คุณด้ง(1)

เมื่อสายลมพัดผ่านหน้าต่างห้องนอน...

    
       "ฝันเมื่อคืนนั้นมันคือฝันอะไรกัน... ทำไมในความฝันมันช่างปวดร้าวอย่างนี้" อูยองได้นั่งคิดทบทวนสิ่งที่ได้เกิดขึ้นภายในฝัน เขาเจ็บปวดหัวใจอย่างมากเมื่อเขานึกถึงวันนั้น... "

     " เห้ยยยย !!! ไอ้อูยอง ลงมาข้างล่างนี่หน่อยดิว้ะ "
     
"อะไรของแกว้ะ!! เรียกซ้ะบ้านจะแตกเลยน้ะ"

"มาช่วยฉ้านทำเกมส์หน่อยดิ ฉ้านทำไม่ค่อยถูกหว่ะ ฉันตกภาษาอังกฤษอ่านภาษาอังกฤษไม่ออกหว่ะ"   

         ลี จุนโฮ    เด็กหนุ่มวัย16ปี ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของอูยอง เขากับอูยองนั้นเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เล็กๆบ้านของเขาอยู่ติดกัน พ่อแม่ของเขาทั้งคู่เป็นเพื่อนบ้านกัน เขาอยู่โรงเรียนเดียวกัน เดินกลับบ้่านด้วยกัน มีอะไรก็ปรึกษากันตลอด แต่มีความเห็นที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่...

"แกนี่โง่จิงๆลยน้ะนูนอ ทำอะไรไม่เป็นสักอย่างนี่ถ้าฉันไม่อยู่สักคน แกคงลำบากตาย!"
จุนโฮมองอย่างยั่วยวน แล้วพูดว่า... 

"งั้นเธอก็อยู่กับฉันไปนานๆสิ้จ๊ะที่รัก มาม้ะมาอยู่กับพี่ดีกว่าน้ะน้ะน้ะ..."

"หยุดเลยน้ะลีจุนโฮ!!!! กองมันไว้ตรงนั้นแหละ ขืนพูดมามากกว่านี้มีหวังแกปากแตกแน่!"!

"โอ๋ๆก็ฉันล้อเล่นนี่หน่า ฉันเห็นแกเครียดๆก็เลยอยากทำให้แกขำบ้างอ่ะ" จุนโฮตอบกลับอย่างหน้ามุ่ยๆ

"เออๆฉันขอโทษก้ได้ว้ะ ชิ้!"

"ขึ้นไปนอนได้แล้ว นี่มันตีหนึุ่งแล้วพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้าอีก" อูยองกล่าว..

"เออๆ งั้นฝันดีน้ะไอ้เพื่อนรัก!!"

"เออๆฝันดี"

              เช้าวันรุ่งขึ้น ณ โรงเรียนจินยองริลล่า..

"อูยองงงงงกี้ เดินรอฉันด้วยดิ้ว้ะ" จุนโฮสะพายกระเป๋าเป้บางๆพร้อมวิ่งหน้าตั้งเพื่อให้ทันอูยอง

"แกนี่ช้าได้โล่จิงๆเลยน้ะ !"

"ก็นิดหน่อยน่า! เออจิงดิ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วได้ข่าวว่ามีเด็กเข้าใหม่ที่โรงเรียนของเรา3คน เป็นผู้ชาย ที่สำคัญ! หล่อมากด้วย!!!"

อูยองที่ได้ยินเรื่องนี้เขาก็พูดว่า..

"หรอว้ะ ก็แค่อิเด็กเข้าใหม่แกจะตื่นเต้นอะไรนักหนา น่ารำคาญชะมัด!!"
 
"แหมมม พ่อคู๊ณณณ!!!!  ตั้งแต่แกอกหักคราวนั้นก็เหมือนว่าแกจะหงอยไปเลยสิ้น้ะ 555555555" จุนโฮกล่าวพร้อมหัวเราะ

"แกเงียบๆไปเลยน้ะ ไม่อย่างงั้นเจอดีแน่!"

     "กรี๊ดดดดดดดดดด ดดดด ขอถ่ายรูปหน่อยค้าาา !!!!"      


"นูนอ! นั่นเสียงชะนีที่ไหนกรี๊ดอ้ะ หนวกหูชะมัด!"

"ก็ไอ้เด็กผู้หญิงห้องเรานั่นแหละ อุตส่าห์วิ่งจากห้องเราเพื่อที่จะไปกรี๊ดไอ้เด็กใหม่สามคนนั่น"


      "กรี๊ดดดดดดดดด !!พี่คุณ พี่ชานซอง พี่จุนซูขาาาาาาาาา น่ารักจังเลยย ><"  


"เห้ยคุณ แกว่ามันน่าเบื่อป้ะหนวกหูชะมัดเลยหว่ะ" ชานซองกล่าวพร้อมทำหน้าเซ็งๆ

"เออน่า ก็ให้เค้ากรี๊ดๆกันไปเถอะ เดี๋ยวเค้าเหนื่อยเค้าก็หยุดกันเองแหละ" คุณกล่าวพร้อมยิ้มๆ

"ข่อยว่าหมู่เฮานี่ฮอตเหมือนกันน้ะเพื่อนๆเอ้ย ข่อยภูมิใจหล๊ายยยหลาย" จุนซูกล่าวสำเนียงแดกู ทำให้ชานซองและคุณหัวเราะไปพร้อมๆกัน

"ฉันขอร้องหล่ะ แกช่วยเลือกใช้ภาษาถิ่นสักทีดิว้ะ55555555 ฉันขำไม่ไหวว้ะ" ชานซองที่เป็นคนเส้นตื้นมาก ขำตลอดจนจุนซูนั้นเงิ้บ

"เออๆ ไม่พูดก้ด้ายเด้อค่า!!!" 

"เอ้อจุนซูชานซอง ฉันว่าเราไปเดินดูรอบๆโรงเรียนกันเถอะ ป่านนี้พวกผู้หญิงคงทยอยไปกันหมดล้ะ"

"เอ้อไปปปปๆๆๆ!!"

               

                   "เห้ยยยด้งงงงงงงงงง ง ง !!" จุนโฮเรียกอูยองพร้อมกับทำหน้าตกใจ

"อะไรของแกอีกฟร่ะ!! ฉันล้ะเบื่อจิงๆ"

"ก้นั่นไง เด็กใหม่3คนที่เข้ามาใหม่อ่ะ เค้าอยู่ตรงนั้นไงง!!!! เห้ยย ย เราลงไปเดินข้างล่างกันมั้ย ด้งงงงง"

"แกลงไปเดินคนเดียวเหอะ! ฉันไม่อยากไปอ่ะ~"

"แกลงไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ้ว่ะั แปปเดียวเองเนี๊ยย ยย" อูยองมองหน้าเขาอย่างหน่ายๆ แต่แล้วก้ต้องใจอ่อนเพราะมันอยากลงจิงๆ..

"เออไปก้ได้ว้ะ! แต่มีข้อแม้!!!!! ลงไปแปปเดียวก็พอน้ะ"

"เออๆๆๆๆๆ แปปเดียวก้แปปเดียว"


             จุนโฮนั้นวิ่งลากอูยองลงมาจากชั้น3ถึงชั้น1 ทำให้อูยองโซซัดโซเซเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไป..