SAMUEL ราชันย์หมาป่า | KOOKMIN

มาเทโอ

ในช่วงเช้าของวันหนึ่งพระราชินีทรงให้กำเนิดพระโอรสมีนามว่า ซามูเอล 

ผู้คนต่างร่วมยินดีอย่างล้นหลามทั้งสองพระองค์ทรงพอพระทัยอย่างยิ่งแก่การมีรัชทายาทเป็นอัลฟ่าแถมยังเป็นชายชาตรีสมดั่งว่าที่ผู้นำอัลฟ่า หากแต่ถึงแม้จะคลอดพระโอรสออกมาแล้วอาการปวดพระครรถ์ก็ยังไม่บรรเทาลง ในช่วงค่ำของวันแต่มีเพียงท้องฟ้าด้านเดียวเท่านั้นที่ดับสนิท ส่วนอีกฝั่งยังคงมีแสงเจิดจ้าของพระอาทิตย์

อาการประชวรยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น พระองค์ทรงปวดพระอุทรทรมานเสียจนดิ้นไปมาจนพระเกศายุ่งเหยิง เสียงกรีดร้องดังระงมทั่วตั้งแต่ช่วงเที่ยงวันก่อนที่พระองค์จะทรงให้กำเนิดพระโอรสองค์ที่สองนามว่า เดเมี่ยน เมื่อองค์เดเมี่ยนประสูติ พระอาทิตย์จึงได้ยอมดับลงให้แสงจันทร์ฉายเด่นบนผืนนภา

เหตุการณ์นี้ทำให้ในวังหลวงเกิดการประชุมเล็กๆขึ้น ทั้งโหรหลวง ครูชั้นผู้ใหญ่ พระราชา หรือแม้แต่บาทหลวงทุกคนต่างหวาดหวั่นจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"ว่าเช่นไรโหรหลวง เจ้าเห็นอะไรหรือไม่" เสียงของมหากษัตริย์ดังขึ้นก่อนที่โหรหลวงผู้มากความสามารถจะพยักหน้ารับ ทุกคนในห้องประชุมต่างจดจ่อรอคำทำนายอย่างตื่นเต้น

"พระราชโอรสพระองค์แรกจักนำพาชื่อเสียงเรียงนามอันยิ่งใหญ่ มีภริยามากความสามารถปกครองมาเทโอให้ยืนยงสืบนานเท่านาน ปรีชาสามารถของพระองค์ทรงเป็นหัวใจสำคัญแด่การปกครองเมืองหากกบฏจักถูกก่อขึ้นครั้นยามพระองค์ขึ้นครองราชย์ได้มินาน..ส่วนพระโอรสองค์ที่สองจักมีจิตใจสับสน ดื้อรั้น แข็งแกร่งอาจมากกว่าพระผู้เป็นเชษฐาปรีชาสามารถเหนือกว่าการเป็นผู้ถูกปกครอง อาจจักได้เป็นพระราชาแทนพระโอรสองค์แรก ด้วยจิตใจที่กล้าแข็งและเด็ดเดี่ยวคมเขี้ยวของพระองค์จักฝังลงกับคอของผู้เป็นเชื้อพระวงศ์ด้วยกันเอง"

.

.

.

.

.

ด้วยเหตุผลนั้น ทั้งสองจึงถูกแยกออกจากกันตั้งแต่ห้าขวบครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกันก็เป็นตอนที่เดเมี่ยนนอนจมกองเลือดในอ้อมอกของพระพี่เลี้ยงด้วยกรงเล็บทั้งสองขององค์ซามูเอล 

"พระโอรสถึงตาท่านแล้ว"เสียงของพลทหารผู้ซื่อสัตย์เอ่ยกับองค์ซามูเอลพร้อมกับคร่อมกายลงแนบพื้น  

"งั้นหรือ เดี๋ยวข้าจักตามไป" องค์ซามูเอลรับสั่งตอบไปแล้วจึงเสด็จตามทีหลังโดยไม่ทันได้สังเกตุเห็นดวงตากลมโตสีอำพันกำลังจ้องมองตนอยู่เนิ่นนาน 

เมื่อเห็นว่าร่างสูงโปร่งนั่นเดินหายไปกับกลุ่มทหารแล้ว องค์ชายเดเมี่ยน 

จึงเดินออกมาจากมุมเสา ค่อยๆก้าวฝ่าพระบาทเรียวไปตามพื้นปราสาทก่อนจะหยุดอยู่ที่กระจกบานใหญ่ ใช้สายพระเนตรเฉี่ยวคมเหม่อมองเครื่องหน้าของตนอย่างพินิจ ไล่ตั้งแต่ดวงตาสีอำพันอร่าม ลงมาถึงสันจมูกโด่งได้รูปที่เหมือนกับองค์ซามูเอลไม่มีผิดเพี้ยนหากแต่ดวงตาและสีผมของเรานั้นต่างกันสิ้นเชิง ยกฝ่าพระหัตถ์ขึ้นลูบรอยแผลเป็นข้างปรางแก้มสากที่เป็นเพราะฝีมือของซามูเอลแต่พระองค์ทรงมิคิดโกรธเคืองผู้เป็นพระเชษฐาแม้แต่น้อย 

พระโอษฐ์ฉีกยิ้มกว้างใช้ก้านนิ้วแหวกมันออกเผยคมเขี้ยวแหลมที่ปกติจะไม่พบเห็นในหมาป่าร่างคน ในขณะที่เพลิดเพลินไปกับการสำรวจร่างกายอย่างไม่ทันระวังเสียงของหญิงวัยกลางคนผู้เป็นพระพี่เลี้ยงก็ดังขึ้น 

"ทรงไม่พอพระทัยสิ่งใดเพคะ"

"ข้าหรือ  ไม่หรอก" เดเมี่ยนตอบกลับอย่างไม่ยีระแล้วเดินออกมาจากเธอ ตรงดิ่งไปยังหอคอยสูงเพื่อมองผู้เป็นพี่ร่ายรำวิชาดาบที่ถนัด

ถึงแม้จะเป็นถึงเชื้อพระวงศ์แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะได้รับความรักจากทุกคน จากคำทำนายครั้นทรงประสูติผู้คนที่ทราบถึงต่างเล่าลือว่าเขาคือผู้ก่อกบฎ และเชื้อพระวงศ์ที่จักถูกเขี้ยวของพระองค์ฆ่าคือองค์ซามูเอลผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชาย 

อัลฟ่าวัยเจริญพันธุ์นั่งยกพระบาทขึ้นเกยโต๊ะโดยข้างๆยังคงร่างของผู้เป็นพี่เลี้ยงร่วมจิบน้ำชายามบ่ายด้วย พระหัตถ์ข้างหนึ่งถือกระจกบานเล็กสอดส่องเขี้ยวแหลมอยู่อย่างนั้นโดยที่มืออีกข้างก็แตะมันบ้างดึงพระโอษฐ์บ้างเพื่อมองเขี้ยวคมชัดๆก่อนที่จะทรงเอ่ยถามถึงสิ่งที่ยังคงเคลือบแคลงใจจนผู้ฟังอดจะกระอักกระอวนเสียมิได้

"เขี้ยวเล่มนี้น่ะหรือ..ที่จะสังหารพี่ชายของข้า..."

เธอชะงักแล้วแอบลอบมองแววตาเศร้าหมอง ในทางของคำทำนายแล้วเธอกล่าวไม่ได้ว่าจะเป็นเช่นนั้นหรือไม่แต่ถ้าหากตัดสินจากสิ่งที่ตัวของเธอเห็นและรับรู้มาตลอด17ปีที่เลี้ยงองค์เดเมี่ยนมา พระองค์เป็นเพียงพระโอรสที่ขาดความรักจากผู้เป็นบิดามารดาและถูกอบรมสั่งสอนให้เป็นเครื่องจักรสังหารของผู้มีศักดิ์เป็นปู่แต่จิตใจของพระองค์บอบบางเต็มไปด้วยความไร้เดียงสาและหากถูกขัดเกราอย่างถูกต้องก็จะกลายเป็นคนดีได้อย่างไม่ยากเย็น และแทบเป็นไปไม่ได้เลยหากพระองค์จะเป็นคนปลิดชีพของพี่ชายผู้ที่พระองค์เชิดชูไว้เหนือหัว

"ไม่หรอกเพคะ กระหม่อมอยากให้พระองค์มั่นใจในตนเองเข้าไว้-"

เพล้ง

"งั้นหรือ  แล้วเจ้ามั่นใจในตัวข้าหรือไม่ แอนนี่"

พระหัตถ์อาบเลือดจากการบีบกระจกให้แตกคามือ หยิบเสื้อคลุมบนเก้าอี้ตัวใหญ่ขึ้นมาพาดไว้แล้วเดินออกไปไม่หันมามองเธออีก หญิงวัยกลางคนนั่งนิ่งก่อนจะปล่อยโฮออกมาเมื่อการเสี้ยมสอนของพระอยัยกากำลังทิ่มแทงจิตใจอันบริสุทธิ์ขององค์เดเมี่ยน..

.

.

.

.

.

#Kingdomkookmin