บาปสีเทา เราที่รัก

บทนำ

            แสงที่ลอดออกมาม่าน ทำให้ร่างบางที่อยู่บนเตียงใหญ่ตื่นขึ้น เธอยันตัวลุกมองห้องที่ไม่คุ้นตา ผ้าห่มหนาตกไปกองอยู่ที่ตัก ทำให้เห็นเนินอกสวย เธอปัดผมดำสนิทที่ปิดหน้าเธอออก หน้าตาสละสวย ดวงตาคม ผิวขาวจัด ไม่แปลกเลยที่เธอจะเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม ร่างบางหันไปหาคนที่นอนข้างๆ ที่นอนคว่ำอยู่ ผมยาวสีน้ำตาลปิดแผ่นหลังเปลือย ทำให้เธอไม่เห็นหน้าของอีกฝ่าย เธอลุกขึ้นแต่งตัวอย่างและออกจากห้องอย่างเงียบๆ ไม่จำเป็นต้องทำความรู้จัก เพราะยังไงก็คงไม่ได้เจอกันเป็นครั้งที่สอง คนบนโลกมีเป็นล้าน พระเจ้าคงไม่ทำให้เธอต้องเจอกันอีก

“นี้น้องสาวผม เรย์” ชายหนุ่มน่าตาดี ร่างสูง พูดอย่างอารมณ์ดี  ผายมือไปทาง หญิงสาวตัวโปร่งสูง ที่กำลังมองเธอด้วยสายตานิ่งๆ

“เรย์ นี้ มายุ แฟนของพี่”

“ยินดีที่ได้รู้จัก เรย์ซัง ฝากตัวด้วยนะ” เธอมองหน้าหญิงสาวข้างหน้าก่อนจะยิ้มให้ แต่อีกฝ่ายก็ยังคงทำเป็นไม่สนใจเธอ

“ได้สิ มายุ ฉันน่ะ รับฝากทั้งตัวเธออยู่แล้ว”ใบหน้าที่เคยเรียบเฉยตอนนี้ปรากฎรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่แสนน่ากลัว แต่เมื่ออยู่บนในหน้าสวยกลับดูไม่น่าเกลียด

            ‘ได้สิ ฉันน่ะ ดูแลเธอได้ทั้งตัวอยู่แล้ว’ ประโยคที่เคยได้ยินดังขึ้นภายในหัว ทำให้มายุนึกถึงหญิงสาวที่เธอพึ่งจากมา ดูเหมือนพระเจ้าจะไม่เข้าข้าง และถีบหัวส่ง ต่อจากนี้จะเป็นยังไง

อ่านแล้วเป็นยังไง บอกเค้าหน่อยนะคะ จะได้มีกำลังใจและปรับปรุง อาจพิมผิดพิมถูกจะค่อยๆปรับตัวงับบ ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ขอขอบคุณมากนะคะ จุ๊บๆ