เมื่อผมกับเขาเริ่มใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันหลายปี(YAOI)

“เธอทำบ้าอะไรของเธอ!!!”

“เราเลิกกันเถอะ เราหย่ากันดีไหมทำไมชีวิตเค้าต้องมาจมอยู่กับคนแบบนี้”

.

.

.

.

“นี่เธอเสพยางั้นหรอ ใช่ไหม!!”

“เค้าขอโทษจะให้เค้าไหว้ก็ได้”

.

.

.

.

“เธอขโมยเงินลูกงั้นหรอ”

“ไม่ได้ขโมย!”

“มีกันอยู่แค่นี้ถ้าไม่ใช่เธอจะเป็นหมาตัวไหน!!??”

.

.

.

.

 “เราเหนื่อยมากๆแต่เธอไม่เข้าใจสักอย่าง เธอทำเหมือนไม่อยากเป็นครอบครัวเธอจะใช้ชีวิตอยู่แค่นี้ ใช้ชีวิตของตัวเองไปเฉยๆ ไม่เคยสนใจใครเลย เราเหนื่อยถึงเราไม่ใช่ผู้นำครอบครัวเราก็เหนื่อย เราปกป้องเธอให้อภัยเธอนับครั้งไม่ถ้วนแต่เหมือนมันไม่มีความหมายเลยสักครั้ง เรารู้เรารู้ทุกอย่าง แต่เราแค่กลัวความจริงแค่นั้นเองเพราะเธอไม่เห็นไม่เคยเห็นค่าความในใจของเรา ทำลายมันแล้วยังเอาตีนเหยีบไม่หยุด!!!”

เมื่อความเชื่อใจของผมถูกมอบในแฟนซ้ำๆเพราะอยากให้ทุกสิ่งทุกอย่างมันดีกว่าที่เป็นอยู่ แต่เหมือนเขาจะมองไม่เห็น ถึงผมจะอารมณ์ร้อนบ้างบางครั้งแต่ผมก็เหมือนคนโง่ไม่หายที่ให้อภัยเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

และเขาก็ทำลายความเชื่อใจความไว้ใจของผมทุกครั้ง