ปริศนาหัวใจในเงา

ณ บริษัทอำพัน ออฟฟิศเล็กๆชานเมือง กรุงเทพมหานคร  มุกดา ผู้มีดวงตาที่สาม เธอมองเห็นพลังงานและอาคมที่ซ่อนอยู่ในโลก และใช้พลังนี้ในการรับจ้างล้างอาคมและปรับฮวงจุ้ยเพื่อช่วยเหลือผู้คนที่ประสบปัญหาต่างๆ โดยเปิด บริษัทอำพัน ตามชื่อปู่ทวดจอมขมังเวทย์ในตำนาน ที่เคยใช้คาถาอาคมปราบผีและช่วยเหลือผู้คน โดยมีผู้ช่วยคือ ธีร์ พ่อผู้ไม่ได้รับพรสวรรค์ใดๆจากตระกูล แต่เป็นผู้ครอบครองดูแลคัมภีร์ใบลานทุกอย่างของ ปู่อำพัน

 "มุกดา ได้เวลาออกแรงแล้ว " แชมพู เพื่อนสนิทและผู้เชี่ยวชาญด้านไอทีพูดขึ้น พร้อมชีให้ดูแชทการติดต่อจาก นาย กิตติภพ วัฒนะโรจน์ เพื่อช่วยคุณ กิตติยา ยามาดะ เศรษฐีนีที่กำลังป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุ

ลำใย สาวสองเสริมขึ้นว่า  "ดูจากภาพที่ ลูกค้าส่งมา ฉันว่าระดับ C ไม่แรงมาก แต่ก็ประมาทไม่ได้  เตรียมตัวให้ดีนะ ว่าแต่ว่า ดูรูปแล้ว แกเห็นอะไรไหม มุก "

มุกดา ยิ้ม "ไม่ค่อยแน่ใจ แต่ดูทรงนี้ โดนแฝงชัวร์ แชมพู นัดเลย มุกไปคนเดียวได้ "

 “ไม่ได้หรอก พ่อต้องไปด้วย “ ธีร์อดีตนายทหารและพ่อของมุกดาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม''ใช่ แล้วครับ ปราบมารที่ไหน ต้องมีพวกผม " วีระตอบด้วยความมั่นใจ " เตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างพร้อมแล้ว" คิมหันต์สำทับ 

คิมเสริม "มุก อย่าลืมพกยันต์ป้องกันตัวไปด้วย และต้องระวังพลังงานลบที่อาจจะส่งผลกระทบ เซฟร่างกายไว้ "

"หือ ร่างกายต้องการแรงปะทะ ค่ะพี่คิม OK มาทุกคน เลยจ้า  " มุกดาพูดปนหัวเราะ

เมื่อถึงที่หมาย บ้านของเศรษฐีนีมีบรรยากาศเงียบสงบแต่แฝงไปด้วยพลังงานลบที่น่าสะพรึงกลัว มุกดาก้าวเข้าไปในบ้านพร้อมทีม กวาดตาไปรอบๆ 

"แชมพู สแกนพื้นที่นี้ว่ามีอะไรผิดปกติบ้าง" มุกดาสั่ง

แชมพูกดแป้นคีย์บอร์ด "พบสัญญาณพลังงานลบที่ห้องนั่งเล่นและห้องนอน ค่อนข้างแรงเลยทีเดียว"

"วีระ เตรียมอุปกรณ์ต่อสู้ให้พร้อม เราอาจเจอสิ่งที่คาดไม่ถึง" ธีร์เสริม

เมื่อทีมเข้าไปในห้องนั่งเล่น มุกดาเริ่มทำพิธีล้างอาคม และทันใดนั้นเอง เงาร่างดำมืดปรากฏขึ้นในห้อง มันคือโหงพรายที่ซ่อนอยู่ในบ้านนี้ "ทุกคน ระวังตัว!" มุกดาตะโกน

ลำใยก้าวขึ้นไปขวางหน้า มือนั้นถือมีดหมอชี้ไปยังโหงพราย "มาเถอะ นังชะนีแก่ ลำไยมาแล้ว"

ธีร์และวีระร่วมมือกันสร้างวงป้องกันรอบมุกดา ขณะที่เธอใช้พลังดวงตาที่สามเพื่อทำลายอาคมที่ซ่อนอยู่

คิมเสกยันต์และวางไว้ทั่วห้อง "นี่จะช่วยป้องกันพลังงานลบไม่ให้เข้ามารบกวน"

โหงพรายพุ่งเข้ามาโจมตี ลำใยพยายามกวัดแกว่งเพื่อป้องกันการโจมตีครั้งแรกของมัน ขณะที่ธีร์และวีระสร้างวงป้องกันรอบมุกดา มุกดาใช้พลังดวงตาที่สามเพื่อทำลายอาคมที่ซ่อนอยู่ในบ้าน

"มุกดา เราเจอแล้ว!" คิมตะโกนพร้อมวางยันต์ที่หน้าต่างและประตูเพื่อปิดกั้นพลังงานลบ

โหงพรายรู้ตัวว่าถูกล้อม มันพยายามหนีออกจากห้อง แต่ลำใยปิดทางหนีไว้ "แกหนีไม่พ้นหรอก!" เธอกล่าวพลางย่างสามขุมพร้อมยิ้มมุมปาก

มุกดาทำลายโหงพราย เธอใช้ดาบอาคมฟาดฟันทำลายพลังงานลบ "ฉันจะส่งเจ้าไปยังที่ที่เจ้าอยู่" มุกดาพูดด้วยความมุ่งมั่น

ทันใดนั้น โหงพรายก็สลายไปพร้อมกับเสียงกรีดร้องที่ดังสนั่นห้อง มุกดาหายใจลึกเมื่อรู้ว่าสามารถล้างอาคมได้สำเร็จ

หลังจากการต่อสู้ ทีมของมุกดาเริ่มค้นหาสาเหตุที่ทำให้เศรษฐีนีป่วย พวกเขาค้นพบสิ่งของต้องคำสาปที่ซ่อนอยู่ในห้องนอนของเศรษฐีนี

"นี่ไงล่ะ" วีระกล่าวพลางชี้ไปต้นไม้ปลอมประดับคริสตัล

มุกดาโยนต้นไม้ลงพื้นและพบว่ามันเต็มไปด้วยเถ้ากระดูกผีตายโหง "ทำไมของแบบนี้ มาอยู่ที่นี่ได้ มันต้องมีคนพามา มันมาเองไม่ได้ " มุกดาพูด

ทีมงานทั้งหมดร่วมมือกันทำลายสิ่งของต้องคำสาปและจัดการพลังงานลบจนหมดสิ้น เมื่อพลังงานลบทั้งหมดถูกทำลาย เศรษฐีนี กิตติยา ก็เริ่มฟื้นตัวและสุขภาพกลับมาเป็นปกติ

"ขอบคุณพวกเธอมาก ถ้าไม่มีพวกเธอ คุณท่านคงไม่รอดแน่" คุณ นวลจันทร์ หัวหน้าแม่บ้านและผู้ดูแล กล่าวด้วยความซาบซึ้ง

มุกดายิ้ม "อีก2-3 วัน เมื่อคุณกิตติยา แข็งแรงแล้ว อย่าลืมไปทำสังฆทาน นะคะ ต่อไปนี้คงไม่มีอะไรมากวนใจอีกแล้ว "

ทีมของมุกดาเก็บอุปกรณ์และออกจากบ้านของเศรษฐีนีด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความสำเร็จ พวกเขารู้ว่าไม่ว่าจะเจอกับพลังงานลบที่น่าสะพรึงกลัวแค่ไหน พวกเขาก็จะสามารถทำลายมันได้เสมอ เพราะพวกเขาคือทีมที่แข็งแกร่งและไม่มีวันยอมแพ้

"พ่อว่า บ้านนี้ มีอะไรแปลกๆ นะ " ธีร์ พูดขึ้น ขณะนั่งรถกลับบ้าน 

"ยังมีอีกค่ะ พ่อ แต่มุกฝังเครื่องรางป้องกันไว้ที่ หลังเธอ และ วางเขตป้องกันในห้องนอนให้คุณกิตติยา เรียบร้อย ใครทำ ของมันจะสะท้อนเข้าตัวและ คนที่ทำจะแสดงอาการออกมาเอง " มุกยิ้มพยักเพยิดกับลำใย 

ณ คฤหาสน์ ของเศรษฐีนี กิตติยา ยามาดะ ในยามที่ค่ำคืนอันมืดมิดไม่มีดวงจันทร์และไม่มีแสงดาวใดๆส่องแสงลงมา ร่างหนึ่งเดินทอดน่องอย่างช้าๆในป่าไม้ที่เงียบสงัด  ใบหน้าซีดเผือด เหงื่อเย็นไหลย้อยลงมาตามลำคอ ดวงตาของเธอเบิกกว้างเหมือนคนที่เห็นบางอย่างที่ไม่ควรจะเห็น เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและความหวาดกลัว เสียงกรีดร้องนั้นแทรกผ่านความเงียบของป่าและสะท้อนกลับมาเหมือนเสียงสะท้อนจากนรก ความมืดรอบๆตัวเธอกลายเป็นเหมือนกับมวลความกลัวที่กระจายตัวและกลืนกินเธอ