กฏของดินเเดนลึกลับ

[กริก ..] 

[กริก ..]

เสียงจิ้งหรีดร้องดังไปทั่วผืนป่ายามคํ่าคืนของวันนี้ที่มืดสนิท ในตอนนี้มีเพียงเเค่เเสงสว่างของดวงจันทร์ที่ส่องผ่านลงมาลางๆพอให้มองเห็นทางอนู่บ้างเพียงเท่านั้น ผมเริ่มที่จะเดินตามเเม่นํ้ามาได้สักพักเเล้ว ยังไม่เจอเเม้เเต่ทางออกหรือหมู่บ้านเลย เขาบอกว่าถ้าหลงป่าให้เดินตามเเม่นํ้าไม่ใช่หรอ โกหกรึปล่าวเนี่ยหรือผมจะฟังมาผิด ผมตัดสินใจที่จะนั่งลงบนพื้นที่ราบเรียบ ที่เป็นลานดินกว้าง พอมีเเสงจันทร์ส่องมาสลัวๆ ผมคลำหาเก็บกิ่งไม้เเห้งๆบริเวรนั้นมาได้จำนวนนึงก่อนจะนํามันมากองสุมรวมกัน ก่อนจะหยิบไฟเเช๊คในกระเป๋าเป้มาเเล้วจุดไฟขึ้น เเสงสีเเดงส้มส่องสว่างขึ้นในป่านั่นพอทำให้ผมมองเห็นรอบๆได้บ้าง เเต่ผมก็ยังมองอะไรอะไรไม่เห็นชัดอยู่ดีในตอนนี้ผมเหนื่อยล้ามากเเล้วหลังจากเดินมาทั้งวัน ประกอบด้วยว่าอากาศช่วงนี้ค่อนข้างหนาวเป็นอย่างมาก ผมจึงเลือกที่จะนั่งพักอยู่ที่นี่สักพัก เเทนที่จะเดินต่อโดยที่ไม่มีจุดหมาย เเต่คงนั่งอยู่ได้ไม่นานนักหรอก ผมกลัวว่าถ้าผมนั่งอยู่ที่นี่นานกว่านี้ผมคงโดนตัวอ่ะไร หรือสัตว์ป่าเเถวนี้ทำร้ายเป็นเเน่

"ฮู่ว~ หนาวชะมัดเลย .. " 

ผมหยิบกระเป๋าเป้ออกมาอีกครั้งก่อนจะเทมันลงทำให้ของทั้งหมดหล่นลงบนพื้นราบ ของข้างในทั้งหมดมีหนังสือ2-3เล่มกับพวกขนมกินเล่นที่ใส่ไว้ มีนํ้าดื่ม2ขวดพออยู่ได้สักพัก เอาตามตรงเลยนะ ผมไม่กล้าที่จะกินนํ้าในเเม่นํ้าเลยสักนิดผมรู้สึกเหมือนมีอ่ะไรบางอย่างเเปลกๆในนํ้านั่น เหมือนกับว่ามันมีอะไรบางอย่างกำลังจับจ้องผมอยู่เวลาผมเข้าใกล้มัน เเต่จู่ๆสายตาของผมก็ดันมองไปเห็นเข้ากับกระดาษเก่าๆเเผ่นหนึ่งที่ร่วงลงมาจากกระเป๋าตอนเทเมื่อกี้ ผมจำได้ว่าผมเก็บมันมาตอนเดินหาเเม่นํ้าของป่านี้ ในตอนเเรกผมไม่น่าเลยจริงๆ ไม่น่าเดินเข้ามาเลยผมเหมือนถูกอ่ะไรบางอย่างดึงดูดให้ผมเดินตามเจ้าเเมวน้อยนั่นเข้ามาในนี้

ผมหยิบกระดาษนั่นขึ้นมาเเล้วจะคลี่มันออกก่อนจะเห็นข้อความบางอย่างที่มีไครเขียนไว้บนกระดาษเเผ่นนี้ ..

นี่คือกฎ ที่คุณควรปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด เพราะถ้าเกิดคุณไม่ทำตามคุณก็โปรดทราบไว้เลยว่าคุณจะหายไปจากโลกนี้ตลอดกาล ถ้าเกิดคุณคือผู้ที่เข้ามาในป่าเเห่งนี้ ขอให้คุณปฎิบัติตามกฎต่อไปนี้โปรดอ่านอย่างละเอียดเเละทบทวนมันให้ดี

กฎข้อที่1 ถ้า​หากว่าคุณเกิดหลงเข้ามาในป่าเเห่งนี้ เเล้วคุณได้อ่านบทความนี้ขอให้คุณออกจากป่านี้โดยเร็วที่สุดก่อนที่ป่าเเห่งนี้จะถึงยามคํ่า เพราะถ้าเกิดถึ​งตอนคํ่าเเล้วคุณยังหาทางออกไม่ได้คุณจะติดอยู่ที่นี่เเล้วไม่สามารถออกไปได้ตลอดกาล เราจึงขอให้คุณปฎิบัติตามกฎต่อไปนี้เพื่อที่คุณจะสามารถอยู่ที่นี่ได้อย่างไม่มีปัญหาอะไร

กฎข้อที่2 เมื่อถึงยามคํ่าเเล้วเราขอบอกให้คุณทราบไว้ว่าอย่าลงไปในนํ้าหรือยื่นส่วนใดส่วนหนึ่งของคุณก็ตามลงไปในนํ้าเด็ดขาด เพราะทันทีที่คุณสัมผัสกับผิวนํ้าคุณจะถูกตัวอ่ะไรบางอย่างดึงลงไปในนํ้าเเละพวกมันจะฉีกคุณเป็นชิ้นๆ เพราะฉะนั้นอยู่ห่างๆนํ้าไว้ดีกว่า

กฎข้อที่3 นักล่าเเห่งป่าลึกลับไม่ต้องห่วงหรือกังวลไปหรอก เขาจะไม่ทำร้ายคุณเเละเขาก็จะไม่ช่วยคุณเช่นกันเเละถ้าคุณเจอเขาโปรดอย่ามองหน้าเขาถ้าคุณไม่อยากตาย เเล้วก็คุณโปรดสังเกตุลักษณะของเขาไว้ให้ดีๆพวกเขาจะพกอาวุตเป็นพวกขวานหรือธนูเเต่เขาจะไม่พกอาวุธที่ลักษณะ หรือรูปร่างเหมือนเคียวเด็ดขาด พวกเขาทุกคนจะสวมใส่หน้ากากอีกาหรือหน้ากากที่มีลวดลายเท่านั้น พวกเขาจะใส่ชุดหนังรองเท้าบูท โปรดสังเก็ดให้ดีถ้าคุณเห็นเขาพกเคียวหรือไม่สวมหน้ากากเดินเข้ามาหาคุณละก็ ขอเเสดงความเสียใจด้วยคุณไม่รอดเเล้ว เขาจะหั่นคุณเป็นชิ้นๆเเล้วก็กินคุณในทันที นั่นไม่ใช่นักล่าเเต่เป็นยมทูตโปรดระวังเอาไว้

กฎข้อที่4 ถ้าหากว่าคุณเจอสิ่งมีชีวิตที่มีหัวกับลําตัวเป็นสิงโตมีหางของเสือพร้อมกับปีกสีดำสนิท เราขอให้คุณให้คุณตะโกนไปดังๆว่า " เจอตัวเเล้ว!! " นักล่าพุ่งตรงมาทางนี้ในทันทีก่อนจะไล่ฆ่าพวกมัน เราจอเตือนว่าให้คุณถอยออกมาห่างๆจากตรงนั้นจะดีกว่า เมื่อเขาล่าพวกมันสำเร็จเขาจะมอบเหรียญทองที่มีตรากระโหลกตรงกลางให้คุณมา3เหรียญเพื่อเป็นการตอบเเทนที่คุณบอกตำเเหน่งของพวกมันให้กับเขา ขอให้คุณรับมันไว้

กฎข้อที่5 ถ้าคุณบังเอิญเจอกับรถม้าจอดขวางอยู่ให้คุณเดินไปขึ้นรถส่ะ เเล้วนั่งลงบนที่นั่ง คนขับจะมาในไม่ช้าเขาจะมีลักษณะเป็นชายร่างสูงไร้หัวสวมชุดหนังสวมใส่รองเท้าบูทเขาจะเป็นคนพาคุณไปส่งที่เมืองให้คุณไปพักที่นั่นเเล้วปฎิบัติตามกฎหน้าสอง เเต่ถ้าเกิดว่ามีชายท่าทางเเปลกๆเดินมาเเทนให้คุณตะโกนไปดังๆว่า " นั่นมันคนที่ตัดหัวคุณนี่!? " ให้คุณนั่งเงียบๆสักพักเขาจะจัดการเอง ส่วนค่าบริการเขาจะคิดเป็นหัวของคุณเเต่ถ้าเกิดคุณโชคดีมีเหรียญทองที่ได้มาจากนักล่าให้คุณยื่นเหรียญทองที่คุณได้มาให้เขาไปหนึ่งเหรียญเขาจะไมทำอะไรคุณ เเล้วเขาก็จะไม่เอาหัวของคุณด้วย เมื่อถึงที่หมายเเล้วคุณก็จ่ายเงินเเล้ว เขาจะขบรถหายไปเอง​

​​​​​​​​​​​​​​

หลังจากที่ผมอ่านกฎนี่จบ ผมก็ทำหน้าตกใจปนสงสัยออกมาอย่างคนเชื่อครึ่งๆกลางๆ ก่อนจะพับมันใส่ลงในกระเป๋า มันดูเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อถึงผมจะคิดเเบบนั้นเเต่ผมก็เลือกที่จะทำตามกฎนั่นอยู่ดี ผมหยิบไฟฉายออกมาจากกระเป๋า ในที่สุดผมก็ได้ใช้มันสักที คนอ่ะไรเขาพกไฟฉายไปโรงเรียนทุกคนต่างก็พูดเเบบนั้นเเต่สุดท้ายผมก็ได้ใช้มันจริงๆผมนี่มันฉลาดจริงๆที่พกติดเอาไว้ เเต่ผมก็สงสัยโรงเรียนมันก็อยู่ในตัวเมืองน่ะทำไมถึงมาผมหลงป่าได้ล่ะเนี่ย ผมหันไปดับกองไฟก่อนจะเปิดไฟฉายเเล้วเดินตามเเม่นํ้าไปเรื่อยๆ ผมเว้นระยะห่างจากเเม่นํ้ามากขึ้นเพราะกลัวสิ่งที่อยู่ในกฎนั่นผมจึงเลือกที่จะไม่เข้าใกล้มัน ผมเดินมาได้ไม่นานเเสงไฟฉายของผมก็ไปส่องกระทบกับอ่ะไรบางอย่างผมไม่เเน่ใจนักว่ามันคืออะไร ลักษณะมันเหมือนกับนกนกงั้นหรอ? ผมเห็นเป็นตัวอะไรบางอย่างจ้องมาทางผมมันมีรูปร่างใหญ่โต พร้อมกับปีกสีดำสนิท ทันทีที่ผมสบตามันมันพุ่งกระโจนมุ่งตรงมาทางผมจากด้านข้างเเละด้านหลัง พวกมันมีจำนวนมากเหลือเกินคาดว่ามันน่าจะอยู่กันเป็นฝูง ผมที่นึกอะไรได้บางอย่างจึงไม่รอช้ารีบวิ่งไปพลางตะโกนออกมาเสียงดัง

"เจอตัวเเล้วโว้ย!!!!!!"

ทันทีที่ผมตะโกนออกไปไครบางคนกระโดดออกมาจากป่าเเล้ววิ่งตรงไปทางพวกมันพวกมันหยุดทันทีที่เห็นเขาก่อนจะล้อมตัวเขาไว้ ผมหยุดวิ่งเเล้วถอยออกมาพักเหนื่อย

[เเฮก..]

[เเฮก..]

ผมหันไปมองตรงที่พวกมันอยู่เมื่อกี้ ภาพที่ผมเห็นในตอนนี้ก็คือคือฝูงสิงโตนั่นถูกขวานคมๆของสิ่งที่เรียกว่านักล่าสับเป็นชิ้นๆ ทีล่ะตัวๆ พวกมันที่เหลือที่เห็นพวกของมันตายเป็นจำนวนมากจึงคิดจะหนีเเต่เขาก็พุ่งไปจัดการพวกที่เหลือจนเรียบเขาชักมีดออกมาก่อนจะค่อยๆทำบางอย่างกับพวกมัน นั่นคือการเลาะฟันของพวกมันเก็บลงในกระเป๋าเหมือนพวกส่ะสมของเเปลกอย่างไงอย่างงั้นหลังจากที่เลาะฟันของพวกมันจนหมดเขาก็หันมาที่ผมก่อนจะเดินตรงมาทางนี้ ผมที่ตกใจเเละนึกถึงกฎได้จึงรีบก้มหน้าลงเพื่อพยายามที่จะไม่มองหน้าเขา ไม่นานนักเขาก็เดินมาหยุดลงตรงหน้าผมก่อนจะยื่นเหรียญสีทองมีตรากระโหลกมาให้ผม3เหรียญ ซึ่งเป็นไปตามที่กฎบอกก่อนที่เขาจะชี้ไปข้างหน้าผมจึงหันไปมองก่อนจะพบกับรถม้าคันหนึ่งที่จอดไว้ ผมจึงหันกลับมามองเขาอีกทีเเต่เขาก็หายไปเเล้ว ผมจึงเอี้ยวตัวลุกยืนขึ้นก่อนจะปัดฝุ่นออกเเล้วเดินไปนั่งบนรถม้าไม่นานนักก็มีชายคนหนึ่งเดินมาทางผมเขาสวมใส่ชุดหนังรองเท้าบูทเเละใช่เขาไม่มีหัว ผมเเอบกลัวนิดๆเเต่ก็ไม่มากเท่าเมื่อกี้อย่างน้อยเขาก็ไม่พยายามที่จะฆ่าผม เขาเดินมาที่รถม้าก่อนจะควบมันตรงไปที่ไหนสักที่ตามที่กฎบอก

( กู กูดูกุด กุดุกุด )

( ​​​​​​กุุดุกุด กุดุกุด ด )

​​​​​

เสียงวิ่งของม้าดังสนั่นไปทั่วผืนป่าไม่นานนักมันก็ได้หยุดลง ผมจึงลงมาจากที่นั่งก่อนจะยื่นเหรียญให้เขาไป เขาโค้งตัวลงเล็กน้อยก่อนจะควบม้าหายไป ผมจึงหันไปมองโดยรอบช้าๆ ก่อนจะพบกับสภาพเมืองที่คล้ายๆกับสมัยยุคกลาง เเต่กลับมีของใช้เเละอุปกรณ์ของปัจจุบันสะงั้น

"นี่เองสิน่ะเมืองของที่นี่"

ผมตัดสินใจเดินไปรอบๆเพื่อสำรวจที่นี่ก่อนจะชนกับอ่ะไรบางอย่างจนผมนั้นล้มลง

[พลึบ..]

ผมล้มลงก้นกระเเทกพื้น ก่อนจะรวบรวมสติให้ดีก่อนจะพยายามลุกขึ้น ก่อนจะเอ่ยขอโทษออกไปโดยไม่รู้ตัว

"ขอโทษครับ! เดี่ยวช่วยเก็บของครับ"

ผมรีบเก็บของให้เขาไปลวกๆในหัวคิดเเต่ว่าผมต้องตายเเน่ เเต่ในทันทีนั้นเองหางตาของผมไปสะดุดเข้ากับกระกาษเเผ่นหนึ่ง พอผมสังเกตุดูดีๆมันก็คือกระดาษกฎ ผมจึงหันไปมองในกระเป๋าเป้ของตัวเองก่อนจะเห็นว่ากระดาษของผมมันก็ยังอยู่หนิเเล้วที่อยู่ตรงนี้คืออ่ะไรกันเเน่

"นี่คุณ..."

.

.

.​​​

อาจจะเเต่งผิดไปบ้างต้องขออภัยครับ

​​​​​​

​​​