มิติลับ พิทักษ์ใจ ยัยอัยการ

เวรล่ะสิฉัน! อีตาพี่บ้ามันดันทำเรื่องไม่เป็นเรื่องเข้าให้ ฮึ่ย! น่า...จริงๆเลย
แล้วดูสิ! ดู! ดูสิ่งที่ไอ้พี่บ้ามันทำให้ฉัน...
"อัยการน้องรัก...เอ่อ...ช่วยไปแก้แค้นพวกมันแทนพี่หน่อยได้ป่ะ...น้า...น้า..."
และแน่นอนว่าฉันผิดเองที่ดันเจือกไปรับคำมันอย่างช่วยไม่ได้
"เออ"
คำเดียวสั้นๆของฉันเเท้ๆเลยเชียว -*- มันถึงได้ทำให้ฉัน ชีวิตช้านนนนน T^T แงๆๆๆๆๆๆ
แล้วดูดิ!
พอเข้าไปบุกไอ้พวกนั้นที่โกดังร้าง เอาเข้าจริง...หายหัวกันไปไหนหมดฟระ...
แถมยังเป็นเพราะโชคชะตากลั่นแกล้งกันหรือไร...ถึงได้ทำร้านกันเยี่ยงนี้T^T ฉัน! ตก! ท่อ!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!
นี่เหม็นยังทนได้...แต่ไอ้ท่อบ้านี่น่ะสิดันทำพิษ ฉันหลุดมาในโลกบ้าอะไรก็ไม่รู้ แถมพอไปถามใครก็มีแต่คนตอบว่า
"อ้าว! ที่นี่ก็เมืองฮาร์ฟบลัดน่ะสิ อยู่ที่นี่ยังไม่รู้ชื่อเมืองตัวเองอีก"
หรือไม่ก็
"นี่! สติดีหรือเปล่า อยู่ที่นี่น่ะก็ต้องรู้สิ จะไม่รู้ได้ยังไง ที่นี่ก็เมืองฮารฟบลัดไง ยัยโง่!"
แง้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
แล้วฉันจะทำยังง้ายยยยยยยยย ฉันอยากกลับบ้านนนนน แง้งงงงงงงงงงง