ยัยสุดซ่าส์หวานใจนายรูปหล่อ

บทที่ 1

ปริ๊บๆๆ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างเช่นทุกๆวัน เฮ้อ อากาศตอนเช้ามันดีจริงๆ ออกซิเจนของฉ้านนน ของฉันคนเดียว ต้องสูดเอาออกซิเจนเข้าปอดเยอะๆตอนเช้าๆไม่มีใครมาแย่งเรา 555 ชื่นใจจริงๆเลย
"ชื่นใจมากมั๊ย"
"O O ยุ่งอะไรด้วยยะ เห็นหน้านายแต่เช้าแล้วฉันไม่มีความสุขเลยจริงๆ"
ฉันไม่มีความสุขจริงๆนะ ถึงหน้าตาของเขาจะหล่อเพอร์เฟ็กเหมือนพระเอกเกาหลีแค่ไหนแต่ฉันก็ขอมองคนไม่หล่อแต่นิสัยดี ดีกว่า
"^ ^"
"ยิ้มอะไรนักหนาหะ"
"เห็นเธอชื่นใจฉันก็ดีใจ"
"ฉันยังไม่ได้บอกนายซะหน่อยว่าฉันชื่นใจ"
"แต่เธอก็ชื่นใจใช่มั๊ย"
"ก็ต้องเป็นธรรมดาเเหละ บรรยากาศตอนเช้าออกจะดีขนาดเนี้ย ไม่ชื่นใจได้ไง"
"ดีเลยฉันจะได้ผายลมต่อ ปล่อยเป็นระยะๆเนี่ย เธอคงชื่นใจน่าดู"
"นะ นะ นายว่าไงนะ"
"ฉันผายลม ดีใจจังเลยที่เธอบอกว่าชื่นใจ เดี๋ยวเอาใหม่ๆสูดเข้าเต็มปอดอีกนะคราวนี้"
น่าเกลียด น่าเกลียดที่สุด ผายลมให้ฉันดมหยั่งงั้นหรอ แล้วฉันก็ชื่นใจด้วยซินะ ให้ตายเถอะตื่นเช้ามาแทนที่จะเจอเรื่องดีๆกับเจอเรื่องตดๆซะงั้น ไม่ได้ๆฉันจะไม่ยอมนายเด็ดขาด ก็เอาซีใครจะตดดังกว่ากัน แข่งกับฉันมั๊ยหล่ะ ฮึ่ม
"นายนี่มันบ้าที่สุดเลยนะนูโว"
"อะไรกันเธอสูดเข้าเต็มปอดขนาดนั้น ยังจะมาว่าฉันอีกหรอ"
"มาเลย ลงมาเจอกันข้างล่างหน่อยเป็นไง"
"ไร้สาระจริงๆ"
ว่าแล้วอีตานูโวก็ปิดผ้าม่านไปเลยทันที กลัวว่าฉันจะชนะรึไง ไม่กล้าอะดิ ว้ายยย!!!!นี่ฉันพูดอะไรออกมาเนี่ย ฉันเป็นกุลสตรีที่เรียบร้อยนะอย่าเข้าใจผิด
"สดใส ตื่นรึยังหะ" 
"ตื่นแล้วค่ะแม่"
"อาบน้ำรึยังหล่ะ"
"ยังเลยค่ะ"
"จะรอให้พระอาทิตย์ตกดินก่อนรึไง ถึงจะอาบหน่ะหะ"
บ่นแต่เช้าเลย เย็นมาก็บ่นอีกคอยดูเซ่ ฉันจะต้องเตรียมสำลีมาอุดหูทุกวันเลยหล่ะ แบบว่าบ่นสามวันสามคืนก็ยังไม่จบ
"รู้แล้วหน่ะแม่ จะไปอาบเดี๋ยวนี้แหละ"
"รีบๆอาบแล้วก็ลงมากินข้าว"
"คร้า"
พูดจบฉันก็เดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวลายหมีพูน่าร๊าก น่ารักของฉันทันที ไม่อยากจะโม้ แต่ขอให้โม้หน่อยเหอะ ผ้าเช็ดตัวผืนนี้ป๋าของฉันส่งตรงมาจากอังกฤษเลยนะ ผืนนึงก็แพงมาก ดีนะที่ป๋าฉันมีเงิน ไปอาบน้ำดีกว่าเดี๋ยวนางพันธุรัตน์จะอาละวาดอีก ว่าแล้วฉันก็รีบไปอาบน้ำทันที     เมื่ออาบน้ำเสร็จ
"แม่ แม่"
ฉันแหกปากร้องหาแม่ เมื่อมองไม่เห็นแม่ที่อยู่ข้างล่าง หายไปไหนของเขาอีกหล่ะเนี่ย อะ!!!!หรือจะไปเล่นไพ่ตามเคย ต้องใช่แน่ๆเลย
"แกจะแหกปากไปไหนนักหนา"
"อ้าว!!!!แม่ไปไหนมาหล่ะ"
"เรื่องของฉันน่า"
"อย่าให้รู้ว่าแอบไปเล่นไพ่มานะ"
"แกจะทำไมฉัน"
"จับส่งตำรวจเลย"
"เออๆ ไม่เล่นแล้ว"
"^ ^"
"ไปๆกินข้าว"
"จร้า ^ ^"

บทที่ 2

"อร่อยจังเลยแม่"
"ฝีมือฉันทำอะไรก็อร่อยหมดนั่นแหละ"
ความจริงเค็มปี๋เลย แต่ต้องอดทนบอกว่าอร่อยไม่งั้นโดนฆ่าตาย
"แม่"
"อะไร"
"ขอเงินหน่อย"
"จะเอาไปทำไม"
"เอาไปซื้อของที่เซเว่นหน่ะ"
"เอ้า รีบไปแล้วรีบกลับหล่ะ"
"รู้แล้วคร้า รู้แล้ว"
ว่าแล้วฉันก็เดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน แล้วเข็นจักรยานคู่ใจออกมาจอดไว้ข้างบ้านก่อนจะปิดประตู
"นั่นเธอจะไปไหนหน่ะ"
นั่น นั่นมันเสียงมารผจญหนิ่ จะเอายังไงอีก ตดของนายฉันก็ดมมาแล้ว นี่จะมาอุจจาระใส่ฉันเลยใช่มั๊ย 
"ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉันซิ"
"เธอไปเซเว่นรึป่าว"
"ไปไม่ไปแล้วยุ่งอะไรด้วย"
"ฉันไปด้วย"
"ก็เอารถนายไปซิ"
"เดี๋ยวฉันปั่นให้เธอเอง เธอจะได้ไม่เหนื่อย ตกลงมั๊ย"
"ฉันยอมเหนื่อยดีกว่าไปกับนาย พูดจริงๆ"
ไม่ ฉันจะไม่ยอมให้ผู้ชายอย่างเขามานั่งรถจักรยานของฉันแน่นอน เพราะเขาอาจจะมาตดใส่รถฉันตอนไหนก็ได้ ฉันหวงรถฉันมั่กมาก
"ไปๆออกไปฉันจะปั่นให้เอง"
"ผลักฉันทำไมยะ"
"ลีลาอยู่ได้ ขึ้นมานั่งเร็วๆเข้าฉันรีบ"
"จักรยานฉันนะ นายไม่มีสิทธิ์"
"นับหนึ่งถึงสามถ้าเธอยังไม่นั่งฉันจะอุ้มเธอเอง"
"ฉันเดินไปเองก็ได้"
"ฉันไม่ให้เธอเดินหรอก"
"ฉันจะเดิน"
"ฉันสั่งให้เธอมานั่งยังไงหล่ะ"
กล้าดียังไงมาตะคอกใส่ฉันหะ ชิ สุดท้ายฉันก็ต้องไปนั่งกับอีตานูโวจนได้ ไม่ได้เต็มใจที่จะนั่งเลยด้วย สั่งๆๆป๋าก็ไม่ใช่สั่งเป็นตายเลย ว้ายยย!!!!ปั่นเร็วจริงๆ จะไปถึงเซเว่นมั๊ยเนี่ยหรือจะพาฉันลงข้างทางก่อนหา  
"จะพาฉันไปไหนกันแน่ นรกหรือสวรรค์กันหล่ะ"
"พูดมากน่ายัยเตี้ย อ้อ อีกอย่างอย่ามาดูถูกฝีมือการปั่นของฉัน OK."
"หื่อๆๆๆ(- -  )(  - -)"
ฉันส่ายหัวไปมา ใครจะไป OK.ลง ปั่นส่ายไปส่ายมาซะขนาดเนี้ย ฉันอยากแก่ก่อนตาย ไม่ใช่ตายก่อนแกนะ 
"ถึงแล้ว ถึงแล้วเนี่ย"
เพี้ยะ ฉันวางมือลงบนหลังของนูโวอย่างจัง(วางจนหลังแทบหัก)
"เฮ้!!!!ตีฉันทำไม"
"นายกล้าดียังไงมาเรียกฉันเตี้ยกันหะ ฉันเตี้ยกว่านาย 3 เซนติเมตรเองนะ"
"ก็ยังเตี้ยกว่าฉันอยู่ดีนั่นแหละ ฉันสูงกว่าเธอตั้ง 3 เซนติเมตร  ฉันจึงมีสิทธิ์เรียก"
"โอ้โห!!!!จะเอาโล่ให้ได้เลยใช่มั๊ย"
"จะซื้ออะไรก็รีบๆไปซื้อซิ"
"แล้วนายหล่ะไม่ไปซื้อรึไง"
"ซื้ออะไรใครบอกว่าฉันจะซื้อ"
"แล้วนายมาที่นี่ทำไม"
"มาแกล้งเธอเล่น ไปๆๆ จะซื้ออะไรก็รีบไปซื้ออย่าให้ฉันรอนานหล่ะ ฉันโมโหหิวง่ายหน่ะ"
พระเจ้าเมื่อชาติที่แล้วฉันทำบุญด้วยอะไรเนี่ย ถึงได้มีสัพพะสัตว์คอยเกาะแกะฉันอยู่เรื่อยหรือว่าฉันจะลืมแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรกันนะ คิดซิคิด
"ฉันบอกให้เธอเร็วๆรีบๆไม่ใช่ชักช้าแบบนี้"
"บ่นเป็นคุณยายท้องแก่เลยนะ เอ้านี่ สเลอบี้ฉันซื้อมาให้"
"อือ ก็ยังพอมีน้ำใจอยู่บ้าง นึกว่าจะเป็นยายแก่หนังเหนียวซะอีก"
"ว่าไงนะ"
"ป่าวๆ"
ฉันยื่นสเลอปี้ให้นูโว แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น มีผู้หญิงผมยาว สาวสวยเดินมาชนแขนฉันจนน้ำสเลอบี้หกใส่เสื้อผ้า หน้าตาของนูโวเต็มไปหมด
"เธอแกล้งฉันหรอสดใส"
"ฉันไม่ได้แกล้งนะ TT^TT"

บทที่ 3

"เธอแกล้งฉันแรงเกินไปแล้วนะ"
"ก็บอกว่าไม่ได้แกล้งไง"
"จะเอายังไงกับฉันกันแน่หะ"
"เอายังไงอะไรอีก ก็บอกว่าไม่ได้แกล้งแล้วทำไมไม่เชื่อฉันบ้างหล่ะ"
"งั้นเธอเอาเสื้อฉันไปซัก"
"เรื่องเหอะ ฉันไม่ได้ทำไม่ได้แกล้งแล้วก็ไม่ได้ตั้งใจด้วยดังนั้นฉันจึงไม่ผิด"
 "งั้นเธอมาเป็นแฟนฉัน"
"* *!!!!อันนี้ยิ่งไม่ได้ใหญ่ นายใช้ตาตุ่มคิดรึไง"
"ฉันขอร้องแกล้งเป็นแฟนฉันหน่อยได้มั๊ย"
"ทำไมหล่ะ สาวๆนายออกจะเยอะแยะไม่ไปขอร้องพวกเขาหล่ะ"
"ไม่ช่วยก็ไม่ต้องช่วย"
"อะ อะ ช่วยก็ช่วยซิ"
"เออ ขอบใจ ^ ^"
แน่ใจว่านี่เป็นคำขอบคุณที่ออกมาจากใจสุดๆแล้วใช่มั๊ย ฟังดูดีเนาะ
"จะกลับได้รึยังหล่ะ"
"เออ ก็ไปดิ เธอปั่นนะ"
"ได้ไง"
"ขามาฉันปั่นแล้ว ขากลับเธอปั่นมั่งซี"
นี่แน่ใจแล้วใช่มั๊ยว่าเขาคือแฟนฉันอ่ะ (แบบว่าพึ่งเป็นเมื่อกี้อะนะ)สุภาพบุรุษเหลือเกิน