เจ้าชายตกอับกับเเม่มดน้อยทั้งเจ็ด

     กาลละครั้งหนึ่งนานมาเเล้ว...มันเป็นคำขึ้นต้นที่คุ้นหูของนิทานมากมาย เรื่องที่กำลังจะเล่าก็ไม่ได้ต่างกัน เป็นเเค่นิทานดาดๆทั่วไปที่ก็อปเอาความคิดของเรื่องดังๆมาเท่านั้น  เเค่ปรับนิดเเต่งหน่อยให้มันเเตกต่างออกไป...อาจจะต่างนิดหน่อยก็ได้...ยังไงดีนะ...เดี๋ยวลูกฟังเเล้วบอกนะว่าเรื่องนี้สนุกรึเปล่า

     ครับ

     กาลละครั้งหนึ่งนานมาเเล้ว มีทวีปใหญ่เเห่งหนึ่งซึ่งมีชื่อว่าเซเรเนียล์ที่ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของซีกโลก โดยในทวีปเเห่งนี้มีประเทศตั้งอยู่ทั้งหมดเจ็ดประเทศ โดยเเต่ละประเทศจะเเบ่งเเยกกันตามสีประจำชาติ ม่วง คราม น้ำเงิน เขียว เหลือง ส้ม แดง ตามสีของรุ้ง ปกครองโดยเหล่าราชินีผู้เลอโฉมทั้งเจ็ด พวกนางนั้นยิ่งใหญ่ที่สุดเเละงดงามที่สุด...ซึ่งจะไม่มีใครเกินหน้าเกินตาพวกนางไปได้ 

     ในยามราตรีที่มืสนิท ทุกคนต่างพากันหลับไหลจากความเหนื่อยล้า เเต่ในโถงทางเดินปราสาทกลับมีเเสงสว่างสาดส่องไปทั่วบริเวณ ไฟสีส้มเต้นระบำบนเชิงเทียนอย่างสนุกสนาน ตามสายลมที่พัดผ่านจากการย่างเท้าของผู้ถือตะเกียง 

     เเสงไฟอ่อนๆส่องสว่างทำให้ยังคงเห็นผู้ถือตะเกียงที่ดูหรูหรานี้ ซึ่งก็คือหญิงสาวเเสนสวยในชุดนอนที่ดูสง่างามจนน่าหลงไหล เธอมีใบหน้าที่สวยงามสง่า ผิวขาวดั่งไข่มุก ดวงตาคมหางตาเรียว มีผมสีดำที่ยาวสลวยเลยเอวเล็กน้อย 

     ตามปกติรอบข้างเธอต้องมีเหล่าองครักษ์ตามประกบตลอดเวลา ทั้งๆที่ไม่จำเป็นสำหรับนางเลยด้วยซ้ำไป เพียงเเค่นางคนเดียวก็สามารถล้มกองทัพทั้งกองได้เเบบง่ายๆเลยด้วยซ้ำ เเต่นางปกปิดพลังเอาไว้ไม่ให้ใครรู้ด้วยเหตุผลจำเป็น

     หลังจากเดินไปได้ไม่นาน นางก็หยุดยืนอยู่