พี่ข้างบ้านของเธอคือใคร

วันนี้มีเรื่องราว พี่ข้างบ้าน
เราเป็นครอบครัวเล็กกับบ้านเช่าหลังเล็กๆ มีพ่อ มีแม่ และ น้องชาย ที่บ้านแม่เปิดร้าน ซักอบรีด พ่อมีร้านตัดผมเล็กๆหน้าบ้าน แต่ตอนนี้ปิดตัวลงแล้วเพราะมาช่วยแม่ส่งผ้า และก็มีเพื่อนบ้านอีกหลายๆหลัง ที่เป็นมิตร น่ารัก และพี่ข้างบ้าน เรื่องก็ไม่มีอะไรมาก เราเป็นเด็กเกเรที่พ่อส่งไปเรียนต่างจังหวัด ได้3ปีแล้ว จะกลับมาก็ช่วงปิดเทอมเท่านั้น เราเลยไม่ค่อยได้อยู่กับครอบครัว แต่ทุกครั้งที่กลับมา เราจะเจอผู้ชายที่ออกมาเล่นกีตาร์หน้าบ้าน ลักษณะ ผมยาวปะบ่า มีรอยสักที่หน้าอก ขาว สูง ชอบใส่บ็อคเซอร์สีเขียว เราไม่ค่อยมองหน้าพี่แกเท่าไรเพราะแอบเขิน แล้วก็กลัวเขารู้ว่าเราแอบมอง ชอบออกมานั่งหน้าบ้าน ตอนสายๆ แล้วก็ตอนเย็น ทุกครั้งที่เรามาตอนปิดเทอม อาจจะเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาก็ได้ ไอ้เราก็ไม่กล้าถามแม่ว่าพี่เขาอะไรยังไง แต่แม่ก็เคยมีแซวๆบ้าง เราก็เขินแล้วทำหน้านิ่งใส่ เขาจะชอบเล่นเพลงสไตล์ที่เราฟัง เราก็เคยเก็บไปอินว่า ถ้าเราเปิดเพลงอะไรเหมือนแกได้ยิน พอถึงเวลาแกก็จะมาเล่นเพลงที่เราเปิดหรือแกก็คงฟังอยู่แล้ว(มโน) บางทีเราก็มีโป๊ะแตกบ้าง แอบมองอยู่ว่าพี่เขาออกมาหน้าบ้านไหม แม่ก็เดินมาเห็น แล้วก็พูดลอยๆใส่เราว่า วันนี้คงไม่ออกมาหรอกเห็นออกไปกับเพื่อนตั้งแต่บ่ายแล้ว(เอ๊ะ!แม่) ส่วนตัวเป็นเด็กวัยรุ่นเที่ยว ครั้งนี้มีเพื่อนชวนไปเที่ยวในสถานบันเทิง20+ เราจะใช้บัตรปลอมเข้าทุกครั้ง (ไม่ควรเอาแบบอย่างนะคะ) ครั้งนี้เราไปเจอเขา เขาเดินชนไหล่เรา ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรแต่พอหันกลับมา ห้ะ! คนข้างบ้าน เรากลับบ้านประมาณตี5กว่าๆ พอเข้าบ้านมาได้สักพัก (ขอบอกก่อนนะคะว่าข้างบ้านเราใกล้กันมาก ใกล้กันแบบพูดอะไรอีกหลังก็ได้ยิน ความห่างระยะบ้านเขากับบ้านเราแค่1-2เมตรเอง) ซึ่งหน้าต่างห้องเราสามารถมองออกมาเห็นข้างบ้านเขาได้และเห็นหน้าบ้านเขาได้เล็กน้อย พอเราเข้าบ้านมาได้10นาที เราเข้ามาในห้องแสงสว่างรถส่องเขามาเรารู้งานเลยรีบเดินไปที่หน้าต่างเห็นแกกำลังจอดรถแล้วเดินขึ้นบ้านไป แล้วไฟห้องครัวบ้านแกก็เปิดขึ้น เราโล่งใจยังไงไม่รู้ (เราขอบอกก่อนนะคะว่าเป็นปีที่3แล้วที่เราแอบมองแกทุกครั้งที่กลับมา เพราะปีแรกยังเด็กก็เลยไม่ค่อยสนใจใคร ปีที่2เริ่มเห็นแต่ก็ไม่ได้สนใจ เข้าปีนี้ นี่แหละที่เริ่มสังเกตบ่อยขึ้น) ลักษณะบ้านเช่าของเราเป็นบ้านที่ออกแบบมาตรงกันทำให้ระเบียงหน้าบ้านตรงกันเวลาจะทำอะไรหลบไม่ได้เลย บางทีเราเดินขึ้นมาที่บันไดก็จะทำเป็นเหลือบตาไปที่บ้านแก ว่าแกออกมานั่งที่หน้าบ้านหรือป่าว ไม่กล้ามองตรงๆเพราะว่ามันดูจงใจและสนใจเกินไป อีกอย่างถ้าแกนั่งอยู่คือสบตากันเลยเพราะมันใกล้มากๆ แล้วอีกอย่างคนในบ้านก็เดินเข้าเดินออกกลัวโป๊ะแตกอีก555 ก็มีบางทีที่มองไปแล้วสบตากันพอดี หรือตอนลงมาตากผ้าให้แม่แล้วเจอแกรดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน ก็ไม่กล้ามองเพราะเขิน เลยรีบๆตาก แล้วเดินขึ้นมาบนบ้านแล้วก็มาส่อง555 ตอนแรกก็คิดว่าปลื้มเฉยๆ เพราะเขาก็ไม่ใช่สเปกเราอะไรขนาดนั้น แต่เพราะบทเพลงบางเพลงที่เราเคยคิดว่าเราชอบฟังไม่มีใครฟัง เขากลับฟังมันด้วย


ต่อ