มณีผ่านฟ้า

ตอนที่  1   ล่ามรกต

น้ำทิพย์ กำลังเดินออกจากมหาวิทยาลัยเพื่อกลับบ้าน  โดยมี  แสงดาวเดินเป็นเพื่อน  วันนี้คนขับรถไม่มารับ  มือถือก็ไม่มีสัญญาณ  แสงดาวปรกติก็เป็นคนชอบพูดชอบคุย   แต่วันนี้เธอดูเงียบ  นิ่งๆ  เดินเป็นเพื่อนมาตั้งแต่ออกจากห้องเรียนแล้ว

 "ดาว  เมื่อใหร่พี่นิลจะมา"     ทิพย์ชะเง้อมองรถของพี่ชายดาว 
"เดี๋ยวก็มา   วันนี้ฉันอาสาไปส่ง  ยังไงพี่นิลก็ไม่ยอมพลาดแน่นอน"   ดาวพูดเพื่อให้ทิพย์สบายใจ  แต่เธอเองเป็นกังวลที่สุด   เธอยังรู้สึกได้  ถึงการเฝ้าติดตามของคนอีกพวกหนึ่ง  ซึ่งอันตราย  และหมายชีวิตเพื่อนของเธอ

สักพัก  รถของนิลก็เข้ามารับทั้งสอง  และรีบแล่นออกไปเพื่อส่งทิพย์กลับบ้าน

"วันนี้พี่เอกอยู่บ้านมั้ย  ทิพย์"  ดาวถามขึ้นเบาๆ
ทิพย์หันมายิ้มให้  เหมื่อนจะบอกว่า  รู้นะเธอคิดอะไร  แต่มันละความคิดกันกับที่ดาวคิด
"ไม่อยู่จ้า   แต่พรุ่งนี้จะกลับ  ถ้าเธอพักที่บ้าน  พรุ่งนี้ก็เจอแล้ว"ทิพย์พูดยิ้มๆ
แต่ดาวมีสีหน้าดีขึ้น
"แล้วที่บ้านมีใครอยู่บ้าง"ดาวถามอีก
"คุณพ่ออยู่  คุณแม่ไปต่างจังหวัด  คนใช้  คนสวน  และลูกน้องคุณพ่ออีก  4 - 5  คน   เออ  เจ้าหางพวงก็อยู่  แค่นี้พอมั้ย"  ทิพย์เย้าเพื่อน  เมื่อเห็นเพื่อนถามจริงจัง  เมื่อเธอมองไปยังพี่นิล  เธอก็เห็นสายตาที่กำลังมองมายังเธออยู่  ที่กระจกมองหลัง
"มองถนนสิคะพี่นิล  มองแต่กระจกส่องหลังเดี๋ยวรถก็ตกถนนหรอกคะ"  เธอยิ้มให้สายตาที่มองเธออยู่นั้นด้วยความรักยิ่ง  โดยหารู้ไม่ว่า   นิลมองดูรถที่กำลังขับตามมาห่างๆนั่นต่างหาก    ซึ่งดาวก็รู้สึกได้  ถึงภัยที่ตามมา 
"อย่ากวนพี่นิลเลยนะ  ทิพย์"  ดาวอดเป็นห่วงไม่ได้
"ไม่เป็นไร่หรอกดาว"  นิลรีบกลบเกลื่อน
"วันนี้พี่กับดาวขอทานข้าวเย็นที่บ้านด้วยได้มั้ยคับ"  นิลพูดกับทิพย์บ้าง
"ได้ค่ะ  แต่ยังไม่ได้โทรบอกใครให้ทำกับข้าวเพิ่มเลย  มือถือทิพย์เสีย  นี่ยังเซ็งอยู่เลยคะ   รถที่บ้านก็ไม่มารับ  ดีนะคะที่ยัยดาววันนี้มาหาได้   เลยมีรถกลับ  ไม่งั้นแย่เลย"ทิพย์บ่นอุบ  ทำหน้าเซ็งๆ   โดยหารู้ไม่ว่า  ทั้งสองกังวลอยู่ในใจ
"ทิพย์   มรกตเม็ดนั้นเธอเก็บมันดีหรือปล่าว"ดาวถามทิพย์  โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นห่วงทิพย์เกินไป  อาจทำให้ทิพย์เอะใจได้  เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่น่าถาม  จึงเห็นสายตามองค้อนของพี่ชาย  มองมาแว๊บนึง  แต่ทิพยืก็ตอบโดยไม่ลังเล
"นี่ไง"  พร้อมกับดึงสร้อยคออกมาใหดาวดู  
"คุณพ่อเอาไปทำจี้ให้ห้อยคอไว้   แต่ก็เอาไปได้ไม่นาน  ฉันไม่สบายทุกที  ที่พ่อเอามัไปห่างฉัน"เธอยื่นให้ดาวดู
"ถ้าเธอรู้ว่าเพื่อนของคุณพ่อให้ราคาเท่าไหร่    สำหรับมรกตเม็ดนี้  เธอคงไม่เอาคืนนะ"ทิพย์พูดเย้าเพื่อนทั้งที่รู้ว่าดาวไม่เอาของที่ให้เธอคืนแน่นอน 
ดาวยิ้มๆ  จนรถวิ่งเข้าไปจอดที่ลานจอดรถในบ้านของทิพย์
เมื่อทั้งหมดเข้าไปในบ้าน  พ่อของทิพย์ที่มีสีหน้ากังวลอยู่  เมื่อเห็นลูกสาวเดินเข้ามา  จึงรีบลุกมาหาอย่างดีใจ
"สวัสดีครับ  สวัสดีคะ" นิลและดาวสวัสดีพ่อของทิพย์  ท่านก็รับไหว้  ก่อนที่จะถามลูกสาว
"นาย ยนต์ เกิดอุบัติเหตุรถคว่ำ  พ่อนึกว่าลูกอยู่ด้วย  กำลังโทรเช็คที่ต่างๆอยู่    ลูกไปอยู่ใหนมา"  พ่อทิพย์ถามด้วยความเป็นห่วง
"ก็อยู่มหาลัยนั่นแหละค่ะคุณพ่อ   มือถือโทรไม่ได้  รอนายยนต์มารับก็ไม่มาสักที   ดีนะคะที่ดาวเขาอยู่กับหนูทั้งวัน  และพี่นิล  ก็มาส่งนี่แหละคะ"ทิพย์อธิบาย
พ่อของทิพย์  จึงหันมาพุดกับทั้งสอง
"หนูดาว   นิลกาฬ    ขอบใจมากนะลูก    แล้วทำไมไม่มาเยี่ยมลุงกับทิพย์เขาบ่อยๆหละลูก"  พ่อทิพย์ถามทั้งสอง
"ไปนั่งคุยกันดีๆ  ดีกว่าค่ะคุณพ่อ"ทิพย์ตัดบท  เพื่อทั้งหมดจะได้เปลี่ยนทีคุยกัน
เมื่อทั้งหมดนั่งลงแล้ว  นิลจึงเป็นคนตอบคำถาม
"ผมกับดาวเจอทิพย์บ่อยๆครับ    ที่ มหาลัย  +แต่ไม่ได้มาเยียมคุณลุงที่บ้าน  ต้องกราบขอโทษด้วยครับ"
"แล้วพ่อของพวกเธอสบายดีนะ"พ่อทิพย์ถามถึงเพื่อนที่อยู่ต่างจังหวัด
"สบายดีครับ  ท่านก็ฝากความคิดถึงถึงท่านเช่นกันครับ"  นิลบอกตามที่พ่อสั่งมา  
ดาวขยับตัวเข้าไปนั่งชิดกับทิพย์มากขึ้น    ทำให้นิลรู้สึกตัว 
"พรึบ"    ไฟในห้องดับลง   ดาวก็ลุกขึ้นเพื่อไปจับมือพ่อของทิพย์ไว้อีกคน  อย่างรวดเร็ว   นิลขยับหลบหายไปในมุมมืด  ลูกน้องของท่าน  5  คนที่รายล้อมอยู่ไกล้ๆ  ยังงง กับไฟที่ดับ  
เงาดำวูปวาบ  สามสาย  พุ่งเข้ามาในห้อง  จัดการกับลูกน้องของพ่อทิพย์ทั้งหมดอย่างรวดเร็ว  เงียบกริบ   ทิพย์และพ่อ  ที่ถูกดาวจับมือไว้อยู่นั้น  ได้แต่แข็งทื่  ยืนดูเหตุการณ์ที่เกิดขึนทั้งหมดนั้น  ด้วยใจที่เต้นโครมคราม   ดาวยืนหลับตาอยู่อย่างนั้น   เหมื่อนไม่กังวลกับเหตุการณ์นี่เลย    ลูกน้องของพ่อทิพย์ตายอย่างรวดเร็ว  เมื่อทุกอย่างในห้องเงียบสนิท  เงาทั้งสาม ที่หมอบอยู่นั้น  จึงค่อยๆขยับต้วลุกขึ้นมา และค่อยๆเดินเข้ามายังกลางห้องที่ทั้งสามยืนอยู่
พวกมันแม้ค่อยๆเดินอย่างระมัดระวัง  แต่ก็เหมือนมองหาอะไรบางอย่าง  เหมื่อนไม่เห็นตนทั้งสาม  ที่ยืนอยู่กลางห้อง ที่พวกมันเดินเข้ามาใกล้เต็มที
"ฉึก"มีดสั้นปักมิดใบมีดเข้ากลางหน้าผาก  คนที่อยู่ตรงกลาง  หงายหลังล้มทั้งยืน  คนที่อยู่ด้านซ้ายกระโดดไปหลบที่ผนังห้อง  พร้อมกับอีกคนที่โผไปกันคนละทาง    นิลคำนวลไว้แต่ต้นแล้วว่า  เมื่อมันเห็นพวกมันตาย  อีกสองคนด้านข้าง  จะต้องพุ่งหลบไปในทิศทางใด    เมื่อซัดมีดออกไป  นิลก็ขยับตัวออกไปรอแล้ว  ในทิศทางที่อีกคนจะพุ่งไปหลบ   มีดตั้งรอไว้แล้ว  เมื่อโผพุ่งออกไป  ก่อนถึงจุดหมายระหว่างทางก็จบสิ้นแล้ว   นิลรับร่างนั้นก่อนตกถึงพื้น  พร้อมกับอีกคน  ที่หันกลับมามอง  ทั้งหมดเกิดเพียงชั่วพริบตา  นี่เป็นครั้งแรกที่มันเห็นนิล  ที่กำลังค่อยๆวางร่างนั้นลงกับพืน  ความคิต่อสู้ยังมีอยู่  มันค่อยๆดึงมีดอีกเล่มออก  และกรโจนใส่นิลทันที  มันพุ่งตัวเข้าหา  พร้อมตวัดมีดฟันพร้อมกัน  เสียงคมมีดกรีดผ่านเนื้อ  แทบทำให้ทิพย์หัวใจหยูดเต้น  มันพุ่งเข้าหาพร้อมผ่านเลยไปกระแทกกับพื้นอย่างแรง  ก่อนจะ ล้มลงแน่นิ่ง  ณ  ที่ตรงนั้น
นิลเดินเข้าหาดาว  พร้อมเอามือแตะใหล่  เพื่อบอกให้รู้ว่า  จบเรื่องแล้ว เมื่อดาวปล่อยมือคนทั้งสอง  ทิพย์ก็แน่นิ่งสลบไป  ส่วนพ่อของทิพย์  ก็นั่งลงอย่างหมดแรง  พร้อมกับมองดูคนทั้งสอง  แบบพูดไม่ออก
"หนูมีคำอธิบายคะ  คุณลุง"
.......................................
ดาวเอ่ยขึ้น เพิ่อให้พ่อของทิพย์ได้สติ
"เรื่องราวทั้งหมดเกิดจาก  "มรกต"  ที่ทิพย์ห้อยคออยู่ค่ะ"  ดาวบอกพ่อของทิพย์ 
"คนพวกนี้ต้องการมันค่ะ"   พร้อมกับหันไปมองทิพย์
"พวกมันคือนักฆ่า  ที่ส่งให้มาตามล่าอัญมณีเม็ดนี้  เพื่อที่จะได้ปลดปล่อยทวยเทพของพวกมันออกมา"
นิลพูดเสริม
"เทพอะไร"พ่อทิพย์ถาม
"คือเทพที่เป็นศัตรูของฝ่ายเรา " มารอมตะ"  ครับ"  นิลบอกต่อ
"ดาวเห็นคนของพวกมันเฝ้าตามน้ำทิพย์เมื่อวาน  วันนี้ผมกับดาวจึงต้องมาส่งทิพย์  ก็พอดีเป็นอย่างที่พวกผมคาดการ  จึงเกิดเรื่องที่นี่ไงครับ"
นิลอธิบายเพิ่ม
"คุณลุงจำเหตุการณ์  เมื่อ 16  ปีก่อนได้มั้ยคะ"  ดาวเริ่มเกริ่นเรื่อง ให้พ่อทิพย์ฟัง
"16  ปีที่แล้ว"  พ่อทิพย์พูดขึ้น  พลางใช้ความคิด  นึกถึงอดีตที่ผ่านมา
"ไช่ค่ะ  วันที่ทิพย์ป่วยหนัก  ที่หมู่บ้านของหนู  แล้วรุ่งเช้า  ทิพย์ก็หายเป็นปรกติ  เหมือนไม่เคยป่วยมาก่อน"
ดาวพูดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น
"ใช่  ลูกทิพย์หายทุกโรค  ทั้งที่ลูกทิพย์เป็น มะเร็งเม็ดเลือด  ป่วยเจียนตาย"   พ่อทิพย์นึกถึงเหตุการณ์ในอดีต
"ค่ะ  แต่ไม่ได้หายเพราะสมุนไพร  อย่างที่คุณลุงคิด  แต่หายเพราะมรกต  เม็ดที่ทิพย์ห้อยคออยู่ค่ะ"
ดาวพูดจบก็หันไปมองทิพย์  ทิพย์เองเพิ่งรู้สึกตัว  ก็โผเข้าหาพ่อ  ด้วยความตกใจ
"ชื่อของมันคือ  มรกตชีวิต  มีพลังพิเศษ  ในการฟื้นฟูชีวิตทุกชนิด   ทั้งต้นใม้ใบหญ้าที่ตายแล้ว  หรือแม้แต่ซากศพ  ก็กลับมาชีวิตขึ้นมาใหม่ได้   เพียงแค่ของเหล่านั้น  แตะถูกมัน"
นิลอธิบายเพิ่ม 
"ทิพย์  เป็นแค่โรคภัยรุมเร้า   อาการทุกอย่างจึงหายไปหมดครับ" 
"แล้วทำไมของสำคัญขนาดนี้  พ่อของหนูจึงให้ลูกทิพย์มาหละ"  พ่อทิพย์ถาม
"คุณลุงรีบกลับต่างหากหละคะ   คุณพ่อออกไปล่าสัตว์   แต่เช้า   ไม่คิดว่าคุณลุงจะกลับวันนั้น  แต่คุณลุงก็รีบกลับ  มรกตชีวิต  เลยต้องมาอยู่กับทิพย์  ตั้งแต่นั้นมา"  ดาวพูดเสริม
"แต่คุณพ่อก็เป็นห่วงคุณลุงกับทิพย์มาก  จึงให้พวกหนู มาอยู่ไกล้นี่แหละค่ะ"   
"มรกตชีวิต   มีพลังงานจริง   แต่หนูกับพี่นิลก็ไม่เคยคิดถึงว่า   เรื่องมันจะรุนแรงถึงขั้นนี้"ดาวพูดต่อ

"ครอบครัวของผม  มีหน้าที่ปกป้องมรกตเม็ดนี้  มาหลายชั่วอายุคนแล้วครับ  ตกทอดมาเป็นรุ่นๆ  โดยทำอาชีพเป็นหมอสมุนไพรเพื่อปิดบังความลับของมัน  คุณพ่อใชมรกตรักษาคนป่วนครับ"นิลพูด
"เป็นอย่างนี้เองหรือ"  พ่อทิพย์พึมพัม
"และเมื่อวันนี้มาถึง   ก็ถึงเวลาที่ มรกตชีวิต  จะกลับไปอยู่ในความดูแลของพวกเรา  ที่หมู่บ้านของพวกเราแล้วต่ะ"  ดาวพูดพร้อมกับมองไปที่ทิพย์  ด้วยสายตาห่วงใย
"และทิพย์  ต้องไปกับเราด้วยครับ"นิลพูดเสริมขึ้น
"ทิพย์ต้องไปด้วยหรือ"พ่อทิพย์ถาม  อย่างไม่ยินยอม
"ค่ะ  เพื่อความปลอดภัยของทิพย์เอง  พวกมันเห็นทิพย์แล้ว  มันจะตามทิพย์ไปทุกหนทุกแห่ง เพราะว่า    ทิพย์อยู่กับมรกต  นานเกินไป  จนพลังของมรกต  กลายเป็นส่วนหนึ่งของทิพย์ไปแล้ว   ทิพย์กับมรกต  จึงห้ามแยกัน"  ดาวอธิบาย
"มีแต่ที่หมู่บ้าน  ทิพย์ถึงจะปลอดภัย"นิลย้ำเพื่อให้พ่อทิพย์ตัดสินใจง่ายขึ้น
"แล้วเราจะไปกันวันใหน"    พ่อทิพย์ถามนิล
"พรุ่งนี้เช้าเลยครับ   พวกมันลงมือแล้ว   และจะมาอีก  เพราะลูกน้องที่ส่งมา  ไม่กลับไป   คุณลุงคิดยังไงครับ"
นิลถามเพื่อให้พ่อทิพย์ตัดสินใจ
..............