Love Five

ผมเป็นผู้ชายธรรมดาที่ไม่ได้พิเศษกว่าใครๆ ผลการเรียนและหน้าตาอยู่ในระดับปานกลางเลยไม่เด่นไม่ดังอะไร

”อากิโตะ!!! วันนี้เวรนายไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่รีบมาช่วยชั้นซะทีย๊ะ!!!!!”ครับอากิโตะน่ะชื่อผม ส่วนยัยที่เรียกผมคือประธานนักเรียนสุดฮอตนามของเธอคือ อาโอโนะ ฮารุกะ

“ครับๆจะไปเดี๋ยวนี้ขอรับ”ผมตอบกลับเธอไปแบบไม่เต็มใจกึ่งประชด

ผมรีบเดินไปช่วยเธอให้มันเสร็จๆ 10นาทีต่อมาผมรีบวางถังขยะลงหลังห้องและวิ่งมาหยิบกระเป๋าด้วยความรวดเร็ว

”นายจะรีบไปไหนของนายกันห๊ะ”อาโอโนะตะโกนตามหลังผมมา

” กลับบ้านครับ ทำไมเหรอครับ“ผมตอบ “ป่าวๆ “เสียงของเธอเบามากจนแทบจะไม่ได้ยิน แล้วผมก็วิ่งต่อไป3นาทีต่อมาผมถึงหน้าโรงเรียน

” ขอโทษที่มาช้านะ แฮกๆ“ผมพูดด้วยความลำบากจากอาการเหนื่อยเพราะวิ่งเร็วสุดๆ

“ไม่เป็นไรจ่ะ^^) แค่15นาทีไม่ได้นานเท่าไหร่หรอกนะ”เธอตอบ  เธอคนนี้คือ ทามาสึ นานะ เพื่อนตั้งแต่สมัย6ขวบ ตอนนี้จะ17แล้วก็ยังกลับบ้านพร้อมกันทุกวันเช่นเคย

“แล้วไปทำอะไรมาเหรอถึงมาช้าล่ะ”เธอถาม

“ฮ่าฮ่าๆ พอดีต้องอยู่ทำเวรกับยัยประธาน2คนน่ะเลยช้าไปหน่อย^ ^”ผมตอบ

“คุณอาโอโนะ น่ะเหรอ งืมๆ - -)”เธอตอบด้วยเสียงอ่อยๆ

หลังจากนั้นเธอก็เงียบตลอดทางกลับบ้านโดยที่ผมไม่รู้สาเหตุ

“เป็นอะไรหรือเปล่านานะ เงียบตลอดทางเลยไม่สบายหรือเปล่า?”ผมเอ่ยถาม

“ไม่มีอะไรสำคัญหรอก”เธอตอบพร้อมกับยิ้มแบบเศร้าๆ เธอคงจะไม่สบายจริงๆนั้นแหละ

เมื้อถึงบ้านเธอซึ่งอยู่ก่อนถึงบ้านผมไป200เมตร

“หายากินด้วยนะเธอ = =) ”ผมพูดพร้อมกับทำหน้าล้อเลียนเธอแล้วก็เดินหน้าต่อไปเพื่อจะกลับบ้าน

2ก้าวถัดมาผมถึงกลับสะดุ้งเมื่อมีคนมาจับไหล่ผม”คนอย่างอากิโตะไม่มีทางเข้าใจหรอก”เสียงนี้ทำให้ผมรู้ว่านั้นคือเสียงของนานะ เมื่อผมหันกลับไปก็เห็นนานะวิ่งกลับเข้าไปไหนบ้านด้วยความรวดเร็ว  ผมเดินกลับบ้านด้วยอาการงุนงง

ผมเปิดประตูบ้านเข้ามา”กลับมาแล้วครับ!!!!”ผมตะโกนออกไป

ไม่มีเสียงตอบผมจึงเดินไปในครัวเจอโน้ตอยู่แผ่นหนึ่งใจความเขียนว่า”พ่อมีงานด่วนอากิโตะหากินเองไปก่อนนะลูก3-4วันพ่อกลับ”ผมเดินขึ้นไปบนห้องด้วยอาการเซ็งๆล้มตัวลงบนเตียงและหลับในเวลาต่อมา

เช้าถัดมาผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย หันไปมองนาฬิกา6.45น.” ฮ่าฮ่าๆท่านอากิโตะคนนี้ตื่นเช้าด้วยว่ะ“ผมพูดกับตัวเอง จากนั้นจึงตรงเข้าไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำก็เมื่อคืนยังไม่ได้อาบน้ำเลยนี้นะ= =) “ก๊อกๆๆก๊อกๆๆ”มีคนมาที่หน้าบ้าน

”ครับๆมาแล้วครับ”ผมตะโกนบอกไป พอเปิดประตูออกก็เห็นนานะอยู่ที่ประตู

“อ้าว!!! นานะเองเหรอ”ผมอุทาน

“ก็ชั้นนี้แหละ นึกว่าเป็นคุณอาโอโนะหรือไง”เธอตอบ ผมได้แต่ยืนงงอยู่กับคำถามเธอ

“’งั้นรอแปปนะ ไปหยิบกระเป๋าแปปนึงแล้วค่อยไปโรงเรียน”ผมตอบเธอไปและวิ่งไปหยิบกระเป๋าแล้วรีบลงไปหานานะและได้เดินไปโรงเรียนในเวลาต่อมา นานะมักจะมารับผมถึงเช้าอย่างนี้เป็นประจำแหละครับ

เมื่อถึงเวลาพักเถียงที่ผมรอมานานผมจึงรีบตรงดิ่งไปซื้อแฮมเบิร์กสเต็กและนมรสกาแฟ  กะว่าจะไปหาที่ชิลๆนั่งกิน

“ขอโทษนะค่ะ”เสียงดังมาจากข้างหลังผม ผมยื่นงงไปสักครู่นึงเพราะหาเจ้าของเสียงไม่เจอ

“เอ่อ!!!คุณค่ะ ”เธอถาม

“ครับ”ผมตอบด้วยอาการมึนงง

“ไม่ทราบว่า แฮมเบิร์กที่อยู่ในมืออ่า ซื้อที่ไหนเหรอค่ะ? เราเพิ่งย้ายมาวันแรก??”หญิงสาวถาม

“เอิ่ม....ลงไปตามบันไดพอถึงชั้นสุดท้ายเลี้ยวซ้ายก็ถึงเลยครับ”ผมตอบ

เธอหยิบสมุดโน้ตขึ้นมาจดใหญ่

“เอ่อ...ขออีกรอบได้รึป่าวอ่า เราจำไม่ได้”เธอบอก  ผมยืนนิ่ง นี้ผมบอกซับซ้อนขนาดนี้เลยเหรออ๊ากกกกกกก-0-

“เอ่องั้นตามผมมาละกันครับ”ผมบอก

“เอ๋ๆๆๆๆๆได้เหรอ ขอบคุณนะจ๊ะ”เธอตอบพลางยิ้มอย่างไร้เดียงสา

ผมเดินนำเธอลงมาที่ร้านขายของเธอก็จดใหญ่เลยผมจึงถาม”จดอะไรเหรอครับ? “

“แผนที่ไงจะได้ไม่หลงทาง^^”เธอตอบ

“ฮ่าฮ่าๆ”ผมหัวเราะซะยกใหญ่

“แบร่ๆๆ;p”เธอแลบลิ้นใส่ผม

เมื่อถึงที่หมายผมรอเธอไปซื้อของที่เธอต้องการ สักพักเธอเดินกลับออกมาด้วยสีหน้าที่ผิดหวัง

“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”ผมเอ่ยถาม

“มันหมดแล้วอ่าT T ”เธอตอบพลางทำหน้าเศร้า

ผมเลยทำใจยกข้าวเที่ยงสุดรักให้เธอ”อ่าๆงั้นเอาของเราไปก่อนละกัน”ผมพูดพลางยื่นให้เธอ

เธอดูในมือผมสักพักแล้วเอ่ยว่า”จะดีเหรอ?”

“ฮ่าฮ่าๆไม่เป็นไรหรอกค่อยเลี้ยงเราคืนวันหลังละกันนะ^^”ผมตอบ เธอกับรับแฮมเบิร์กไป ผมพาเธอไปนั่งกินตรงหน้าห้องสมุดเพราะที่อื่นเต็มหมดแล้ว

เธอกินอย่างรวดเร็ว”เราชื่ออาคาซะ อันซุ เรียกอันจังก็ได้นะ^^”เธอเอ่ย

“ฮ่าฮ่าๆ ผมชื่ออากิ อากิโตะ ครับ”ตอบ แล้วจึงดื่มนมรสกาแฟอันโปรดปรานเข้าไปอึกใหญ่

“แค่กๆแค่กๆ”ผมรู้ทันที่เลยว่าอันจังกินเร็วเกินไปจึงติดคอ ผมจึงรีบยื่นนมให้เธอพร้อมกับบอกให้เธอดื่มลงไปซะ

เธอดื่มลงไปพรวดเดียวหมดขวด”ทำไมขมจัง?”ถาม

“ก็มันเป็นนมรสกาแฟยังไงละฮ่าฮ่า”ผมตอบพลางยิ้มละไม

เธอได้แต่นั่งมองขวดนม”อากิโตะได้คื่มไปหรือยัง”เธอถาม

“อ่าห่ะ ผมดื่มไปอึกนึงอ่านะ”ผมตอบ  จากนั้นหน้าของเธอก็แดงจัดจนเห็นได้ชัด ผมตกใจเป็นอย่างมาก”เธอไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”ผมถามอย่างกังวลใจ

“ไม่เป็นอะไรหรอก ขอบคุณสำหรับวันนี้มากนะ”พอเธอพูดจบก็วิ่งไปด้วยความรวดเร็ว ทิ้งผมไว้กับความสงสัย

“ยังไม่รีบขึ้นไปที่ห้องอีกจะหมดพักกลางวันแล้วนะ”เสียงนี้ผมจำได้เลยคุณประธานสุดฮอต

“คร้าบๆกำลังรีบไปคร้าบอาโอโนะซัง”ผมตอบ หน้าอาโอโนะแดงกล่ำผมจึงเข้าไปถาม”เป็นอะ แอ๊กๆ!!”ยังไม่ทันจบคำถามอาโอโนะก็ต่อยผมตรงที่หน้าท้องอย่างจังถึงกลับจุกเลยครับ

หลังเลิกเรียนผมเดินกลับด้วยอาการเพลีย”เป็นอะไรหรือป่าวอากิโตะ ทำไมดูไม่สดชื่นเลยละ”นานะถามผม

“ก็วันนี้มีเด็กใหม่คนนึงมาขอให้ช่วยนำทางไปร้านขายแฮมเบิร์ก เธอชื่ออาคาซะ อันซุ 555เป็นคนติ๊งต๊องน่าดู ยังไม่พอยังโดนประธานต่อยอีก ซวยชะมัด ”ผมตอบพลางหัวเราะ

“อากิโตะเนี้ยเนื้อหอมจังเลยนะมีแต่ผู้หญิงเข้ามาหา”เธอพูดพลางทำหน้าบูด

“ฉันว่าไม่ใช่หรอกนะฮ่าฮ่า”ผมหัวเราะ

เมื่อถึงบ้านเธอผมจึงส่งเธอเข้าบ้านแล้วจึงบอกลา และเดินกลับบ้านในเวลาต่อมา”กลับมาแล้วครับ” ผมตะโกน เอิ่ม.....แล้วผมบอกใครละเนี้ยที่บ้านมีผมอยู่คนเดียว ในเวลาต่อมาหลังจากที่ผมอาบน้ำกินข้าวเสร็จจึงล้มตัวลงเพื่อที่จะนอนและหลับไปในที่สุด

 ผมได้ลองเเต่งเรื่องนี้ขึ้นเพื่อความบันเทิงลองอ่านดูนะครับถ้าชอบหรือไม่ชอบว่ายังไงช่วยคอมเม้นด้วยนะครับจะได้นับไปปรับปรุเเล้วเป็นกำลังใจในการเเต่งต่อ