ชีวิตชิวๆของตัวประกอบเกรดB ในวันสิ้นโลก

ในร้านคาเฟ่ที่ตกแต่งเรียบง่าย สไตล์โมเดิร์นตกแต่งไปด้วยต้นไม้ละดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์ ดูสบายตา ช่างดูเข้ากับท้องฟ้าสีฟ้าใสบรรยากาศปลดโปร่งเหลือเกิน

ภายในร้านมีโต๊ะให้นั่งได้หลากหลาย และมีทางเชื่อมออกไปสวนขนาดไม่ใหญ่มาก แต่นี้คือประเทศไทย ถึงสวนจะดีแค่ไหนแต่แดดก็ช่างไม่ปราณีเอาชะเลย

แอนดรูว์ การ์ปเฟฟิลด์ ยิ้มบางแล้วเดินไปนั่งที่ประจำของตัวเอง วันนี้ต่างกว่าปกติเล็กน้อย ก็ตรงที่เขาสวมชุดจีนร่วมสมัย เขาไม่รู้หรอกชุดแบบนี้ชื่ออะไร แต่สามีเป็นคนเตรียมให้

เห็นว่าอยากเห็นเขาใส่ชุดแบบนี้ แถมวันนี้เขาก็อารมณ์ดีเลยตามใจสามีสักหน่อย

ทั้งๆที่เป็นสามีภรรยากันแค่ในนามสามีของเขาก็แสนดีจนน่ากลัว ถึงจะบอกว่าหลงรักเขาก็เถอะ ถึงอย่างนั้นเขาก็เห็นแววตาคู่นั้นที่ไม่ได้สะท้อนเป็นตัวเขา แต่เป็นใครสักคน

เอาล่ะ จะมองเขาเป็นตัวแทนก็ช่าง ตราบใดที่ยังดูแลเขาอย่างดี ทำไมต้องสนล่ะ

"วันนี้พี่เอานมปั่นสตอเบอรี่เหมือนเดิมใช่ไหมครับ"ลาเต้ เด็กหนุ่มม.ต้นหน้าใสที่มาทำงานช่วงปิดเทอม เห็นว่าไกล้จะเปิดเทอมแล้ว น่ารักจังน้า~

ดีจริงๆที่รับสมัครตอนนั้น น้องเรียนรู้ไวมาก

"เต้นี้รู้ใจพี่จัง"เขาตอบยิ้มๆ พรางอุ้มรูนี่ย์คุณชายแมวเหมียวของร้านแนบอก 

นัยต์ตาสีฟ้าของรูนีย์แอบเหมือนสามีแฮะ

ช่างเถอะ

วันนี้ชีีวินของผมก็สงบสุขจริงๆ

เหลืออีกกี่วันนะ จะถึงวันสิ้นโลก...

"อีก 1 เดือน"แอนดรูว์พึมพำเสียงแผ่ว ลาเต้ที่ได้ยินยักคิ้วสงสัยแต่ไม่ถามอะไรเพราะอยู่ในเวลางาน แต่ในใจก็อดสงสัยไม่ได้

ถึงผู้จัดการจะนิสัยแปลกๆ แต่ช่วงนี้แปลกผิดปกติ เหมือนตั้งตารอ... 

"ลาเต้เอาถาดนี้ไปที่โต๊ะ 5 นะ"ลาเต้พยักหน้าตอบ แล้วลืมเรื่องที่ตนสงสัยไปเงียบๆ