ออกแบบรัก สัญญาหัวใจ

1

บทนำ

วันนี้ฉันกับเพื่อนๆ ที่คณะ ที่สนิทกันประมาณสิบกว่าคน  นัดกันไปเลี้ยงฉลองสำหรับการสอบกลางภาคที่เสร็จสิ้นลงในวันนี้ โย่วๆๆๆ ^o^/ หลังจากอดหลับอดนอนอ่านหนังสือ ชนิดที่เรียกว่าเกือบตายตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา  วันนี้พวกเราก็ขอปลดปล่อยหน่อยเหอะ

โปรแกรมเที่ยวของพวกเราเต็มไปหมดเลย เริ่มตั้งแต่สอบเสร็จตอนเที่ยงพวกเราก็มาทานอาหารกันที่ห้างดังแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กลับมหาวิทยาลัยของพวกเราเอง จากนั้นพวกเราก็จะไปดูหนัง ช๊อปปิ้ง ร้องคาราโอเกะ  เยอะแยะไปหมด ช่างมีความสุขจริงจิ๊ง ^___^ (ไม่ได้ประชดนะ -*-)

            นี่ๆ จะดูหนังเรื่องไรกันดี เพื่อนคนนึงถามขึ้นหลังจากที่พวกเราพากันเดินออกมาจากร้านอาหาร เพื่อจะไปดูหนังกันต่อ  อิ่มๆ อย่างนี้ ฉันกลัวจะหลับในโรงหนังจังเลย  เปลืองตังค์แย่

            เรื่อง 'มายเลิฟ'  ไงเรื่องนี้ฮอตมากนะแกตอนนี้ เห็นที่เขาโฆษณาในทีวีอะ  มันก็จริงหรอกนะ  แต่หนังรักนะ  หลับง่ายกว่าหนังทุกแนวเลยนะ

            ไม่เอาหรอกแก  ฉันเบื่อหนังรัก ง่วงหลับกันพอดี  เพื่อนอีกคนที่คงคิดไม่ต่างจากฉันแทรกขึ้นมา

หนังผีๆ ต้องเอาหนังผีมาปลุก ฮ่าๆ  คนนี้นายโน้ต เป็นคนที่เฮฮาได้ทุกสถานการณ์ ขนาดตอนออกจากห้องสอบวิชาที่มหาโคตะระยาก  คนอื่นออกมาแทบจะร้องไห้  แต่นายนี่กลับเดินหัวเราะออกมาจากห้องสอบ แล้วพูดว่า 'ฮ่าๆๆ เจอวิชานี้อีกที่ตอนซัมเมอร์ละกัน เจอกันนะเพื่อนๆ'<   

อื้ม  ก็ดีนะ ฉันตอบรับเห็นด้วยกับความคิดของโน้ต

(- -)(_ _)(- -)   หลังจากนั้นเพื่อนๆ ก็พากันพยักหน้าเห็นด้วย

หลังจากคุยกันซักพักพวกเราก็ได้ข้อสรุปว่าจะดูหนังผี เรื่องที่เขาบอกกันว่าในทุกครั้งที่ฉายในโรงโรงนึงจะต้องมีคนอย่างน้อยหนึ่งคนวิ่งออกมาก่อนหนังจบ -O- เพราะกลัวจนทนไม่ไหว โอ้ว อะไรจะน่ากลัวอย่างนี้  ฉันกลัวจริงๆ ว่าตัวเองจะเป็นคนที่ต้องวิ่งออกมาจากโรงหนัง ตื่นเต้นๆ

ระหว่างที่รอเพื่อนไปต่อแถวซื้อตั๋วหนังฉันก็ขอแวะแนะนำตัวก่อนละกัน ^o^

แฮ่มๆ ฉันชื่อเรน เป็นนักศึกษาชั้นปี่ที่ 1 เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเอ มหาวิทยาลัยที่ใครๆ ก็รู้ว่าสอบเข้าได้จะต้องเก่งแค่ไหน โฮะๆๆ นี่ฉันไม่ได้ชมตัวเองนะ (หรอ)  อ้าว...เพื่อนซื้อตั๋วเสร็จเร็วจัง เดี๋ยวค่อยมาเมาท์กันต่อนะ

มาๆๆ แบ่งที่นั่งกัน  ทิฟฟี่เพื่อนสนิทฉันเป็นคนไปซื้อตั๋วมาแล้วก็เอามาแบ่งที่นั่งกัน  ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่าแย่งกันถึงจะถูก

ฉันไม่นั่งข้างสุดนะ กลัวว่ะ นายโน้ตตัวการที่เสนอว่าจะดูหนังผีเป็นคนพูดขึ้น 

แกก็อย่างนี้ทุกที  ลองนั่งดูหน่อยสิเพื่อน เพิ่มสีสันแก่ชีวิตไง ฮ่าๆๆๆๆ เพื่อนคนนึงล้อนายโน้ต คนอื่นก็เลยหัวเราะไปด้วย

ฉันนั่งที่ไหนก็ได้  แต่ขอเป็นข้างๆ เรนก็พอ

ฮิ้วๆๆๆๆ  เกรงใจกันบ้างสิว้า

ประโยคอื่นๆ ที่เพื่อนๆ พูดกันฉันไม่ใส่ใจอะไรมากหรอกนะ  ยกเว้นอันที่กระทบกับฉัน แต่ก็ใช่อีก ถ้าคนอื่นพูดก็ไม่เป็นไร  แต่นี่เป็นนายโฮม คนเดียวที่สามารถพูดประโยคก่อนหน้านี้แล้วสามารถทำให้ฉันยืนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ พร้อมกับหน้าแดงขนาดนี้  >///<

เพื่อนฉันเขินแล้วนะโฮม  แล้วนายหนะเป็นอะไรกับเรนฮะ ถึงจะมานั่งข้างเรนของฉันหนะ  ทิฟฟี่เพื่อนสนิทของฉันแกล้งพูดหยอกโฮม  แต่มันกลับกลายเป็นคำถามที่ค้างคาใจฉันมาตลอดเวลา  บางคนอาจจะคิดว่าฉันกับโฮมเป็นแฟนกัน แต่มันไม่ใช่หรอก  จะถามว่าเขาจีบฉันหรอ ก็ไม่ใช่อีกเหมือนกัน  นี่หละความรู้สึกที่ฉันสับสน  ตกลงมันคือคำว่าเพื่อนเหมือนคนอื่นๆ ใช่มั๊ย  แต่ทำไมนายต้องพูดกับฉันอย่างนี้หละ

เรนอะของฉันหรอกน่า ยัยฟี่เธอหวงเพื่อนชะมัด แล้วนี่เขาเรียกว่าตอบคำถามหรอโฮม

เชอะ!

ทิฟฟี่เชิ่ดใส่โฮมแล้วก็ควงฉันด้วยแขนข้างนึงแล้วอีกข้างก็ควงพิซซ่าเพื่อนสนิทอีกคนของฉัน  เดินนำหน้าเข้าโรงไปก่อนเลย  ฉันเองก็พูดอะไรไม่ออก  ได้แต่หันไปยิ้มแหยๆ ให้เพื่อนคนอื่นๆ ที่เดินตามหลังมา   แล้วก็เหลือบไปเห็นโฮมที่กำลังส่งยิ้มให้ แต่ตอนนี้ฉันยิ้มไม่ออกเลยอะ

อ้อ จะบอกให้ว่าโฮมเขาเป็นหนึ่งในกลุ่มนักร้องบอยแบนด์ที่มีชื่อว่า 'H2M' ซึ่งถือว่าโด่งดังมากในตอนนี้ และพวกเขาก็เพิ่งเปิดตัวมาแค่หกเดือนเท่านั้น เรียกว่าประสบความสำเร็จมากทีเดียวเลย

หนังจบโดยที่ฉันนั่งอยู่ระหว่างทิฟฟี่และพิซซ่า  พิซซ่าแหกปากกรี้ดตลอดเวลา  ผีโผล่มาหรือไม่โผล่มา ยัยนี่ก็กรี้ด แต่ฉันเองก็เป็นลูกคู่ให้พิซซ่าได้ดีมาก  มันกรี้ดมา ฉันกรี้ดตอบ  คงเพราะงี้มั้งถึงเป็นเพื่อนกันได้  ส่วนทิฟฟี่ก็เอาแต่บ่นว่านี่น่ากลัวแล้วหรอ  โถ แม่คุณเป็นผู้หญิงรึเปล่า

ไปๆๆๆ ช๊อปปิ้งด่วนๆ ฉันทนไม่ไหวแล้ว ต้องจ่ายเงิน =[]=  ฉันชวนเพื่อนไปช๊อปทันทีที่ออกมาจากโรง ความเครียดก่อนเข้าโรง ลืมไปซะเถอะ ต้องช๊อป  แล้วอย่าคิดว่าฉันรวย  มันเป็นไปตามอารมณ์กรุณาเข้าใจ

ต๊าย  ไปสิยะๆ รวยนี่ -3-  เบลล์เพื่อนต่างกลุ่มที่สนิทกันพอสมควรแซวฉัน  แต่ฉันว่ายัยนี่อยากช๊อปมากกว่าฉันอีกนะ

ไม่เท่าเธอหรอกน่าคุณหนูเบลล์  ลูกร้านทองหลายสิบสาขาทั่วประเทศ ช๊อปเป็นกิจวัตรไม่ใช่หรอ แล้วเพื่อนๆ ก็พากันฮาออกมา  เพราะรู้กันดีว่า ยัยคุณหนูเบลล์คนนี้ ขาช๊อปตัวจริง แล้วพวกเราก็ชอบล้อเธอว่าคุณหนูเบลล์ตามที่คนขับรถบ้านเธอเรียก

ยัยเรน  ไม่ต้องพูดหรอก ใครๆ ก็รู้ว่าฉันรวย โฮะๆๆ ^o^  แล้วเพื่อนก็ฮากันอีกรอบ กะอาการบ้าบอของเพื่อนตัวเอง

กลุ่มที่พวกเรามาดูหนังกันวันนี้ก็มีทั้งผู้หญิงผู้ชาย  ก็ค่อนข้างจะสนิทกันแต่นี่จะเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ที่มีกันสิบกว่าคน แต่ในกลุ่มใหญ่ก็จะแยกกันเป็นกลุ่มย่อยอีกที ซึ่งกลุ่มฉันเอง จะมีแค่สามคน สามสาว ก็คือฉัน ทิฟฟี่ แล้วก็พิซซ่า

ตอนนี้พวกเรามาเดินเลือกซื้อตุ๊กตา  หรือจะเรียกว่ามาดูเฉยๆ ก็ได้   แต่ก็แยกกันมาดูเฉพาะผู้หญิงอะนะ  พวกผู้ชายอยู่โน่นเลย  พวกร้านขายแผ่นหนังต่างๆ นานา แต่ก็มีผู้ชายอยู่คนนึง ที่เดินมาดูตุ๊กตากับฉันอยู่ในตอนนี้

โฮมไม่ไปเลือกซื้อหนังหรอ  พวกผู้ชายไปโน่นกันหมดแล้ว  ใช่แล้วผู้ชายคนนั้นก็คือโฮม

ไม่หละ   เดินดูตุ๊กตากับเรนดีกว่า   ชอบตัวนี้หรอ  โฮมชี้ไปที่ตุ๊กตาลูกหมาขนปุยสีขาวน่ารักๆ  ซึ่งเป็นตัวที่ฉันเห็นแล้วก็ปิ๊งตั้งแต่แว้บแรกเลยหละ  แต่คงไม่ซื้อหรอก เพราะถ้าซื้อไปแม่คงบ่นแน่ๆ  ว่าที่นอนฉันจะนอนเอง หรือจะเอาให้ตุ๊กตานอน ก็คิดกันดูอะนะ

ไม่เอาแล้วหละโฮม เรนซื้อบ่อยไปแล้ว  แต่จริงๆ ก็ชอบนะ 

โฮมซื้อให้เอามั๊ย  แหม รู้ค่ะว่าตอนนี้หาเงินเองได้แล้ว พ่อนักร้องดัง

ไม่ต้องหรอก ^^  ฉันยิ้มเสริมไป เพื่อให้โฮมมั่นใจว่าฉันไม่อยากได้จริง

โฮม!!  มีผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเรียกชื่อโฮม แล้วก็เข้ามาทักทายโฮม พร้อมกับยิ้มให้ฉัน

มาฉลองสอบเสร็จกันหรอ แพรวจำได้ที่เราคุยกันเมื่อคืน โฮมบอกว่าวันนี้สอบเสร็จอใช่มั๊ย?  ฉันไม่เคยคุยกับผู้หญิงคนนี้หรอกนะ ไม่เคยเจอด้วย  แต่ดูเขาจะสนิทสนมกับโฮมมาก

อื้ม มาฉลองกับเพื่อนหนะ แพรวมาทำอะไรหรอครับ  โฮมคุยไปยิ้มไป ฉันรู้สึกเป็นส่วนเกินมากๆ  ผู้หญิงที่ชื่อแพรวไม่แม้แต่จะหันมาทักทายฉันซักนิด  ทำเหมือนฉันเป็นอากาศเลย

มาช๊อปกับเพื่อนเหมือนกันค่ะ  เดี๋ยวแพรวต้องไปแล้วน้า เพื่อนเดินหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ บายจ้าโฮม บายค่ะเพื่อนโฮม แล้วคืนนี้คุยกันนะโฮม  อึก...บายเพื่อนโฮม  อืม เราเป็นเพื่อนโฮมนี่แน่ะ นี่เรากำลังคิดอะไรอยู่นะ แต่สุดท้ายผู้หญิงที่ชื่อแพรวก็ทักทายฉันแล้ว  จะดีใจดีมั๊ย 

ฉันเหม่อมองตามแพรวที่เดินห่างออกไปแล้วก็ได้สติกลับมาเพราะพิซซ่าเรียก

เรนมาดูตุ๊กตาตัวนี้ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เว่อร์มากเพื่อนคนนี้ของฉัน  สังเกตจากการกรี้ดสิบแปดหลอดของมันในโรงหนัง  แล้วตุ๊กตาตัวที่พิซซ่าชอบคือตัวเดยวกับที่ฉันเล็งก่อนหน้านี้

อือ  ตอนแรกฉันก็เล็งตัวนี้เหมือนกัน

อะไรอะ  แกตัดหน้าฉันหรอ

ไม่เอาหรอกน่ายัยบ๊อง ไปจ่ายตังค์ไป

อิอิ จริงน้าเพื่อนร้ากกกก ฉันเอาแล้วนะ  มันพูดพร้อมกับทำตาซึ้งๆ  อย่ามามุกนี้เพื่อนรัก

เออน่า 

แล้วพิซซ่าก็หายลับไปทันที ฉันจึงหันไปหาโฮมจึงเห็นเขายืนขำอยู่  คงเป็นอาการบ้าบอของยัยพิซซ่าแน่ๆ  แต่ฉันกลับตีหน้าเย็นชาใส่เขา  เพราะฉันเองยังไม่ลืมเหตุการณ์ก่อนหน้าพิซซ่าจะมาเลย ชิ

เธอไม่ขำหรอ  พิซซ่าตลกจะตาย

หรอ?  ฉันตอบแค่นี้แล้วก็เดินหนีไปเลย 

โฮมเดินตามฉันมาติดๆ ฉันเองก็รีบเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อน  แต่ก่อนจะเดินถึงกลุ่มเพื่อนก็มีคนเรียกชื่อโฮมฉันจึงหันกลับไปดูด้วย 

            น้องโฮมวง H2M ใช่มั๊ยคะ  มีผู้หญึงคนนึงวิ่งเข้ามาหาโฮมแล้วเอาไมค์มาจ่อมาที่โฮมดพร้อมกับยิ่งคำถามใส่ คงเป็นนักข่าวแหงๆ พอฉันมองไปหลังพี่ผู้หญิงคนนั้นก็มีตากล้องกำลังจับภาพของโฮมอยู่ โฮก นี่ฉันเขาถ่ายติดฉันป่าวหว่า 

            ใช่ครับ โฮมตอบพี่นักข่าวคนนั้นไป

            ฉันรู้สึกตื่นกล้องมากจึงหันไปหากลุ่มเพื่อน  จึงเห็นว่าพวกมันกำลังเดินมาหาพวกเราอยู่  แกอย่าทิ้งฉันยืนอึ้งอย่างนี้  กลัวกล้องมากๆ  เดินกันเร็วๆ หน่อย หนูไม่เคยออกทีวีค่ะ

            มากับใครหรอคะ น้องผู้หญิงคนนี้ใช่แฟนน้องโฮมรึเปล่าคะ? พี่นักข่าวสาวยิงคำถามใส่โฮม ชนิดฉันเองตั้งตัวไม่ทัน เพราะโดนกระทบ =[]=

            เอ่อ...ไม่ใช่ครับ เพื่อนครับ เพื่อนในกลุ่ม นี่ไงครับ เรามากันหลายคนเลย  โฮมตอบไปพลางหันมาชี้ทางกลุ่มเพื่อนที่ยืนอยู่หลังฉัน นี่พวกมันเดินมาถึงกันเมื่อไหร่หรอ  ทำไมฉันไม่รู้สึกอะไรเลยล่ะ  มันพี่แต่คำว่าเพื่อนวนเวียนอยู่ในหัวฉันอีกแล้ว

ฉันไม่รู้ว่าเขาสัมภาษณ์อะไรกันไปบ้าง  รู้แต่ว่าสัมภาษณ์เสร็จแล้ว  แล้วโฮมก็ขอตัวไปทำงานต่อ  ฉันเองก็เลยขอตัวไปทำธุระพร้อมกับลากเพื่อนซี้สองคนไปด้วย  ฉันรู้สึกว่าทนไม่ไหวแล้วกับความรู้สึกนี้