นายเฮี้ยวสุดซ่าส์ กะ ยัยบ้าสุดแสบ

จุดเริ่มต้นของความวุ่นวาย

      สวัสดีค่า ^O^ ฉันชื่อ แน้ม เป็นสาวน้อยน่ารัก อายุ 16 ปี เรียนอยู่ที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ถ้าถามว่าตอนนี้ฉันกำลังทำอะไรอยู่น่ะเหรอ เหอๆ -O- ก็กำลังนอนเกลือกกลิ้งบนที่นอนอันแสนนุ่มนิ่มน่ะสิ แต่ดันมีมารมาขัดขวางความสุขจนได้ T^T
         "ไอ้แน้ม ไอ้แน้ม ไอ้แน้มโว้ยยยยยยยยย >O<"
      อารายฟะ -0-
      ฉันพยายามยันตัวลุกขึ้นจากที่นอน พร้อมๆกับพยายามลืมตา และเงี่ยหูฟังว่าไอ้สุนัขตัวไหนมันมาเรียกชื่อเดี๊ยนฟะ?
          "ไอ้แน้ม  ตื่นสักทีซิว้อย >O< จะนอนกินบ้านกินเมืองรึไงห๊า ถ้าไม่ตื่นนะเดี๋ยวฉันจะเข้าไปปลุกแกด้วยอวัยวะที่ต่ำสุดของร่างกายนี่แหล่ะ ไอ้แน้มโว้ยยยยย"
          เออ ๆ ตื่นก็ได้ฟะ  รุนแรงจิงๆ =_=;
          เป็นอันว่าฉันต้องยอมจำนนลุกขึ้นมาจากเตียงเพื่อเดินไปเปิดประตูรับไอ้ปีศาจหน้าห้องด้วยสภาพที่ดูไม่ได้เลย (เอ๊า..ก็เดี๋ยวถ้าช้าฉันได้สลบคาบาทามันอ่ะดิ)
          แอ๊ด........
          ทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องออก ฉันก็ได้ค้นพบสัจธรรมชีวิตที่ว่า การให้คนรอนานๆมันอันตรายถึงชีวิต T-T
          โป๊ก!!!!!
           "โอ๊ย!!! เจ็บ  +o+"
          "เออ -o- เจ็บสิดี รู้มั๊ยฮึว่านี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองรึไงฟะ แล้วดู ทำไมสภาพเหมือนไปฟัดกับหมามาฟะ -_-; เออ..ช่างเหอะ รีบๆไปแต่งตัว แล้วลงมากินข้าว ที่สำคัญ เร็วๆด้วย ฉันหิว"
          เหอๆ  หิวแกก็กินก่อนสิฟะ ไอ้พี่บ้า เรื่องแค่นี้ต้องเขกกบาลด้วยเหรอ เจ็บอ่ะ T^T
          ไอ้ปีศาจเนี่ยชื่อ สาร (ชื่อเต็มๆคือ ข้าวสาร) มันเป็นพี่ชายแท้ๆของฉันเองแหล่ะ อยู่โรงเรียนนานาชาติ หน้าตาไอ้เนี่ยหล่อไม่เบาเลยแหล่ะ แต่นิสัยเลวสุดๆ กล้ามาทำร้ายน้องสาวสุดที่รักของตัวเองได้ไงอ่ะ TOT อ้อ ! อีกเรื่องนึงก็คือ เจ้าชู้สุดๆ 
          มันจะเป็นไงก็ช่างเหอะ เอาเป็นว่าอย่าไปเข้าใกล้มันก็แล้วกัน อิอิ ^^;
          
          "แน้มจ๊ะ ^0^ รู้มั๊ยจ๊ะว่าแม่จะพูดอะไร"
          "เอ่อ.....รู้ค่ะ -o-; เรื่องแน้มถูกเชิญผู้ปกครองใช่มั๊ยค่ะ"
          "อ่ะจ่ะ ^^; คือ...แน้มจ๊ะ แม่ก็ไม่รู้หรอกนะจ๊ะว่ามีเรื่องอะไรกัน แต่ถูเรียกผู้ปกครองเดือนล่ะตั้ง 5 ครั้งแบบนี้ ไม่ดีล่ะมั้งจ๊ะ"
          ใช่แล้วล่ะ ฉันถูกเรียกผู้ปกครองจนเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว มันเรื่องอะไรน่ะเหรอ ก็ยัยคู่อริที่โรงเรียนน่ะสิ เชอะ -3- วันๆเอาแต่ดูถูกชาวบ้าน ฉันก็เลยซัดเปรี้ยงเข้าให้ แต่แม่เจ้าประคุณรุนช่องสงสัยยังไม่เข็ดถึงได้ชอบมาหาเรื่องฉันบ่อยๆ ฉันก็เลยใช้ไม้สุดท้ายก็คือ "ตบ" ลูกเดียว ผลสุดท้ายก็อย่างที่เล่าไปนั่นแหล่ะ ฉันโดนเรียกผู้ปกครอง -_-" ผิดกับไอ้บ้าสารที่ต่อยกันทั้งวันไม่เห็นมันโดนเรียกผู้ปกครองเลย มันต้องมีอะไรแน่ๆเลย 
          ฉันมองไปที่สารก็เห็นเจ้าตัวกำลังยัดฮอทดอกเข้าปาก พร้อมกับยักคิ้วส่งมาให้ฉัน อ๊ากกกกกกกกกก  >O<  ไอ้-พี่-เลว
          "ค่ะ แม่ ^^; เอ่อ....เดี๋ยวแน้มไปซื้อของก่อนนะค่ะ"
          "เดี๋ยว..."
          อิอิ  ไม่ทันหรอก ฉันวิ่งออกมาก่อนแล้วล่ะนะ ฟู่ -o- ไปซื้อของดีฟ่า
          แต่ขณะที่ฉันกำลังเดินไปซื้อของอยู่นั้น มันดันเหลือบไปเห็นการกระทำของคนกลุ่มหนึ่ง ฉันค่อยๆย่อง (ประมาณว่าโรคชอบเจือกเรื่องชาวบ้านมันกำเริบ ^^) เดินไปแอบอยู่ตรงมุมกำแพง แล้วสิ่งที่ฉันเห็นก็คือ คือ คือ.....ผู้ชายหล่อมากกกกกกกกกก อิอิ ^^  ประมาณ 10 คนเห็นจะได้ เอ่อ...ท่าทางไม่ค่อยจะดีแล้วสิ ทำไมจ้องกันตาเขม็งแบบนั้นล่ะ สักพักก็มีคนพูดขึ้นมาว่า