คุณเมดินสัน ขอชาด้วยค่ะ

กลิ่นหอมของขนมปังที่อบเสร็จใหม่ ๆ ลอยผสมผสานกับกลิ่นชาดาร์จีลิงได้อย่างลงตัว มือขาวยกกาน้ำชาเซรามิคลายดอกไม้ เทน้ำชาร้อน ๆ ใส่แก้วชาในชุดเดียวกันกับกาอย่างสง่างาม สมกับที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี

“ชาค่ะ นายหญิง”

“อืม” เสียงหวานทรงเสน่ห์เอ่ยตอบรับอย่างแผ่วเบา นิ้วเรียวบางจับแก้วชาที่วางไว้ แล้วจึงค่อย ๆ ยกขึ้นมาดื่มด่ำ กับช่วงเวลาอันอบอุ่น “ชาดี”

“วันนี้ เมนูของหวานจะเป็นอิงลิชมัฟฟิน เสริฟพร้อมกับแยมสตอเบอรี่และเนยสดค่ะ” ร่างเพรียวบางในชุดของสาวรับใช้ภายในคฤหาสน์ จัดวางของว่างอย่างคล่องแคล่ว

“…”  นายหญิงทำเพียงจ้องมองไปยังหญิงรับใช้คนสนิทของตน ด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก ก่อนที่ไม่นานจะละสายตาออกไป “อืม ยังอร่อยเหมือนเดิม”

“เป็นเกียรติมากค่ะ นายหญิง หากคุณชาร์ลทราบ จะต้องดีใจมากแน่ ๆ ” หญิงรับใช้ก้มตัวน้อมรับคำชมเชยอย่างนอบน้อม

“แล้วเธอล่ะ” นายหญิงวางส้อมบางไว้ข้างจาน ก่อนจะประสานมือไว้ที่คาง จับจ้องไปยังหญิงรับใช้ของนางอีกครั้ง

“คะ?” หญิงรับใช้ขานรับด้วยความสงสัย

“มาใกล้ ๆ สิ” นายหญิงไม่อธิบายเพิ่มเติม นางกล่าวสั่งการให้หญิงรับใช้มาหานาง แต่กลับเป็นตัวนางเอง ที่ลุกและเดินเข้าไปหาหญิงรับใช้ของตน

“นายหญิง?” หญิงรับใช้ค่อย ๆ เดินถอยหลัง เมื่อถูกนายหญิงของตนเดินเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ จนสุดท้าย แผ่นหลังก็ชนเข้ากับตู้หนังสือที่ตั้งไว้

ไร้ซึ่งทางหนี ทำได้เพียงจ้องมองผู้เป็นนายเดินเข้าประชิดตัวของตน กลิ่นน้ำหอมราคาแพงหอมฟุ้งชวนให้ผู้คนหลงใหล ใบหน้างดงามชวนให้ลุ่มหลงขยับเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของผู้เป็นนาย

“ถ้าคำชมเมื่อกี้ มันเป็นของเธอ เธอจะดีใจไหม เมดิสัน ?”