ตามประสาหัวใจ

     

                                             บทที่๑  รักคำอบอุ่น


   คำกล่าวที่ว่า ภาษาคือความง่ายดายแต่หากแฝงความงดงามเล่า  คนเราคงจะอดไม่ได้ที่จะต้องอ่านมันให้ได้  ปัจจุบันภาษาอ่านเปลี่ยนแปลงไปมากมายหลายด้าน เพราะวัฒนธรรมและสิ่งแปลกใหม่ที่ปรากฏบนโลกแห่งการเปลี่ยนแปลงของเรา
  " คำง่ายๆแต่งดงาม"  คำนี้คือประเด็นแรกที่จะหยิบยกมาเสนอผ่านคำประพันธ์  จากฝีมือนักแต่งสมัครเล่น

        เกริ่นกล่าวเป็นบทอ้าง                    อิงกลอน
  ขานสื่อเพื่อสะท้อน                               โลกหล้า
  เป็นโคลงเกริ่นคำวอน                           เขียนวาด
  หวังแต่ความก้าวหน้า                           สู่ห้วงจิตนาการ


   คำรักที่ง่ายดาย                       แต่มากมายด้วยความหมาย
คำรักที่ไม่มีหาย                         แต่เป็นสายความผูกพันธ์
คำรักคือคำซึ้ง                            เมื่อนึกถึงก็ไหวหวั่น
เขินอายแต่มีมัน                          กับสุขล้นชื่นหัวใจ
คำรักที่แตกต่าง                         เป็นตัวอย่างของคนได้
รักแม่หรือรักใด                          รักไหนไหนสุขเหลือเกิน
คำรักที่เน้นย้ำ                            พร้อมกับคำที่เคอะเขิน
หรือรักจักบังเอิญ                       เพราะฟ้าลิขิตพรหม
คำรักที่ช่างสั้น                           ฟังทุกวันหวานเป็นขม
คำรักเป็นเพียงลม                       แต่กับสุขเมื่อได้ยิน
คำรักไร้นิยาม                             แต่ว่าความหมายเกินกิน
ความรักที่มีศิลป์                        คือรักที่แสนจริงใจ
ว่าไปรักแสนสุข                         แสนสนุกทุกความหมาย
เพราะรักจึงเขียนได้                   เป็นคำไว้ลงท้ายกลอน



แต่เหตุไฉนคนแต่งจึงไม่มีรัก  แล้วจะเขียนได้ดีไหมนี่   ขออภัยด้วยนะหากไม่เราะดังที่หวัง  มาเจรจาภาษารักต่อ
                

                       มาเอ่ยเอื้อนเลื่อนร้องทำนองรัก     เป็นภาษาแจ่มประจักษ์ให้คนเห็น

                  ที่ผ่านมายังไม่พบรักเป็นเป็น             แต่ขอเล่นบทรักด้วยบทกลอน

                  ถือความเพราะไพเราะ เป็นแม่แบบ    เป็นเส้นแถบขอบรักประจักษ์สอน

                  ปรากฏสู่สายตามหานคร                  ให้กระฉ่อนลือเลื่องทั้งเมืองแมน

                  อันที่จริงรักนั้นมีจังหวะ                    ศิลปะเสริมสร้างทางหลายแสน

                  มีดนตรีปี่ฆ้องกลองฉิ่งแคน                คอยควบคู่กำกับแน่นอยู่ในตัว

                  รักมีภาษารักเป็นเฉพาะ                     เมื่อรักเหมาะรักจะอยู่ไม่ไปมั่ว

                  แสนสลวยสวยเก๋เท่แบบชัวร์              มิหลั่งรั่วไหลออกไปหลอกใคร

                  รักมีอักษรรักคอยกำกับ                      คอยบังคับความบรรจงไม่หลงใหล

                  หนึ่งความหมายแต่หลายคำมีทั่วไป     รักจากใจฤดีจิตดวงกมล

                  รักมีสัมผัสรักที่เพราะพริ้ง                   วนเวียนวิ่งแวะไวว่าหวั่นไหว

                  จิตจดจ่อจำจริงจนจำใจ                      แสนสดใสสื่อสานสด สู่สายตา

                  รักมีศิลป์งดงามตามกาละ                    ถูกจังหวะทำนองไม่ต้องหา

                  ถูกเทสะมโนธรรมล้ำโลกา                   เหนือห้วงฟ้าเหวหุบเขาทั่วทั้งมวล

                  รักมิมีวันเสื่อมวันสลาย                      ไร้วันตายจากจิตที่หอมหวน           

เ                 เพราะรักแท้มั่นในใจไม่แปรปรวน        รักจึงชวนเจรจาภาษาใจ

มาเอ่ยเอื้อน