Blue Archive: After Dusk

ติ๋ง… ติ๋ง…..

เสียงของของเหลวหยดจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำอย่างเป็นจังหวะแล้วค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ จนสุดท้ายเสียงนั้นก็เงียบลง ดวงตาสีประหลาดเหลือบมองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างเฉยชา ฉันยกมือข้างที่เปื้อนของเหลวนั้นขึ้นมาดมกลิ่นอย่างช้าๆ กลิ่นของบางอย่างที่คล้ายกับสนิมนั่นมันช่างยั่วยวนให้อยากลิ้มลองด้วยเสน่ห์เฉพาะตัวของตัวมันเอง แต่ไม่ทันไร หน้าจอของโทรศัพท์มือถือก็ฉายแสงบางอย่างขึ้นมา

[สิ่งที่พวกเราต้องการ… คือความเสียใจทั้งเจ็ด …พวกเรายังคงจดจำเรื่องของเจริโคได้]

มือข้างนั้นของฉันที่กำลังยกขึ้นมากลับถูกทำให้ชะงักไป ดวงตาหรี่เล็กลงเพื่อป้องแสงสว่างจากหน้าจอนั้น ถูกขัดอารมณ์กลางคันซะแล้ว แบบนี้คงจะทำต่อไม่ได้แล้วเพราะหมดอารมณ์นั่นล่ะ

ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อออกมาเช็ดมือของตน เมื่อเสร็จธุระกับมันแล้วฉันก็ปล่อยมันให้ร่วงลงไปโปะกับบางอย่างที่อยู่ข้างๆตัวเองบนพื้นนั้น หน้าจอโทรศัพท์กระพริบขึ้นมาอีกครั้งทันทีที่มือของฉันแตะถูกหน้าจอ ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว ใครส่งข้อความอะไรมาตอนนี้กัน ฉันมองข้อความใหม่บนหน้าจอที่พึ่งจะเด้งขึ้นมานั้นก่อนที่จะเผยยิ้มบางออกมาพร้อมกับถอนหายใจ

[ยินดีต้อนรับคุณครูนางาสะเข้าสู่ <กล่องแห่งซิสดิม> ค่ะ]

ปล.พูดคุยกันเล็กน้อย

สวัสดีท่านผู้อ่านทั้งหลายที่หลงเข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับ เรื่องนี้เป็นแฟนฟิคเรื่องที่สองที่ผมเผยแพร่บนเว็บไซต์นี้นั่นเอง โดยตัวละครที่รับหน้าที่ดำเนินเรื่องในครั้งนี้เองก็เป็นผูุ้หญิงอีกเช่นเคยนะครับ-- ใครที่เคยอ่านเรื่องที่ผมแต่งมาแล้วก็อาจจะคุ้นๆหน้ากันบ้าง เดี๋ยวลองเดากันเล่นๆดูก็ได้นะครับว่าสองตัวนำนี้มีความสัมพันธ์อะไรยังไงกัน สุดท้ายนี้ ก็ขอฝากนางิกับแฟนฟิคเรื่องนี้เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยล่ะ

อ้อ ไม่ต้องห่วงนะครับว่าผมจะเทอีกเรื่องรึเปล่า ไม่เทแน่นอนครับ ผมตั้งใจจะเขียนทั้งสองเรื่องแบบสลับครั้งลงหรือปล่อยให้อ่านแบบพร้อมๆกันอยู่แล้ว

-Krel-vin