[FIC GFRIEND FT.WJSN]...World of Wizards...(Yuri)

World of wizards

Intro

   กลางดึกในย่านมยองดงที่เคยเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวตอนนี้กลับบางตาลง ที่ร้านคาเฟ่เล็กๆแห่งหนึ่ง ร่างสูงของเด็กสาวที่อยู่ในชุดนักเรียนไฮสคูลกำลังยกเก้าอี้ทำความสะอาดล้านหลังจากที่ลูกค้าคนสุดท้ายก้าวออกไปจากร้าน

   "ชินบียา ขอโทษนะที่พี่ต้องให้เราอยู่ช่วยจนร้านปิดอีกแล้ว" ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเอ่ยกับเด็กสาว

   "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้างั้นฉันกลับก่อนนะคะ" เด็กสาวตอบพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนจะหยิบกระเป๋าเป้ขึ้นมาสะพาย

   "กลับบ้านดีๆนะ ดึกมากแล้วระวังด้วยล่ะ" ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของร้านพูดไล่หลังเด็กสาวไป เธอจึงหันมาโบกมือให้เขาพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะเดินออกจากร้านไป

   หลังจากที่ออกมาจากร้านรอยยิ้มกว้างที่เผยให้เจ้าของร้านเห็นก็จางลง แววตาที่สดใสก็เผยให้เห็นถึงความเหนื่อยล้า ฮวัง ชินบี นักเรียนไฮสคูลที่ใช้ชีวิตคนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆ สิ่งแรกที่เธอได้รู้หลังจำความได้คือครอบครัวของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต มีเพียงแค่เธอที่รอดมาจากอุบัติเหตุครั้งนั้น คุณป้าที่อาศัยอยู่ข้างบ้านเป็นคนบอกเธอ และก็คอยแวะเวียนมาดูแลเธอตั้งแต่เล็กๆ บางทีก็มานอนค้างกับเธอ บางทีก็พาเธอไปค้างที่บ้าน จนชินบีอายุ 13ปีคุณป้าก็ป่วยหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาลแล้วก็จากเธอไป หลังจากนั้นชินบีก็ใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวมาโดยตลอด แต่เธอก็ไม่ได้ลำบากอะไร เพราะทรัพย์สินที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้มันมากพอให้เธอใช้ไปตลอดชีวิต

   ขณะที่เด็กสาวกำลังเดินผ่านสวนสาธารณะอยู่ๆก็มีลมพัดมาจากไหนก็ไม่รู้มาพร้อมกับกระดาษใบนึงที่ลอยมาแปะบนใบหน้าคมที่หลับตาปี๋ของเด็กสาวก่อนที่ลมนั้นจะพัดหายไปอย่างรวดเร็ว

   "อะไรเนี่ย" ชินบีหยิบกระดาษออกมาดูด้วยความฉงน มันคือจดหมายสีน้ำตาลที่มีตราประทับเป็นรูปตัวดับเบิ้ลยูสีทองระยิบระยับ มือเรียวพลิกดูอีกด้านอย่างไม่รอช้า

.................................................................................

'ถึงคุณฮวัง ชินบี...เด็กสาวผู้ที่อาศัยอยู่ในโลกอีกใบ'

................................................................................

  "โลกอีกใบ?" พูดออกมาด้วยความสงสัยก่อนจะพลิกกลับมาอีกด้านที่มีตราประทับ เธอยืนจ้องจดหมายและคิดว่าควรจะเปิดมันอ่านดีหรือไม่ ถึงมันจะจ่าหน้าซองถึงเธอก็ตาม ดูไม่น่าไว้ใจยังไงก็ไม่รู้

   "กลับถึงบ้านค่อยเปิดดูละกัน" ว่าแล้วก็เก็บจดหมายใส่ในกระเป๋าเป้สีดำสนิท ก่อนจะเดินกลับบ้านที่อยู่ไม่ไกลจากสวนสาธารณะเท่าไหร่

เดินมาได้สักพักเด็กสาวก็มาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งเป็นบ้านสองชั้นขนาดกลางก่อนที่จะเปิดประตูรั้วเข้าไปด้านใน

   "กลับมาแล้วค่ะ" รู้ดีว่าไม่มีใครอยู่แต่เธอก็พูดมันจนชินเสียแล้ว มือเรียวหยิบกุญแจที่อยู่ในกระเป๋ากระโปรงมาไขประตูบ้าน แต่ยังไม่ทันเสียบกุญแจประตูก็ถูกเปิดออกมาก่อนพร้อมกับร่างของหญิงสาวคนนึงที่ยืนยิ้มให้เธอ

  "กลับมาช้าจังเลยนะ"

  "คะ...คุณเป็นใคร! เข้ามาในบ้านของฉันได้ยังไง" ชินบีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมองหญิงสาวที่ยังคงยิ้มให้เธออยู่อย่างไม่ไว้ใจ พอหญิงสาวก้าวเข้ามาหาชินบีก็ก้าวถอยหลังด้วยความหวาดระแวง

   "ไม่ต้องระแวงกันขนาดนั้นก็ได้เด็กน้อย ฉันดูเหมือนพวกโจรมากรึไง"

   "ใช่ค่ะ" ตอบแบบไม่ต้องคิด

   "เสียมารยาท! เอาล่ะ เราเข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่า" พูดจบหล่อนก็เดินนำหน้าเข้าบ้านไปทิ้งให้เด็กสาวยืนงงอยู่อย่างนั้น

   "จะยืนงงอีกนานไหม เข้ามาได้แล้วน่า" หญิงสาวหันมากวักมือเรียกชินบี พอเห็นเจ้าหล่อนทำตัวสบายๆก็เริ่มหงุดหงิด สรุปที่นี่เป็นบ้านของเธอหรือของหล่อนกันแน่

   เด็กสาวผู้เป็นเจ้าของบ้านและหญิงสาวแปลกหน้า(ที่ทำตัวเหมือนอยู่บ้านตัวเอง)นั่งเผชิญหน้ากันภายในห้องของเด็กสาวที่เจ้าหล่อนก็ถือวิสาสะเข้ามาอีก แล้วยังมีหน้ามาว่าเธอว่าเสียมารยาทอีก

   "คุณเป็นใคร แล้วมีธุระอะไรกับฉัน" ชินบีเริ่มเปิดประเด็น

   "ฉันเป็นใครเธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ส่วนที่ว่าฉันมีธุระอะไรกับเธอ ฉันมาเพราะจดหมายที่ส่งมาถึงเธอก็เท่านั้น"

   "จดหมายเหรอ" ชินบีหยิบกระเป๋าเป้มาค้นหาจดหมายที่เธอได้รับก่อนที่จะกลับมาถึงบ้าน

   "ใช่อันนี้รึเปล่า" ชินบียื่นซองจดหมายสีน้ำตาลให้หญิงสาว ซึ่งเจ้าหล่อนก็รับมันไป

   "เธอไม่ได้อ่านมันอย่างนั้นเหรอ"

   "มันดูไม่ค่อยน่าไว้ใจฉันก็เลยยังไม่ได้อ่านมันน่ะค่ะ" หญิงสาวยิ้ม

   "เธอไม่ไว้ใจจดหมายมากกว่าคนแปลกหน้าอย่างฉันที่เข้ามาอยู่ในบ้านของเธอได้ยังไงก็ยังไม่รู้งั้นเหรอ" ชินบีชะงัก

   "ฉันไม่ได้ไว้ใจคุณ แค่รู้สึกว่าคุณไม่ใช่คนไม่ดี เพราะถ้าเป็นแบบนั้นคุณคงไม่เปิดเผยตัวแล้วมานั่งคุยกับฉันด้วยท่าทีสบายๆแบบนี้หรอก" ท้ายประโยคหญิงสาวสัมผัสได้ถึงความหงุดหงิดเล็กๆของเด็กสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า

   "ลางสังหรณ์สินะ มันก็ถูกของเธอ ฉันไม่ใช่คนไม่ดี" หญิงสาวเอ่ยแล้วก็ยื่นจดหมายคืนให้ชินบี

   "รีบๆอ่านเถอะ เราจะได้ไปกันซะที อยู่ที่นี่นานๆฉันก็ไม่ได้รู้สึกดีหรอกนะเด็กน้อย"

   "เรา? ไปไหน?"

   "เจ้านี่มันขี้สงสัยจริงๆ อ่านจบเดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละน่า" พูดจบหญิงสาวก็เอนหลังไปพิงโซฟาด้วยท่าทีที่สบายแบบสุดๆ ชินบีส่ายหน้าอย่างเอือมระอาก่อนจะหันมาสนใจจดหมายที่อยู่บนมือของตัวเอง

.................................................................................

โรงเรียนเวทมนตร์วิซาร์เลีย สาขาหลักเซนจ์วิซาร์เลีย

อาจารย์ใหญ่ : คิม แทยอน

(ประธานสภาปกครองชั้นสูงสุดของราชอาณาจักรวิซาร์เลีย)

เรียน คุณฮวัง

เรามีความยินดีที่จะแจ้งให้คุณทราบว่าโรงเรียนเวทมนตรวิซาร์เลียรับคุณเข้าเรียนในปีนี้

เนื่องจากโรงเรียนเปิดวันที่ 16 มกราคม คุณจะต้องมารายงานตัวและเข้าทดสอบคลาสเรียนก่อนโรงเรียนเปิด 7 วัน

ขอแสดงความนับถือ

ลี ซันนี่

รองอาจารย์ใหญ่

.................................................................................

   ใบหน้าคมแสดงออกถึงความงุนงงเมื่อได้อ่านรายละเอียดในจดหมาย มันเหมือนกับจดหมายในหนังที่เธอชอบมากๆเรื่องนึงเลย เพียงแต่ชื่อโรงเรียนและรายละเอียดมันต่างกัน และเธอก็ไม่เคยได้ยินชื่อโรงเรียนมาก่อน

   "จดหมายอะไรเนี่ย โรงเรียนเวทมนตร์? นี่โลกวิทยาศาตร์นะ เวทมนตร์มันมีอยู่แค่ในหนังในแฮร์รี่พอตเตอร์เท่านั้นแหละ"

   "ในจดหมายก็ไม่ได้บอกนี่นา ว่าโรงเรียนเวทมนตร์อยู่ในโลกนี้ เอาล่ะ ไปกันเถอะ ได้เวลาเดินทางแล้ว" หญิงสาวเอ่ยแล้วก็ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ

   "หมายความว่ายังไง แล้วจะไปไหน" ชินบียังคงงุนงงกับทั้งจดหมายและประโยคที่หญิงสาวแปลกหน้าพูด

   "ก็โรงเรียนเวทมนตร์ที่ว่านั่นยังไงล่ะ ข้า..เอ้ย ที่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อพาเธอไปที่นั่น"

   "คุณจะบ้าเหรอ! จดหมายนี่ต้องมีใครส่งมาแกล้งฉันแน่ๆ ต่อให้ฉันจะชอบดูชอบอ่านเกี่ยวกับพวกมันก็เถอะ แต่ฉันไม่คิดว่าเวทมนตร์มันจะมีจริงหรอกนะ!" เป็นหญิงสาวที่เป็นฝ่ายทำหน้าเอือมระอาใส่เด็กสาว แต่ก็พอเข้าใจว่าเด็กนี่โตมาในโลกที่ไม่มีเวทมนตร์ มีแต่สิ่งที่เรียกว่าวิทยาศาสตร์ จะให้เชื่อว่าเวทมนตร์มีอยู่จริงง่ายๆก็คงแปลก ถ้าอย่างนั้น...

   "งั้นฉันจะแสดงสิ่งที่เรียกว่าเวทมนตร์ให้เธอเห็นเอง" พูดจบหญิงสาวก็ยื่นมือขวาออกมาก่อนที่จะมีลูกไฟขนาดเท่าลูกเบสบอลปรากฎออกมา ชินบีมองด้วยสายตาที่ตกตะลึง

   "ที่ฉันเข้ามาอยู่ในบ้านของเธอได้ฉันก็ใช้เวทมนตร์เหมือนกัน เธอจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ" 

   "ละ...แล้วทำไมโรงเรียนนั่นถึงส่งจดหมายมาให้ฉันล่ะ ฉันไม่มีเวทมนตร์อะไรนั่นหรอกนะ" ถึงหล่อนจะแสดงเวทมนตร์เล็กๆให้เธอเห็นแล้วก็เถอะ แต่เธอก็ไม่อาจทำใจเชื่อได้ร้อยเปอร์เซน แล้วโรงเรียนนั่นจะส่งจดหมายมาให้เธอทำไมในเมื่อเธอเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่ได้มีเวทมนตร์อะไรซะหน่อย

   "ข้าก็ไม่รู้รายละเอียดนักหรอกนะ ถ้าเจ้าอยากรู้ไปถึงก็ถามคนที่ส่งจดหมายนี่มาให้เจ้าละกัน" พูดจบวงแหวนเวทย์สีม่วงขนาดใหญ่ก็ปรากฎขึ้นมา และเป็นอีกครั้งที่ชินบีแสดงท่าทีตกตะลึง ขณะที่เด็กสาวกำลังตะลึงกับวงแหนเวทย์ที่หญิงสาวแปลกหน้าก็ฉุดมือเธอให้ลุกเดินมาหยุดที่กลางวงแหวนเวทย์ที่ขยายกว้างขึ้น

   "คะ...คุณจะทำอะไร ทำไมถึงพาฉันมายืนตรงนี้"

   "เจ้านี่ถามมากจริง ก็กำลังพาไปที่โรงเรียนยังไงเล่า"

   "ดะ...เดี๋ยวเซ่!"

   "เคลื่อนย้ายมิติแบบฉับพลัน!" พูดจบวงแหวนเวทย์ก็ส่องสว่างจ้าจนเด็กสาวต้องหลับตาปี๋

   "ฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเลยน้าา!" และแสงสว่างก็หายไปพร้อมกับร่างของเด็กสาวและหญิงสาวแปลกหน้า เหลือเพียงแต่ห้องที่ว่างเปล่าและข้าวของที่กระจัดกระจายเพราะสิ่งที่เกิดขึ้น

Next To Chapter 1 การทดสอบ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สวัสดีรีดเดอร์ที่น่ารักทุกท่านค่ะ รู้สึกเหมือนไม่ได้เจอกันมานานเลย 55555 วันนี้ก็มาอัพฟิคเรื่องใหม่เพื่อเป็นการต้อนรับการคัมแบคของสาวๆยอชิน ก็ไม่ใช่เรื่องใหม่ซะทีเดียว เห็นชื่อโรงเรียนบางคนก็น่าจะจำได้ว่ามันคือชื่อเรื่องฟิคเก่าของไรท์ที่คู่อึนลูของอูจูโซนยอเป็นตัวหลัก แต่ไรท์ได้ลบเรื่องนั้นไปแล้วเพราะตันจนแต่งต่อไม่ได้ พอมาช่วงโควิดก็เลยคิดว่าจะนำเรื่องนี้กลับมาแต่งใหม่ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ