ให้รักษ์เป็นที่พักพิง

  ''มึงๆ กูชอบคนนั้นว่ะ"    สวัสดีครับ. นี้ไอ้ต้าเพื่อนสนิทผมเองครับ  เฮ้ยย!!พวกมึงแดกไรกัน!!  และนั้นไอ้พัดเพื่อนผมเหมือนกัน และผม "พิง "  พวกผมก็มีกันอยู่เท่านี้แหละครับ.  เพราะพวกเรานิสัยไม่ค่อยเหมือนใครและก็ไม่เหมือนกันด้วย: ) อ้าว!! อย่างนี้เราเป็นเพื่อนสนิทกันได้ไงหรอ? เดี๋ยวผมพาไปดูว่าเราเป็นเพื่อนกันได้ไง

       เช้าวันเปิดเทอมใหม่ ผมสามารถสอบเข้ามาเรียน ที่โรงเรียนนี้ได้      //แต่ เพื่อนผมที่อยู่โรงเรียนเก่าดันนน  ย้ายไปเรียนต่างจังหวัด  ผมนิ้โครตเซ็ง!!! เลย เพราะถ้าผมเข้ามาโรงเรียนใหม่ผมก็ไม่มีเพื่อนอะสิ     ( อ้าว? ทำไมไม่หาเพื่อนใหม่ล่ะ?) 

 ทุกคงพูดแบบนี้ใช่ไหม     เดี๋ยวฟังผมก่อน     หาเพื่อน สำหรับคนอื่นก็หาง่ายป่ะ  แต่มันก็ไม่ใช่สำหรับทุกมัยย คือ. ผมอ่ะเป็นคนที่เข้าหาใครไม่เก่งเลย  ( อ้าว?แล้วมีเพื่อนที่รร.เก่าได้ไงอะ?)  เดี๋ยว!ฟังผมก่อน ที่ผมมีเพื่อนตอนนั้นอะ ตอนเที่ยงผมนั่งกินข้าวในห้องคนเดียว แล้วเพื่อนผมคนนั้นอะ ก็เดินเข้ามาถามว่า ทำไมไม่ไปนั่งกินข้าวกับเพื่อนล่ะ?  

ผมก็ตอบไปว่าผมไม่มีเพื่อน แล้วเพื่อนผมคนนั้นอะ ก็บอกว่าเขาจะเป็นเพื่อนให้ผมเอง ผมก็เลยเป็นเพื่อนเขาถึงม.ต้น  (อ๋อ)  อ่ะเหลาเรื่องปัจจุบันดีกว่าเนาะ  ตอนที่ผมเดินเข้ามาในโรงเรียน  ผมก็กำลังจะเดินขึ้นห้องเรียน แล้วจู่ๆ!! ผมก็ได้ยินเสียงข้างหลังอาคาร เหมือนกำลังร้องเจ็บอยู่  ผมก็เลยเดินตามเสียงนั้นไป  แล้วก็เจอคนกำลังนั่งทำแผลอยู่   ใช่แล้วครับนั้นคือ ไอ้ต้า กับไอ้พัด พวกมันสองตัวกำลังนั่งทำแผลให้กันและกัน ผมก็เลยเดินเข้าไปถามว่า "เป็นอะไรหรอ?"  และสิ่งที่พวกมันตอบคือ.

  มึงใคร? เด็กใหมหรอ เสื่อกเxี้ยไรล่ะ  ผมนี้เงิบเลยครับ  ผมก็ตอบไปว่า ไม่ได้เสือก ถามเฉยๆ และมันก็ตอบมาว่า  อ้าว!กวนteenหรอไอ้สัส   ผมก็งงนะว่าใครกันแน่ที่กวน  และเสียงกระดิ่งขึ้นเรียนก็ดังขึ้น  มันกับผมเลยไม่ได้มีเรื่องกัน  แต่ก่อนที่ผมจะเดิน มันตะโกนบอกผม เจอแน่มึง แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจหรอก  เพราะผมคิดแค่เด็กเกเรสองคนเอง   จากนั้นผมก้าวเข้าไปในห้อง แต่ผมดันโชคร้าย ทุกคนเดาออกกันใช่ไหม  นั้นแหละครับจุดเริ่มต้นความอิบหาย  ผมได้นั่งโต๊ะหน้าพวกมันสองตัว  เพราะงั้นผมจึงถูกพวกมันแกล้งบ่อยๆ  ลากเก้าอี้ ซ้อนหนัง เขียนโต๊ะ ไปจนให้ผมทำการบ้านให้  ผมนี้โคตรอยาก ต่อยพวกมันเลย แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะผมยังไม่มีเพื่อน  แต่อย่างไรก็เหอะถึงแม้พวกแต่ชอบแกล้งผมแต่เวลามีคนแกล้งผมมันก็ จะคอยมาช่วยเหลือผมตลอด บางครั้งนักเลงอาจจะเปลี่ยนใจกลับกลายเป็นคนดีก็ได้ ที่พวกมันแกล้งผมทุกวันบางครั้งมันก็อาจจะเห็นอกเห็นใจหรือสงสารผมก็ได้   ตั้งแต่วันที่มันช่วยเหลือผมมันก็พาผมไปกินข้าวที่โรงอาหาร  เพราะกลัวว่าจะมีคนมาแกล้งผมอีก และหลังจากนั้นมันก็ถามว่าผมว่าอยากเป็นเพื่อนกับพวกมันไหม  ผมนี่อึ้งเลยครับ ไม่คิดว่าคนที่ชอบแกล้งผมทุกวันจะเป็นเพื่อนกับผมได้ ผมก็เลยตอบมันไปว่ากูนี่นะจะเป็นเพื่อนพวกมึง  กูแม่ง ทั้งอ่อนแอ สู้คนไม่ได้ เข้าคนก็ยาก  แถมยังไม่กล้าแสดงออกด้วย แล้วพวกมันก็หัวเราะ เฮ้ยย ซีเรียสทำไมว่ะ มึงคิดว่าพวกกูเป็นนักเลงหรอว่ะ  พวกกูคือฮีโร่นะเว้ย  แล้วทำไมมึงถึงแกล้งกูว่ะ  กูอยากเป็นเพื่อนมึงอะ     ห๊ะ !ด้วยวิธีนี้หรอ  เอออ ก็พวกกูไม่กล้าพูดดีๆกับมึงอะ กลัวดูเป็นคนหวังผลประโยชน์  แต่ชั่งเหอะ สรุปมึงจะเป็นเพื่อนกับพวกกูไหม    ผมก็คิดอยู่สักพักนะว่าจะเป็นดีไหม แต่ไหนๆก็มีคนมาขอเป็นเพื่อนครั้งแรก  ลองดูก็ไม่เสียหายหรอก   ผมก็ตอบมันไปว่า เป็นก็เป็น พวกมันก็กระโดดกอดผม เหมือนผมทำให้มันได้เกรด4อะ หลังจากนั้นผมกับมันก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แทบจะตัวติดกันตลอด พวกมันพาผมไปกินข้าวที่บ้านมัน  ผมก็พามันมากินข้าวที่บ้านผม ทำความรู้จัก กับครอบครัวซึ่งกันแะกัน  ในช่วงเวลานั้นผมโคตรจะมีความสุข  แต่ดันมีสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้น ผมประสบอุบัติเหตุรถดันชนพวกผม แต่เพื่อนผมไม่เป็นไรมากแต่คนที่หนักสุดคือ.ผมเองครับ นอนโคม่าเกือบเดือน  แต่ก็ยังมีปาฏิหาริย์ ผมก็เริ่มรู้สึกตัว แล้วเริ่มจำสิ่งทมี่่เกิดขี้นไดบางส่วน หมอก็บอกผม กับครอบครัวผมว่าอีกซัก weekนัึงก็ออกได้แล้ว หล้ฃจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ผมก็กลับบ้านได้ แต่ผมเหมือนจะจำได้ว่า ตอนที่ผมนอนอยู่ผมรู้สึกเหมือนว่าผมฝันเห็นใครบางคน แต่ผมจำไม่ได้ว่าหน้าตาเขาเป็นไง ชื่ออะไร แต่ผมจำลักษณะและเสียงเขาได้ หุ่นเขา เสียงเขา เหมึมันจะดูดีไปหมด จนผมรึสึกว่า น่าจะเป็นลูกผู้ดีแหละ เหมือนผมจะฝันถึงเขาทุกวัน  เหมือนเค้าจะรู้จักชื่อผมด้วย แต่ผมอยากรู้จริงไปนะ ว่าคนที่ผมฝันเห็นทุกวันเขามีตีวตนจริง หรือ แค่ภาพจินตนาการที่ผมสร้างขึ้นมาเองรึปล่าว?แม้ว่าเขาจะมีตัวตนหรือไม่มีตัวตนก็ตามผมรู้สึกว่าเค้าน่าจะเป็น คนที่อบอุ่น จริงใจ รักเดียว

หล่อ รวย  ประมาณนี้มั้ง   และผมได้ลองไปปรึกษาไอ้ต้าและไอ้พัด ถึงแม้ว่าผมจะรู้คำตอบว่ามันจะตอบกวน ผมก็อยากลองปรึกษาเพื่อนดู   แต่เกินคาด ไม่คิดว่าพวกมันจะตอบแลบนี้  มันบอกกับผู้ว่า หรือนี้อาจเป็นพรมลิขิต หรือไม่ก็คู่คู่ชีวิตก็ได้ ไอ้พัดก็พูดขึ้นมาว่า กูเคยอ่านหนังสือแม่กู เขาบอกว่าถ้าเราฝันเห็นใครบ่อยๆแปลว่าคนนั้นแหละที่จะมาเป็นคู่ครองของเรา ไอ้ต้าก็พูดขึ้นมาว่า มึงนี่นะอ่านหนังสือ อ้าวไอ้ต้ามึงดูถูกกูเกินไปนะ กูนี้นักอ่าน นิทานให้น้องฟัง ชั่งเหอะ แต่อย่างไรก็ตามมึงต้องตามหาคนที่มึงฝันอยู่ให้เจอเพราะเขาอาจทำให้ชีวิตมึงเปลี่ยนก็ด้ายย แล้วกูจะตามหาเขาได้ไง แค่หน้ากูยังไม่เคยเห็นเลย เออว่ะ ไม่เป็นไรมึง เดี๋ยวพวกกูช่วยตามรักแท้มึงเอง เดี๋ยวๆไอ้พัด มึงจะมุดเข้าฝันมันหรอไง โธ่ไอ้ต้ากูก็มีซิกเซ้นส์กูน่าา ถ้ามันเจอคนที่ใช่สำหรับมันมันก็ต้องบอกเราเป็นคนแรกป่ะ เดี๋ยวพวกเราค่อยวิเคราะห์ก็ได้ เออ พวกทึงกูขอบใจมากนะ ที่ให้คำปรึกษากูอย่างดีอะ มันแน่อยู่แล้ว งั้นกูต้องไปก่อนนะ กูมีนัดต่ออะ เออบาย แล้วเจอกัน ถ้ามีอะไรคาใจถามกูได้ พวกกูเป๊ะกว่าgoogle อีก อืม555 ไปและ แล้วเจอกันมึง..