เก๊ๆของไอ้ลุงขายของชำบ้านั้น!” พูดเสร็จชายหนุ่มก็ขว้างแผ่นกระดาษทิ้งไปอย่างอารมณ์เสีย

แปะ!
 

         แผ่นกระดาษที่ถูกเรียกว่าแผนที่เก๊ ลอยไปโดนหน้าของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่ถูกโดนชายหนุ่มเรียกว่าหมีพูเข้าเต็มหน้า

‘5!’
 

 โฮกกกกก!!!
 

       สัญลักษณ์ดาเมจตัวเลขสีแดงเด้งขึ้นมาบนหัวหมีพูตัวหนึ่งที่โดนกระดาษแผนที่ปาอัดคำรามกึกก้องพร้อมกับกระโจนพุ่งเข้าหาชายหนุ่มทันที

 

         “เดียวๆๆ ขอเวลานอก! แค่กระดาษโดนนิดเดียวแล้วดาเมจมันขึ้นได้อย่าง งะ… อะ จ๊ากกก!” 


 ตูมม!!

 

         ชายหนุ่มพูดยังไม่ทันจบประโยคก็ต้องรีบกระโดดหลบการโจมตีของเจ้าหมีพูตัวแรกที่เขาเผลอไปโจมตีมันซะก่อน(แค่กระดาษเนี่ยนะ…)  ทำให้มันพุ่งเข้าชนต้นสนใหญ่ต้นหนึ่งเข้าอย่างจั๊งหนัก!


 

         “โวยยย เกือบหลบไม่ทันแนะ” ชายหนุ่มที่กลิ้งออกไปด้านข้างรีบลุกขึ้นยืนตั้งท่าต่อสู้เต็มที่เตรียมรับมือเหล่าฝูงหมีพู(ตกลงเอาชื่อนี้ใช่มะ -_-)ตัวอื่นๆที่เริ่มคลืบคลานเข้ามาใกล้ชายหนุ่มเข้าทุกที


 

         ชายหนุ่มในผ้าคลุมดำสบถดัง เหอะ!ออกมาก่อนที่ภายใต้ผ้าคลุมดำนั้นจะปรากฎรอยยิ้มเจ้าเลห์โผล่ออกมาจากนั้น เขาจึงยืดมือมาจับผ้าคลุมของสีดำก่อนจะเอ่ยเสียงออกมาอย่างแผวเบา

 

         “แบบนี้…คงได้เวลาสนุกอีกแล้วสิ” ขาดคำร่างชายหนุ่มก็หายวับไปบนต้นสนที่พุ่งหนีการโจมตีออกมาหมาดๆพร้อมกับโยนผ้าคลุมสีดำใส่หมีพูตัวแรกที่ตอนนี้หัวของมันกำลังติดคาต้นสนอยู่อย่าอนาถา  เมื่อไร้ผ้าคลุมแล้วทำให้เผยเห็นใบหน้าของชายหนุ่มวัย 19 ปี รูปร่างสูง ใบหน้าเรียวยาวหล่อเหลา ผิวขาวสะอ้าน เส้นผมสีดำสนิท นัยน์ตาสีแดงทับทิมแวววาวที่ตอนนี้เปี่ยมไปด้วยมุ่งมั่นและการต่อสู้

         
         เขาแต่งกายด้วยชุดเกราะผ้าธรรมดาๆของผู้เล่นเริ่มต้น ซึ่งบ่งบอกได้เลยว่า เจ้าตัวเพิ่งเข้ามาเล่นเกมส์นี้ไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ!

 

         หลังจากโยนผ้าคลุมระบายอารมณ์เล่นอัดใส่เจ้าหมีพูบ้าตัวแรกแล้วชายหนุ่มดวงตาทับทิมก็รีบใช้ทักษะเวทย์มนต์ออกมาทันที

         
         'คลื่นวายุไร้สำเนียง!'
 

         ชะ...วิ้งงง!   

        ร่างของชายหนุ่มบังเกิดแสงสีเขียวจางๆค่อยๆรายล้อมตัวไว้ทำให้เหล่าหมีพูทั้งหลายด้านล่างเมื่อสังเกตุเห็นว่าศัตรูของมันเริ่มที่จะจู่โจมแล้ว ไม่รอช้าหมีพู 5 ตัวที่อยู่ใต้ต้นสนรีบพุ่งกระโดดขึ้นมาโจมตีชายหนุ่มทันที 

ตูม!!
 

         เสียงการโจมตีประสานของหมีพูทั้ง 5 ดังสนั่นทำให้ต้นสนต้นนั้นหักโค้นลงมาแต่ถึงกระนั้นเจ้าหมีตัวแรกที่หัวคาอยู่ก็ไม่ได้หลุดออกมา ตัวมันยังคงคาอยู่ในตัวต้นสนมีแต่แค่อุ้งเท้าหลังที่ชี้ขึ้นฟ้าเท่านั้น(ทุเรศมาก!)

 

         นอกเรื่องกันพอละเข้าเหตุการณ์ต่อเถอะ(เรอะ!) แต่น่าแปลกสำหรับเหล่าหมีพูทั้ง 5 ที่เมื่อกี้พวกมันกลับรู้สึกว่ามันโจมตีไม่โดนศัตรูของมันรู้แค่ว่าโดนเพียงกิ่งไม้ต้นสนเท่านั้นทำให้พวกมันต่างพากันคำรามกึกก้อง


 โฮกกกกกกก !!
 

         “โว้ย รำคาญ โฮกฮ๊ากอยู่นั้นแหละหัดเรียนรู้คำอื่นซะบ้างสิ!” เสียงสบถดังออกมาจากต้นสนอีกต้นนึงข้างๆทำให้เหล่าหมีพูหยุดคำรามแล้วหันไปมองต้นเสียงทันทีพวกมันแยกเขี้ยว แล้วทุกตัวจึงต่างพร้อมใจกันพุ่งกระโจนเข้าไปยังต้นเสียงอย่างรวดเร็ว เนื่องจากพวกมันกลัวว่าศัตรูของมันจะหนีไปอีกครั้ง


         แต่ทว่าปัญญาสัตว์รึจะสู้ปัญญามนุษย์ ทันทีที่พวกมันพุ่งเข้าไปก็เกิดลมพายุสีเขียวพัดกระโชกอย่างแรงทำให้แต่ละตัววิ่งเซชนกันล้มระเนระนาดไปตามๆกัน พร้อมกับตัวเลขค่าพลังที่เด้งขึ้นมาบนตัวหมีทุกตัวที่ล้มอยู่
         
              ตุบ!

         '150'


         “หึๆ เจอกันแค่นี้ไว้เคลียเควสเสร็จแล้ววันหลังจะมาเที่ยวล้างบานพวกแกใหม่แน่แต่ ขอไปอัพเลเวลก่อนนะแหะๆ เพราะฉะนั้น... เผ่นล่ะ!”

ไม่ต้องรอให้มีเสียงคำรามทั้งท้วงของเหล่าหมีพูที่ท่าทางมันจะฟังออก เพราะตอนนี้สภาพพวกมันกำลังนอนมึนกลิ้งไปมาคาพื้นดิน!
 

         “ลาล่ะ จุ๊บๆ” ว่าพลางก็ชี้นิ้วเก๊กท่าเทห์ๆ ก่อนที่เขาจะกระโดนหายไปตามต้นสนต่างๆต่อไปปล่อยให้สภาพของเหล่าหมีพูที่ตอนนี้นอนแอ้งแม้งสลบไสลคาที่ต่อไป….

-----------------------------------------------------------------------------------------

สรุปก็ยังไม่รู้ชื่อชายหนุ่มคนนี้เลย(ฮา) รับรองเป็นตัวเอกครับไม่ต้องห่วงว่าเป็นตัวประกอบนะ

ถึงแม้บทนำมันจะสั้นๆแปลกๆก็เถอะแต่ก็ ติดตามต่อในตอนที่1 เด้ออาจจะดองนานจนกว่าจะมีคนมาเร่งนะเออว์(ว่ะฮ่าๆๆ)

ปล.ตอนนี้อยากขอคำแนะนำในการลงหน้ากระดาษมากครับไม่รู้ควรใช้สีดำเข้มหรือ อ่อนดีขอความคิดเห็นด้วยนะครับ