So sorrow ถ้ายังรักกัน

ผ่านคืนวันที่เหมือนดั่งความฝัน เพราะฉันมีเธอ

        ชีวิตในรั้วมหาลัย หลายคนมาตามหาความฝัน ตามหาตัวเอง ตามหามิตรภาพ และทุกคน คงอยากเจอ ความรัก คนถูกทิ้งอย่างฉันก็เช่นกัน ความเจ็บปวดสอนให้ฉันโตขึ้น และเรียนรู้อะไรมากมาย แต่สิ่งเดียวที่ฉันคงจดจำได้ดีและไม่เคยลืม ฉันยังรักเค้าเต็มหัวใจ

                “เฮ้ยวาว มึงลงเรียน Funda(Fundamental English) sec (Section)ไหน?” วาว เพื่อนใหม่ไฉไลของฉันเอง ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญที่เรามีชื่อเล่นเหมือนกัน นิสัยก็คล้ายๆกัน

                “อืม Sec เดียวกับมึงแหละ” ฉันยังคงนั่งดูรูปเก่าๆ ของแฟนเก่าอยู่ ฉันยังคงมีคำถามที่ฉันยังไม่ได้ถามเขา ซึ่งฉันก็จะเก็บมันไว้ในใจ รอวันที่ฉันพร้อม และรอวันที่เค้าพร้อมเช่นกัน

        “เมื่อไหร่ มึงจึงลืม ไอ้นัด สักทีว่ะ เกือบจะปีแล้วนะเว้ย” วาวก็ยังคง ถามฉันอย่างนี้ทุกครั้ง และทุกครั้งฉันก็จะตอบว่า

                “แล้วเมื่อไหร่ มึงจะรับรัก ไอ้มอนด์ ซักทีล่ะ” คำถามจี้ใจดำวาว เลยแหละ

                “มึงเลิกพูดเหอะ ไม่มีทาง ผู้ชายอะไรงี่เง่าชะมัด เลิกพูดกับมึงล่ะ กูนอนดีกว่า”

                “อืม”

วิชาฟันดา 30 นาทีผ่านไป
                ยัยตาวาว ดันท้องเสีย ฉันเลยได้เข้าเรียนคนเดียว น่าเบื่อชะมัด

                “ขออนุญาตครับ” นิสิตชายคนหนึ่ง วิ่งเข้าห้องมาด้วยความรีบร้อน แต่งกายที่ไม่ค่อยจะเรียบร้อยนัก แต่ด้วยหน้าตาดี นิสิตหญิงที่กำลังนั่งเรียนอยู่จะให้ความสนใจเขาเป็นอย่างมาก เพราะนี้คือห้องเรียนรวมที่ทุกคณะลงเรียนได้

                “สาย ตั้งแต่เปิดเทอม เลยนะ เธอชื่ออะไร”

                “ณัฐพล ครับ” ตอนแรก ฉันว่าจะไม่ใส่ใจกับผู้ชายคนนี้แล้วนะ ชื่อนี้  มันย้ำอยู่ในหัวฉันจริงๆเลย

                “นิสิตหญิงคนนั้นชื่ออะไร ?” อาจารย์ ถามฉันที่นั่งอยู่คนเดียว

                “เอ่อ ชื่อ กฤษอักษรค่ะ” ฉันยิ้มน้อยๆให้อาจารย์

                “ณัฐพล ไปนั่งข้างกฤษอักษร ต่อไปนี้ ถ้าเธอมาสาย อาจารย์จะทักคะแนน กฤษอักษร” อ้าว อาจารย์ทำไมทำแบบนี้อ่ะ ไอ้บ้านี้ ทำฉันซวยเลย

                “ครับ -..-“ ยังจะมาทำหน้าตา อีก

        การเรียนผ่านไปอย่างง่ายดายเพราะเป็นแค่วิชาพื้นฐาน แต่ไอ้คนข้างๆ ฉันนี่ก็หลับปางตาย พออาจารย์เริ่มสวด เอ้ย เริ่มบรรยาย ตานี่ก็เข้าเฝ้าพระอินทร์ทันที

                “นี่ ๆ ณัฐพล นายๆ”

                “…” ไร้สัญญาณ ตอบรับ

                ปึก!!! โดนแผ่นไหว ไปหนึ่งที

                “คีมูจิ - ^ -” คำอุทานมันน่าเกียจจริงๆ

                “ไอ้บ้า ตื่น เลิกคลาสแล้ว”

                “อ้าว หรอ? ^^” ทำตาแบบนี้ คิดเรื่องไม่ดีแน่นอน สายตาไม่ได้มองหน้าฉัน แต่มองหน้าอก

                “ไอ้ณัฐพล!!” ฉันตวาดทันที ตื่นเลยไหมล่ะ หึ!!

        “ผม ขอโทษครับ” เหนื่อยใจจริงๆ

                “เลิกเรียกณัฐพล เถอะครับ มันเชยอ่ะ เรียกผมลูกนัดนะครับ น่ารักจุบุ” นี่มันจะแอ๊บแบ๊วไปไหนว่ะ

        “เว่อร์ไปล่ะ คาบหน้าห้ามเลต เข้าใจป่ะ ถ้านายทำฉันซวย โดนแน่!!”

                “โทรปลุกผมหน่อยนะ งั้นน่ะ”

                “ไม่มีปัญญาตื่น ก็เลิกเรียนไปเลยไป่”

                “ใจร้ายจริงๆ คุณนิ L”

                “เฮ้อ…ก็ได้ๆ”

                “เธอชื่อไร”

                “วาว เอามาเบอร์มา!!”

                “ครับๆ ต่อไปก็เรียกเราว่าเอ็กซ์ นะ โอเคป่ะ”

                “อืม งั้นไปล่ะ เจอกันอาทิตย์หน้า เช็ดน้ำลายด้วยนะย่ะ!!”

1 สัปดาห์ผ่านไป

        06.00 น.

        ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

                “ฮัลโหล ฮาวว” ใครว่ะ โทรมาแต่เช้า

                “นี่ นายตื่นรึยัง เรียน แปดโมงนะย่ะ ลุกขึ้นเดียวนี่เลยนะ ถ้าวันนี้นายเลตเจอดีแน่นอน เร็วๆด้วย” เอ่อ ใครว่ะ มาเป็นชุดเลย นอนต่อดีกว่า

                50 นาทีผ่านไป

                “เฮ้ย แม่ง ตาย กูลืมได้ไงว่ะ” ผมรีบกระโดด ออกจากผ้าห่มทันที ใครจะไปรู้ว่าจะโทรมาปลุกจริงๆว่ะ ไปสาย งานนี้มึงซวยแน่เอ็กซ์เอ้ย!!

        07.58 น.

                ไอ้บ้าเอ็กซ์ อีกสองนาทีอาจารย์จะเช็กชื่อแล้วนะ ทำไมยังไม่มาว่ะ

                “เอาล่ะ เริ่มเช็กชื่อ” อาจารย์เริ่มเช็กชื่อไปเรื่อยๆ จน

                “ณัฐพล”

                “มา มาครับ” ท่าทางเหนื่อยหอบ เหมือนกับวิ่งมาจากชั้น 1 ถึงชั้น 5

        “เอ่อ เรามาทันนะ” เมินซะเถอะย่ะ ไม่คุยด้วยแล้ว

                การบรรยายของอาจารย์ยังคงดำเนินต่อไป และอาจารย์ก็ได้สั่งงานคู่ ซึ่งฉันก็ดันได้คู่กับนายเอ็กซ์ เพราะนั่งข้างกัน ส่วนยัยตาวาว ไปนั่งกับเพื่อนคณะตัวเอง

                “เอ่อ วาว” เมินซะเถอะ

                “วาว เอ็กซ์มาทันนะ” เอ่อ ทำไมต้องแทนชื่อตัวเองด้วยว่ะ

                “อืม” เหอะ เอาเถอะ โกรธไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา

                “งั้นวันนี้ เราเลี้ยงข้าวนะ”

                “เรามีนัดกับเพื่อนอ่ะ โทดทีนะ วาว มึงจะไปยัง?”

                “ไก่พันธุ์ มึงไปก่อนเลย กูมีนัดทำงานกัลป์เพื่อนต่อ งานด่วนโว้ย”

                “เอ่อก็ได้ งั้นกูกลับล่ะ”

                “วาว แล้ววาวกลับยังไง ให้เราไปส่งป่ะ”

                “เอิ่ม ก็ได้” เพราะถ้าขึ้นรถเมล์มอตอนนี้ คนเต็มแน่นอน

                “งั้นแวะ กินข้าวก่อนนะ เรายังไม่ได้กินอะไรเลย”             

                “อืม”

        “วาว เอ่อ เอ็กซ์ อยากขอโทษวาวจริงๆนะ คาบหน้า เอ็กซ์ไม่เลยแน่นอน นะ”

                “ทำให้ได้ก่อนถอะ”