อย่ายุ่งกับม้าเรานะ! (Mpreg)

“ รินลูก มาสวัสดีพี่ริวกับคุณน้าก่อนเร็ว “
เด็กตัวเล็กเดินออกมาพร้อมตุ๊กตามีตัวโต จ้องมองไปยังเด็กชายตัวสูงและ ผู้ชายหน้าสวยอีกคน แต่เราว่า หม่าม้าเราสวยกว่าอีก
“ ฉาหวัดดีคับ “ ยกมือไหว้แบบสวยงามแบบที่ม้าสอนมา แต่มันออกจะงามเกินไปหน่อย หัวเลยเกือบจะทิ่มลงดิน สร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคน ยกเว้น เด็กชาย ‘ริว’ ที่ไม่ได้หัวเราะ แต่สายตาบ่งบอกถึงความขบขันกับเด็กตรงหน้า แต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมากมาย ทำเพียงเเค่ยิ้มมุมปาก เท่านั้น

เมื่อสวัสดีเสร็จแล้วก็รีบถอยออกมากอดขาหม่าม้าคนสวย เพื่อรอให้หม่าม้าพาเข้าบ้าน แต่รอแล้วรอเล่า หม่าม้าก็ยังไม่เสร็จกิจธุระสักที มือน้อยๆ เลยสะกิดเข้าที่ขากางเกง

“หม่าม้า น้องอยากเข้าบ้าน น้องร้อน” เงยหน้าเเดงๆเหมือนลูกมะเขือเทศ พร้อมสายตาอ้อนๆไปให้ ป่าป๊าบอกว่าอยากได้อะไรถ้าอ้อนเราก็จะได้!

“โอเคครับ ม้าคุยเสร็จแล้ว งั้นรันขอเข้าบ้านก่อนนะ ไว้มาคุยกันใหม่นะ เร เราด้วยนะ ริว บาย~ “

หม้าม้าโบกมือทักทายทั้งสองคน แต่เหมือนจะยังไม่พอ เพราะม้าเอามือลูบหัวเด็กชายคนนั้น!
ไม่ได้! ม้าต้องลูบหัวเราคนเดียว!
คิดได้ดังนั้นก็รีบคว้ามือยาวๆของม้าออกมา แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเง้างอน พร้อมด้วยใบหน้าที่งอแงขั้นสุด
“ม้าาา อย่าลูบหัวคนอื่นดิ~~ ม้าลูบหัวน้องได้คนเดียว”
“ฮ่าๆ โอเคๆ ลูบหัวน้องคนเดียวๆ”
เมื่อได้มือยาวๆของม้ามาสัมผัสที่หัวก็ทำให้อารมณ์ดีขึ้นมามากเลยยย~~ แต่อารมณ์นั้นก็แว๊บหายไป เพราะหันไปเจอเด็กที่จะมาแย่งม้าเราไป! ไม่ให้หรอก! จะฟ้องป๋าแน่!
หมั่นไส้!ไม่ชอบ! เลยแลบลิ้นใส่ เด็กคนนั้นโดยทำแอบๆ เดี๋ยวม้าเห็นแล้วจะดุเอา

จากนั้นทั้งสองครอบครัวก็แยกย้ายกันเข้าบ้าน ทุกอย่างจบลงอยู่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้าน แต่ยกเว้น ความรู้สึกของเด็กบางคนที่ยังคงไม่จบลง