ชาเเก้วนี้พี่ขอนะ

#ชาเเก้วนี้พี่ขอนะ ????

"ชาที่ดีคือชาที่เราชอบ"เขาพูดเรื่องเกี่ยวกับชาให้ผมฟังคร่าวๆเเล้วก็หยุดประโยคหันหน้ามาพูดต่อ"เเล้วก็ชอบที่เรามีชา" เขาพูดจบยิ้มให้ผมจนเผยให้เห็นสีหน้าเเละดวงตาสีน้ำตาลอ่อนตัดกับผมสีดำขลับทำให้เขาดูเป็นคนที่มีเสน่ห์เหลือล้น

“ชาพอช้ำหรืออยู่ในอุณหภูมิที่สูงพอ มันก็ออกซิไดซ์ทำปฏิกิริยากับออกซิเจนในอากาศ แล้วก็เปลี่ยนเป็นสีเหลือง สีส้ม สีแดง สีดำ"เขาอธิบายต่อ

"เเต่ชาเเก้วนี้พี่ขอนะ"เขายกเเก้วน้ำชาที่วางลงก่อนหน้าเเล้วหยิบขึ้นไปจิบเบาๆ ผมหลับตาสูดดมกลิ่นของชาที่ลอยเคว้งไปทั่วห้อง หอม หวาน ละมุน อย่างบอกไม่ถูก กลิ่นชาถ้าใครได้ลองลิ้มรสเเล้วจะชอบมันเวลาจิบ การดื่มชาทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งเวลาดื่มด่ำอยู่กับมันเเละมักจะหลงอยู่ในภวังค์เเห่งชา

"หอม"เขาบอก ในขณะที่ผมกำลังจดโน๊ตเเละตั้งใจฟังที่เขาเล่ามาอย่างใจจดใจจ่อสายตาจ้องมองสิ่งที่เขากำลังเคลื่อนไหวอยู่ในตอนนี้อย่างช้าๆ