สวัสดีรักครั้งเก่า

"ไม่เลิกกันได้มั้ย" ฉันถามเขาด้วยน้ำตาที่ไหลเต็มหน้า ตอนนี่เครื่องสำอางฉันคงไหลไปกับน้ำตาหมดแล้ว ไม่หน้าจะเหลือความสวยปล้วละ

"เราไม่เหมาะสมกัน ดูสภาพเธอสิ...คิดว่าคนอย่างฉันจะรักเธอจริงหรอ ไม่มีวันนั้นหรอก!"

ซันได้เดินหันหลังให้ฉัน ฉันที่ยืนอยู่ทำได้มองเขาเดินออกไปจนลับหน้าไป...

หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นก็ผ่านมา 4 ปี แล้ว แม้มันจะนานแค่ไหนฉันก็ไม่มีวันลืมมันได้เลย

"เมษา ไปทำงานได้แล้ว เดี๋ยวก็สายกันพอดี" พี่เอก พี่ชายเพียงคนเดียวของฉันตะโกนขึ้นมาจากชั้น1 แต่เอาจริงๆนะ ฉันตื่นตั้งนานแล้วนะ ทำไมถึงคิดว่าฉันชอบตื่นสายอยู่เรื่อยเลย

"ฉันตื่นตั้งนานแล้วนะพี่!!" ฉันตะโกนลงไปบ้าง ระหว่างกำลังเดินลงไป

"นี่! พี่เห็นหนูเป็นคนยังไงเนี่ย หนูทำงานวันแรกยังไงก้ต้องตื่นเร็วอยู่แล้วละน่า" ฉันบอกเขาแล้วเขาก็ทำหน้าแบบว่าไม่น่าเชื่อ

"ความจริงแล้วเธอไม่ต้องทำงานก็ได้นะ ฉันดูแลเธอได้ แค่น้องคนเดียว"พี่เอกพูดแล้วทำหน้าจริงจัง ความจริงแล้วฉันไม่ต้องทำงานก็ได้ เพราะว่าบ้านฉันค่อนข้างมีฐานะแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าพี่เอกทำงานอะไร พอถามทีไร เขาก็จะบอกปัดๆทุกที

"นี่! พี่จะไม่บอกฉันจริงๆหรอว่าพี่ทำงานอะไร"

"ไม่ใช่เรื่องของเด็กหน่า เธออยากทำงานฉันก็ให้เธอทำ ไม่ได้ห้ามเธอนิ"เห็นไหมฉันบอกแล้วเขาก็พูดแบบนี้ ทุกที

"เธอจะสงสัยอะไรนักหนาแค่รู้ว่าฉันเลี้ยงเธอได้ก็พอแล้ว ไปทำงานสิเดี๋ยวก็สายหรอก"

เห็นไหมเขาไล่ฉันด้วย

"รู้แล้วน่ะ ก็กำลังจะไปอยู่นี่ไง"ฉันพูดจบก็เดินออกมา เอาล่ะได้เวลาไปทำงาน ขอให้เจอแต่เรื่องดีๆทีเถอะ สาธุ!!!