ดวงใจโอบไอรัก

     ดุสิตา เจ้าหน้าที่ธุรการประจำโรงงาน วัย 29 พ่วงตำแหน่งซิงเกิลมัมลูกสองที่ได้มาเมื่ออายุเพียง 24 การเลี้ยงลูกคนเดียวและทำงานไปด้วยเป็นเรื่องไม่ง่ายสำหรับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอ แต่ก็เพราะเดเนียล หนุ่มน้อยวัย 9 ขวบ และเบบี้นาน่าวัย 2 ขวบเศษ อีกนั่นแหล่ะลูกที่น่ารักทั้งสองปกป้องเธอจากความท้อแท้และเหนื่อยล้าที่ต้องเผชิญตามลำพัง เพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้ม ได้ยินเสียงหัวเราะ ได้กอดลูกคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างเธอก็มีพลังขึ้นสู้กับทุกอย่าง จริงอย่างเขาว่า ซิงเกิลมัมแข็งแกร่งยิ่งกว่าซุปเปอร์ฮีโร่ และ แม่คือรักแท้ที่มีในโลก

         อิทธิกร หัวหน้าวิศวกรวัย 38 ฐานะ การงาน รูปร่างหน้าตาโดดเด่นเป็นที่หมายปองของสาวๆรวมถึงบรรดาชะนี ชี เก้งที่คอยขายขนมจีบในทุกรูปแบบวิธีการตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงตอนนี้ แต่วิศกรหนุ่มก็ยังคงโสดอยู่เป็นพัก ๆ แต่ช่วงนี้ดูจะโสดนานกว่าที่เคยเป็นมา อิทธิกรย้ายมาเช่าบ้านที่อยู่ไม่ไกลจากไซต์งานที่เขาดูแล แม้สภาพบ้านจะเก่าไปนิดแต่บรรยากาศรอบข้างก็ดูมีชีวิตชีวาดี เพราะมีเสียงหัวเราะ หยอกล้อและเสียงเพลงของเด็กชายหญิงและแม่ดังเข้ามาในบ้านทุกวัน จนบางครั้งเขาอดที่จะแอบมองและลอบยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัว  

.......................................................................

          “ขอบคุณที่ช่วยดูแลเดเนียลกับนาน่านะคะ แล้วก็ขอโทษที่ทำให้คุณต้องลำบาก” คุณแม่ยังสาวก้มหน้าลงต่ำ ดวงตาที่ดูหม่นๆจากพิษไข้ฉายแววเศร้า น้ำตาทำท่าจะเอ่อออกมา เธอรู้ว่าตัวเองต้องเข้มแข็งในฐานะแม่แต่บางครั้งก็อยากร้องไห้ออกมาบ้างเหมือนกัน

               อิทธิกรมองหญิงสาวตรงหน้า คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่อย่างไรก็คือผู้หญิงที่ดูบอบบางคนหนึ่ง แถมอายุก็ยังไม่ถึงสามสิบ เธอคงเหนื่อยไม่น้อยกับการเลี้ยงลูกถึงสองคน ชีวิตที่ผ่านมาก็คงจะลำบากอย่างที่เขาคงไม่มีวันเข้าใจ เพราะเมื่อตัวเองอายุเท่าเธอ ก็มีเพียงแค่งานที่เขารักให้รับผิดชอบ สังคมและการใช้ชีวิตก็หรูหรา แทบไม่ต้องคิดถึงอะไร จนบางครั้งก็ลืมคิดถึงอนาคตข้างหน้าหรือเรื่องที่ตนจะต้องมีครอบครัวไปเลย มันช่างแตกต่างจากเธออย่างสินเชิง

          “คุณดูแลลูกคนเดียวมาตลอดเลยเหรอ” อิทธิกรอดที่จะถามไม่ได้ ปกติเขาก็ไม่ใช่คนที่จะสนใจใครรู้ชีวิตของใครนัก แต่ครั้งนี้คงไม่ถือว่าก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวชาวบ้านจนเกินไปหรอกมั้ง

               “ค่ะ” หญิงสาวตอบ เขารู้ว่าเธอพยายามกลั้นน้ำตาอย่างสุดฤทธิ์

          “คุณเป็นแม่ที่เก่ง จัดการเรื่องของเดเนียลกับนาน่าได้ทุกเรื่องอย่างเหลือเชื่อ แต่ผมว่าคุณจัดการตัวเองไม่เก่งเท่าไรนะ” ดุสิตาเงยหน้ามาสบตาผู้ชายตัวโตตรงหน้า เขากำลังว่าเธออยู่หรือเปล่านะ

               “ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองป่วยล่ะ” อิทธิกรถาม ดวงตาคู่สวยกำลังมองเธอ มันวาวสวยเสียจนเธอไม่กลางมองตอบ

               “บางครั้งคนเราก็อ่อนแอได้นี่คะ ฉันต้องดูแลลูกพร้อมกับทำงานไม่มีเวลาดูแลตัวเองสักเท่าไรหรอก” หญิงสาวตอบขณะที่กำลังหันไปมองลูกสาวตัวน้อยที่ยังคงนอนหลับสบายอยู่บนโซฟา

               “แล้วทำไมไม่หาคนช่วยล่ะครับ” ดุสิตาหันมามองคนถามด้วยอาการแปลกใจ อิทธิกรเองก็ดูจะตื่นๆกับคำถามของตัวเองอยู่เหมือนกัน ‘แกชักจะถามมากไปแล้ว’

                “เอ่อ.. ผมไม่ได้ตั้งใจจะยุ่งเรื่องของคุณนะ ผมขอโทษ” อิทธิกรอยากจะเอาหัวโขกเตียงคนไข้เสียจริง

                 “ไม่เป็นไรค่ะ ผู้หญิงที่มีลูกแล้วกับผู้หญิงที่ยังไม่มีลูกสำหรับผู้ชายมันต่างกันไม่ใช่เหรอคะ ไม่มีใครอยากเลี้ยงลูกของคนอื่นหรอกค่ะ ฉันไม่อยากให้ลูกถูกมองว่าเป็นภาระ” ดุสิตาตอบเสียงเรียบ

                  “คุณกำลังเหมารวมอยู่หรือเปล่า ผมว่าไม่ใช่ทุกคนหรอกที่คิดอย่างนั้น อีกอย่างลูก ๆ ของคุณก็คงจะถามหาพ่อใช่ไหม” อิทธิกรรู้ว่าตัวเองเพิ่งยิงคำถามที่ไม่ควรออกไป หญิงสาวได้ฟังก็ก้มหน้านิ่ง

                    “ขอโทษ ผมแค่ไม่อยากให้คุณมองอะไรแคบไปน่ะ เอ่อ..คุณเข้าใจ..ใช่..ไหม.” ดูเหมือนว่าจะไม่ดีขึ้นเลย ‘ทำไมถึงชวนคนเพิ่งฟื้นไข้คุยเรื่องนี้ฟ่ะ ประสาทแล้วไง’

                   “ไม่รู้หรอกนะคะ ฉันเองก็ได้ไม่มีเวลามาไล่ถามหรือตามหาผู้ชายดี ๆ แบบนั้น ขนาดพ่อแท้ ๆ ก็ยังดีกับลูกไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับผู้ชายคนอื่น” แม้หญิงสาวจะเอ่ยเสียงเรียบดูไร้อารมณ์แต่ อิทธิกรก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่เธอซ่อนเอาไว้ คำพูดพวกนั้นไม่ได้พูดขึ้นเพื่อประชดประชันเขา แต่เธอน่าจะใช้มันเย้ยหยันชีวิตของตัวเองเสียมากกว่า

               “ถ้าพ่อที่คุณพูดถึงก็อาจจะจริง  แต่ถ้ากับผู้ชายคนอื่นไม่มีผมรวมอยู่ในนั้น” แววตาแน่วแน่และน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจังเกินกว่าจะเป็นคำพูดแก้เก้อให้เธอสบายใจของอิทธิกร ทำให้คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างดุสิตาต้องหันมาสบตาคู่สวยของเขาอย่างประหลาดใจ ทำไมอยู่ ๆ อยู่เขาถึงได้พูดแบบนั้นออกมานะ

..........................................

ฝากติเรื่องแรกด้วยค่าาาาา  ไม่ได้ไปโรงเรียนนาน เบื่อ!!!!!!!!!

จึงเป็นที่มาของการลองนั่งมโนจนได้เรื่อง หัวใจโอบไอรัก

ดีหรือไม่ดียังไงบอกเค้าด้วยน้าาาา อยากให้ทุกคนช่วยติเพื่อเค้าจะได้พัฒนาจ้าาาา