เรื่องวุ่นๆลุ้นให้รัก

มิลล์ อาจารย์ปัทมาเรียกประชุมด่วน
ยัยครีมจอมแจ๋นแปดหลอดตะโกนเสียงแหลมสองล้านเดซิเบล ขนาดที่ว่าทำให้คนหูหนวกได้เลย สงสัยที่บ้านจะขายผักอยู่ในตลาดมั้งเลยตะโกนเก่งยังงี้ แต่ได้ข่าวว่าพ่อมันเป็นผู้บริหารบริษัทที่ผลิตอะไหล่รถยนต์นี่นา ว่าแต่ร้อยวันพันปีอาจารย์ปัทมาแกไม่เคยเรียกประชุมด่วนในเวลาเรียนอย่างนี้นี่ ชักแปลกๆแฮะ ต้องมีเรื่องอะไรอีกแน่ๆเลย เมื่อเช้าตากระตุกข้างขวาตั้งหลายรอบแน่ะ
แล้วแกจะแหกปากไปเพื่อ? เอ้อ แล้วไปตามยัย 5 ตัวนั่นยังอ่ะ รู้สึกว่าจะไปเข้าห้องน้ำไม่ใช่เหรอ ฉันหันไปถามยัยครีมที่กำลังยืนหอบไม่เป็นท่าอยู่ข้างๆ
ยัยพวกนั้นมันคงไปรอที่ห้องลับแล้วแหละ...แกอ่ะ รีบๆเก็บของเหอะ เร็วเข้า ประโยคแรกยัยครีมพูดเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน ช่างสงสารมันเหลือเกินที่ต้องพยายามพูดเสียงให้เบาๆ ปกติพูดกันแค่สองคนมันก็แหกปากจนคนทั้งห้องได้ยินกันหมดเลยล่ะ
เออ เสร็จแล้ว ไปกันเหอะ

แล้วเราสองคนก็รีบจ้ำกันไปที่ห้องลับของโรงเรียนทันที เฮ้อ เหนื่อยจัง แต่โอ๊ย ทำไมตามันกระตุกแรงอย่างนี้เนี่ย ข้างขวาซะด้วยสิ แล้วโบราณเค้าบอกว่าขวาร้ายซ้ายดีด้วย แต่มันคงไม่มีเรื่องอะไรมากมายใช่มั้ย คิดในทางที่ดีไว้ดีกว่า
ครีม แกรู้มั้ยวะว่าเรื่องอะไรที่อาจารย์เรียกประชุมด่วนน่ะ  ปกติไม่เคยเห็นเรียกประชุมด่วนอย่างนี้นี่หว่า มันชักแปลกแฮะ ฉันหันไปถามยัยครีมที่เดินมาข้างๆ
แกกะฉันเดินมาพร้อมกันมะ? ยัยนี่มันเป็นอะไรมากมาย ก็เห็นอยู่ว่าฉันเดินมากับมัน หรือเหนื่อยจนสมองกลับด้านไปแล้ว
ก็เออดิ ฉันก็เดินมาพร้อมกับแกไง แกสมองกลับด้านเหรอวะเพื่อน
อ้าว ก็เดินมาพร้อมกันแล้วฉันจะไปตรัสรู้ได้ไงว่าอาจารย์เรียกประชุมด่วนเรื่องไร แกนี่โง่จริงหรือโง่จังวะเนี่ย
ถ้าฆ่าคนแล้วไม่ผิดกฎหมายเมื่อไหร่ฉันจะฆ่าแกคนแรกเลย

แล้วเราก็เดินมาถึงหน้าห้องลับของพวกฉัน 7 คน ข้างหน้าห้องมันรกเหมือนรังหนูเพราะมันมีทั้งหญ้าทั้งเศษโต๊ะเก่าๆกองอยู่เต็มไปหมด แต่ที่เห็นมันก็เป็นเพียงภายนอกที่มองเผินๆแล้วอาจไม่มีใครกล้าเข้ามา แต่ใครจะรู้ว่าถ้าเดินเข้ามาตรงโต๊ะไม้ตัวใหญ่ซ้อนกันอยู่สี่ทางขวามือแล้วเลื่อนแผ่นกระดานดำที่พิงโต๊ะสี่ตัวนั้นออกแล้วจะเจอประตูที่เก่ามากๆแต่มีช่องให้ใส่รหัสเหมือนตู้เซฟซึ่งอยู่ทางซ้ายมือด้านล่างสุด เป็นรหัสประจำตัวของพวกฉัน 7 คน และอาจารย์บางท่านที่ทราบเรื่องนี้ และในประตูบานนี้ก็จะมีหน่วยบันทึกข้อมูลว่าใครเข้ามาเวลาไหน ออกเวลาไหนด้วย ไฮเทคใช่มั้ยล่ะคะ แต่ยังไม่หมดเมื่อใส่รหัสที่ประตูบานนั้นแล้วประตูจะเลื่อนออกโดยอัตโนมัติเพื่อให้เข้าไปข้างใน เมื่อเข้าไปแล้วจะเห็นเครื่องสแกนลายนิ้วมือที่ข้างๆจะเป็นช่องที่เอาไว้สำหรับไขกุญแจซึ่งเราจะต้องสแกนลายนิ้วมือก่อนจึงจะไขกุญแจเข้าไปได้ ห้องนี้ไม่มีใครรู้ก็เพราะว่าอยู่ด้านหลังตึกศิลปะที่ไม่ค่อยมีคนหรือเรียกว่าไม่มีเลยก็ได้ผ่านไปผ่านมาเพราะอยู่ติดกับรั้วของโรงเรียนพอดี และตอนนี้ฉันก็ทำตามขั้นตอนการเข้าเรียบร้อยแล้ว เพราะถ้าไม่รีบได้โดนอาจารย์ปัทมากินหัวเอาแน่ๆ
เมื่อเดินเข้ามาข้างในจะเห็นเป็นที่แรกคือห้องนั่งเล่นที่มีเครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่าง ขนาดห้องนี้ใหญ่พอสมควร มีทั้งโซฟา ตู้หนังสือเรียน (การ์ตูน นิยาย) โทรทัศน์ คอมพิวเตอร์อีกห้าเครื่องที่ติดอินเตอร์เน็ตความเร็วสูง เครื่องปรับอากาศที่เย็นจับขั้วหัวใจ ทางขวามือจะเป็นห้องน้ำสามห้อง ส่วนทางซ้ายจะเป็นบันไดเพื่อลงไปชั้นใต้ดินซึ่งเป็นห้องนอนของพวกเราทั้งเจ็ดคน ขอบอกค่ะว่าเป็นห้องนอนเดี่ยวติดกันเจ็ดห้อง ถ้าตรงไปจะเป็นห้องประชุมลับของพวกเราซึ่งต้องใส่รหัสก่อนถึงจะเข้าไปได้ ข้างหน้าห้องประชุมลับจะมีกล้องวงจรปิดเพื่อให้คนที่อยู่ข้างในรู้ว่าใครกำลังจะเข้ามา และตอนนี้ฉันจะรีรอไปทำไม่ล่ะคะ เพราะฉันอยากมีชีวิตอยู่นี่นา
มิลล์ ทำไมมาช้าจัง พวกเรารอเธอนานแล้วนะ นั่นไง ขนาดรีบแทบตายนะนั่นยังโดนตำหนิเลย ทำไมทุกคนทำหน้าอย่างนั้นล่ะ เครียดกันทำไมพี่น้อง
เอ่อ ขอโทษนะคะอาจารย์ วันหลังหนูจะพยายามไม่มาสายอีกแล้วค่ะ ฉันบอกอาจารย์แล้วกำลังจะเดินไปนั่งที่
มิลล์ ต่อไปนี้เธอต้องไปนั่งฝั่งซ้ายมือครู ส่วนครีม เธอไปนั่งขวามือครู
ฉันเดินไปนั่งตามคำสั่งของอาจารย์อย่างว่าง่าย แต่เอ๊ะ ทำไมเก้าอี้ข้างฉันถึงไม่มีใครนั่งล่ะ แล้วทำไมยัยแยมที่นั่งเก้าอี้ถัดไปถึงไม่มานั่งข้างๆฉันล่ะ แต่เท่าที่ดูๆแล้วทุกคนนั่งเว้นที่กันหมดเลยนะเหมือนกับว่าจะมีใครมานั่งอีกยังไงยังงั้นเลยอ่ะ เรียกยัยแยมให้มานั่งข้างๆฉันดีกว่า
แยม แกกลัวฉันกัดหรือไง มานั่งด้วยกันดิ ฉันไม่ได้มีเขี้ยวงอกมาซะหน่อย ฉันกวักมือเรียกยัยแยมจอมเบ๊อะให้มานั่งกับฉัน แต่ยัยนั่นทำหน้าเหมือนกับอยากตาย เออ ไม่มาก็ไม่ต้องมา แล้วฉันก็เพิ่งสังเกตสีหน้าของอาจารย์ปัทมา ทำไมพี่แกดูเครียดๆยังไงชอบกล แล้วผู้ชายคนที่นั่งข้างๆอาจารย์เป็นใครนะ ดูท่าทางแล้วเหมือนเป็นอาจารย์เลย แต่หน้าโหดมากมาย ถ้างั้นคงเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองล่ะมั้ง
มาเข้าเรื่องกันดีกว่า วันนี้ที่ครูเรียกประชุมด่วนเพราะมีเรื่องมากมายจะแจ้งให้ทราบและมีภารกิจที่จะมอบหมายให้พวกเธอทำ เรื่องนี้จะมาทำเล่นๆไม่ได้เลยนะ เพราะมันอาจเป็นเรื่องที่อาจร้ายแรงมากก็ได้ในอนาคต ยังไงครูก็ขอให้พวกเธอตั้งใจทำงานนี้ให้ดีละกัน และเรื่องที่ครูจะแจ้งให้พวกเธอทราบเรื่องแรกก็คือ....