.รัก

บทนำ

ในอดีตกาลกล่าวเอาไว้ว่า

มนุษย์ที่เจอกับรักแท้มักจะพาความตาย

มาบรรจบด้วยเสมอ

อย่างเรื่องไททานิกเป็นตั้นล่ะมั้ง

มันเป็นความคิดของฉัน แบบนี้มันจะเป็นเรื่องจริงหรือเปล่านะ...

1

สายธารน้ำที่ไหลอยู่ตลอดเวลานั้น มันจะพัดพาเอาอะไรมาบ้างนะ

                อยากเจอรักแท้นั่นเป็นคำที่ฉันเฝ้าพูดถึงมาตลอดสามปีเต็มจนตอนนี้ฉันก็อายุ 17 แล้วแต่ฉันก็ฝันว่าสักวันพระเจ้าจะนำชายที่เป็นรักแท้ให้กับฉัน ขอให้เราได้พบกัน

                แล้วเมื่อไรรันจะพบผู้ชายคนนั้นล่ะคะพระเจ้า!ฉันตะโกนสุดเสียงอีกครั้ง  ก่อนจะผละจากราวสะพาน ที่มองไปข้างล่างเป็นสายน้ำที่ไม่ลึกนักและมันก็ยาวมากด้วย แต่ฉันก็ต้องตาโตหลังจากที่เหลือบมองดูนาฬิกาที่ข้อมือก็พบว่า มันจะเข้าแถวแล้วล่ะสิ!

                ไม่ไหวเลย เปิดเทอมวันแรกก็ไปสายซะแล้วฉันสบถออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะรีบคว้าจักรยานคู่ใจแล้วทะยานขี่ไปให้เร็วที่สุดเท่าที่ขาของฉันจะปั่นไหว

                โรงเรียนมัธยมปลายเอคิเอะ

                ห้อง 2-C

                อาจารย์โอซาว่า ขอโทษคะที่มาสายฉันพูดทันทีที่มือของตัวเองเลื่อนประตูโชจิออกไปก็พบกับสายตาเพื่อนในห้อง นับสิบๆ คู่ที่มองมาที่ฉันอย่างงุนงง รวมทั้งเอกะเพื่อนซี้ก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาเอือมๆ ก็แหงล่ะฉันมาสายแบบนี้เสมอ

                คำตอบนี้ อาจารย์ได้ยินมาตลอดตั้งแต่เป็นอาจารย์ประจำชั้นเธอแล้วนะรัน

                ขอโทษคะอาจารย์อาจารย์หรี่ตามามองฉันอย่างเคืองๆ ก่อนจะขยับแว่นของเธอขึ้น ฉันถอนหายใจแรงๆ ออกมาอีกครั้งหลังจากที่ต้องผจญกับอากาศหนาวมาตลอดทาง

                เธอมาสาย เพื่อนในห้องเธอมีโต๊ะนั่งกันหมดแล้วฉันเหลือบไปมองตรงที่ริมหน้าต่างที่เคยเป็นที่นั่งของฉันมาก่อน ตอนนี้ฉันถูกแย่งที่ตรงนั้นไปแล้ว!

                รัน งั้นเธอไปนั่งท้ายสุดของห้องก็แล้วกัน นั่นน่ะ นั่งติดกับนักเรียนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามา จะได้ทำความรู้จักกันด้วยฉันมองตามมือของอาจารย์ก็พบกับ พระเจ้า! นี่เหรอนักเรียนใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่กลางเทอมสองแบบนี้ เขาหล่อมากๆ ฉันเดินเบียดกับโต๊ะเพื่อน อย่างเหม่อๆ ยิ่งมองใกล้ๆ ก็ยิ่งหล่อ ฉันเดินเข้าไปเรื่อยๆ โดยไม่สนใจเสียงวี้ดว้ายของเพื่อนผู้หญิงในห้องที่ครางออกมาอย่างไม่พอใจที่ฉันได้นั่งใกล้กับเขา และในที่สุด

ขาของฉันมันก็มาหยุดตรงโต๊ะตัวที่ฉันต้องนั่งใกล้เขา วินาทีนั้นฉันมั่นใจทันทีเลยว่า พระเจ้าต้องส่งผู้ชายคนนี้! เขาเกิดมาเพื่อฉัน! เกิดมาเพื่อครองรักกันตราบชั่วนิรันดร์... ฉัน..เจอแล้ว

                เธอไม่นั่งล่ะ เดี๋ยวสายตาเพื่อนผู้ชายในห้องก็ฆ่าฉันทั้งเป็นหรอกเขาพูดกับฉัน นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของเขาทอดมองมาที่ฉันแบบคบขัน ฉันพูดไม่ออกแต่ฉันก็ล้มตัวนั่งแต่โดยดี

                ฉันโรคุ โทคิโอะ แล้วเธอล่ะ

                ฉัน เรริกะ รัน

                ความทรงจำเมื่อสองเดือนก่อน มันยังตราตรึงในหัวสมองของฉัน ใช่ถึงแม้ฉันได้นั่งใกล้กับโทคิโอะ แต่ความหวังที่ว่าฉันกับโทคิโอะอาจจะเกิดมาเพื่อคู่กันแล้วครองรักกันตราบชั่วนิรันดร์นั่นมันก็ผังทลายไปหมด  ตอนนี้ฉันได้แต่มองโทคิโอะ ที่นั่งหยอดล้อกับฮานะ เพื่อนสาวในห้องที่ป๊อปที่สุดในสายชั้น เพียงแค่ไม่กี่วันหลังจากนั้น ฮานะก็มาบอกรักโทคิโอะ แล้วโทคิโอะก็ตัดสินใจคบด้วย  ฉันก็ได้แต่เฝ้าหวังว่าคงคบกันได้ไม่นาน เพราะฮานะไม่เคยคบใครเกินสามวันหรือสองอาทิตย์เลย แต่ตอนนี้มันผ่านมาหนึ่งเดือนกว่าๆ จะสองเดือนอยู่แล้ว ความหวานของทั้งคู่ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

                โทคิโอะ ฮานะอย่าหวานกันนักเลย เดี๋ยวนั่งในห้องเรียนไม่ได้โซระตะโกน ข้ามห้องมา ฉันเห็นเขานั่งมองโทคิโอะกับฮานะหยอกล้อกันได้สักพักใหญ่แล้ว

                เฮ้ยทำไมจะนั่งในห้องเรียนไม่ได้ว่ะโทคิโอะตะโกนกลับมาเหมือนกันหลังจากที่เพิ่ง นั่งพับกระดาษรูปหัวใจให้ฮานะ

                ก็มดมันจะขึ้นมาอยู่ห้องเรียนแทนพวกเราอ่ะดิโซระตะโกนมาสุดเสียง นั่นยิ่งทำให้เพื่อนในห้องที่เหลือหันมามองก่อนจะทำหน้าแปลกๆ ใส่ นั่นยิ่งทำให้ฮานะหน้าแดงเข้าไปใหญ่

                โซระ นายพูดซะ ทำให้ฮานะของฉันหน้าแดงใหญ่เลยวะแล้วเสียงหัวเราะของเพื่อนในห้อง ก็ประสานกันด้วยที่ไม่ได้ตั้งใจ ฉันนั่งมองภาพนั้นสักพักก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะตัดสินในเดินออกมาดูระเบียงหน้าห้องของตัวเอง

                รัน เธอชอบโทคิโอะเหรอเสียงของเอกะนั่นเอง เอกะพลางตบบ่าฉันอย่างเอาใจช่วย เมื่อเรื่องมันถึงขนาดนี้แล้ว ฉันก็ไม่ปิดบังความรู้สึกให้เพื่อนสนิทรู้หรอก

                อือ ชอบมาตั้งแต่วันแรกที่เขาย้ายมาเลยล่ะ

                ทำใจเถอะรัน ในสายตาของเพื่อนร่วมชั้นเขาก็เห็นว่า โทคิโอะกับฮานะก็เหมาะสมกัน เพราะป๊อปด้วยกันทั้งคู่ ฉันยอมรับนะว่าแกก็น่ารัก แต่ถ้าเทียบกับฮานะแล้วล่ะก็ แกเกินครึ่งมาหน่อยเดียวเท่านั้น

 อะไรนะฉันว่าฉันก็เด่นเหมือนกันแหละน่า นี่หน้าตาฉันน่ารักแค่เกินครึ่งของฮานะมาหน่อยเดียวเองเหรอ เอกะ ตบบ่าฉันอีกครั้ง เมื่อเห็นฉันหน้าเศร้าไป

                แต่หน้าตาแกก็สามารถ ทำให้หนุ่มป๊อปของปีสามมาชอบได้ก็แล้วกันล่ะฉันหันไปตามเสียงของเอกะ

นั่นยิ่งทำให้ฉันต้องแปลกใจ นั่นมันรุ่นพี่ทานาตะ เขากำลังเดินมาที่ฉันยืนอยู่

     &160;          ขอโทษนะ พี่ขอคุยด้วยแป๊ปหนึ่ง

                คะ?ฉันทำหน้างงอีกครั้ง นี่รุ่นพี่ทานาตะสนใจฉันเหรอ? ไม่จริงน่า รุ่นพี่ทานาตะเขาป๊อปขนาดนั้น

                ได้มั้ย พี่ขอเวลาเราแป็ปเดียวฉันที่กำลังงงอยู่ เอกะก็ผลักฉันจนเซไปชนรุ่นพี่ นั่นยิ่งทำให้รุ่นพี่เกือบรับฉันไว้ไม่ทัน

                ยัยบ้าเอกะ ฉันเกือบล้มแน่ะ!เอกะหันมาทำหน้าล้อเลียนใส่ฉันก็จะวิ่งหนีเข้าห้องไปทิ้งให้ฉันยืนอยู่ในอ้อมกอดของรุ่นพี่ทานาตะ

                เพื่อนน้องนี่จี้ดีเนอะฉันยิ้มแหยๆ ให้รุ่นพี่ก่อนจะกลับมายืนทรงตัวเองได้อีกครั้ง 

                รุ่นพี่มีอะไรกับรันหรือเปล่าคะรุ่นพี่ทานาตะ มองหน้าฉันด้วยสายตาจริงจัง สายตาแบบนั้นมันทำให้ฉันผงะไป

                ตอนนี้พี่ได้ยินมาว่ารันโสดอยู่ พี่คิดว่าพี่ชอบรันนะ คบกับพี่ได้มั้ยล่ะนัยน์ตาสีดำขลับของรุ่นพี่ มันทำให้ฉันนิ่งงันไป นี่รุ้นพี่ขอคบกับฉันเหรอเนี่ย? ตอนแรกฉันก็กะจะตอบปฏิเสธแต่หางตาของฉันก็เห็นโทคิโอะที่กำลังมองมาที่ฉันกับรุ่นพี่พอดี

                ปากของฉันมันก็ขยับไปเองว่า

                ได้คะ รันจะคบกับรุ่นพี่

                ฉันหันไปมองโทคิโอะอีกครั้ง แต่ฉัก็เบือนหน้าหนี เพราะฉันกำลังเจ็บปวด