เกิดใหม่ในยุคซอมบี้ - นิยาย เกิดใหม่ในยุคซอมบี้ : Dek-D.com - Writer
×

    เกิดใหม่ในยุคซอมบี้

    "ใยเจ้ามีตำราเกี่ยวกับโรคนี้" "ก็บอกแล้วว่าข้าคือหมอ" "แต่เจ้าไม่มีชื่อในสำนักหมอหลวง" "หมอเถื่อนไง" "....??"

    ผู้เข้าชมรวม

    2,080

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    8

    ผู้เข้าชมรวม


    2.08K

    ความคิดเห็น


    37

    คนติดตาม


    188
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  8 พ.ค. 64 / 19:25 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


       มนุษย์กับสัตว์นั้นแตกต่างกันอย่างไร ทั้งๆที่มีเป็นสิ่งมีชีวิตเหมือนกัน ใช้ออกซิเจนในการหายใจเช่นเดียวกัน สัตว์ บางจำพวกก็เป็นสังคมเช่นเดียวกันกับมนุษย์ แล้วแตกกันตรงไหน? สัตว์ส่วนใหญ่นั้นใช้ชีวิตด้วยสัญชาติญาณ แล้วมนุษย์ใช้ชีวิตด้วยอะไร?

    มนุษย์มักมีความโลภในตัวเสมอ 

    ทะเยอทะยาน

    ไม่รู้จักพอ

       ครั้งนี้ก็เช่นกัน เมื่อมนุษย์สญชาติจำพวกหนึ่งทำการทดลอง ที่ทำการดัดแปลงพันธุกรรมในตัว ให้มีความแข็งแกร่งไร้เทียมทาน แม้จะใช้อาวุธที่คมกริบตัดแขน ตัดขาได้ แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งการเคลื่อนไหวนี้ได้ แม้จะมีบาดแผลมากเท่าไหร่ก็สามารถสมานตัวกันได้อย่างรวดเร็ว พละกำลังมหาศาลภายใต้ชื่อ HMSP1 

        โดยมีหลี่หลานเป็นผู้วิจัยหลัก นั้นคือเป้าหมายการสร้างมนุษย์ไร้เทียมทาน แต่สิ่งที่เขาได้ มีเพียงมนุษย์ที่ตื่นมาคุ้มคลั่งหลังจากได้รับยาเข้าไป จากนั้นก็นอนแน่นิ่งหมดสติและเสียชีวิตในที่สุด

     ปัง!

       มือหนาทุบโต๊ะที่อยู่ข้างกายจนมันสั่นสะเทือน นิ้วมือทั้งห้ากำเข้าหากันแน่นอย่างระบายอารมณ์หลังจากที่เข้าเห็นผลลัพธ์ของตัวเอง เขาเฝ้ามองการทอดลองนี้ที่เข้าใกล้ความสมบูรณ์มากที่สุดหลังจากที่ทดลองมาแล้ว100คน คนนี้เป็นคนที่101และผลลัพธ์ก็เป็นเหมือนเดิมคือหมดสติและเสียชีวิตในที่สุด 

    แน่นอนการทดลองนี้เป็นสิ่งที่ผิดชีวจริยธรรมอย่างมาก แต่ใครสนล่ะ ในเมื่อพวกเขามีเป้าอย่างอื่นที่ยิ่งใหญ่กว่า พวกเขาเป็นนักวิจัยที่นี้เพื่อทำตามเป้าหมายไม่ใช่มาลำรึกตำราชีวจรยธรรม 







       เนิ่นนานผ่านไปราว1สัปดาห์หลังจากที่เขาได้กลับบ้านมาพักผ่อนเนื่องจากโตรงการที่เขาทำนั้นถูกระงับชั่วคราว ทดลองมาเป็นเวลาเนิ่นนานอีกทั้งค่าใช้จ่ายมีจำนวนมหาศาล หลี่ หลาน ที่เป็นถึงหัวหน้าจึงขอรับผิดชอบโดยการลาออก 

       ร่างสมส่วนเดินเข้ามาภายในบ้านเขาจัดการเดินเข้ามาภายในบ้านโยนกระเป๋าที่สะพายไว้บนไหล่ทิ้งลงบนโซฟา จัดการถอดเสื้อออกจนหมดเดินไปยังห้องน้ำเปิดน้ำลงในอ่างจากุชชี่สุดหรู และออกมาสูบบุหรี่ที่ระเบียง

       พอรู้สึกว่าน้ำเริ่มเต็มแล้วจึงหย่อนขาลงในอ่างขนาดใหญ่และลงไปนั่งในนั้นทั้งตัวทิ้งตัวลงในอ่างเสร็จก็จัดการวางคอที่ตำแหน่งขอบอ่างสักที่ 

       ฉับพลันเขารู้สึกราวมีมวลพลังงานมหาศาลกระชากให้ลงสู่ก้นถัง มือที่พยายามจะเกาะกับขอบอ่างกับกลายเป็นการตีน้ำในสระขนาดใหญ่เฉย เมื่อหายตระหนกตกใจเขากลับเห็นชายหนุ่มร่างอ้อนแอ้นผมสีขาวตาปิดสนิทริมฝีปากบางกระจับจมอยู่ด้วยกัน

       เขาพยายามที่จะเข้าไปใกล้อีกฝ่ายกลับกลายเป็นว่าถูกผลักออกมาอย่างแรงจนเขามึนเบลอไปชั่วขณะ

       "แค่กๆๆ"

       "คุณชาย ฮืออออ คุณชายของบ่าว"

       คุณชาย?

       เปลือกตาสีไข่มุกกระพริบปริบ เมื่ออยู่ในน้ำนานไปจนรู้สึกแสบตา เขาพยายามปรับโฟกัสสายตาให้ชัดเจน จนเมื่อสายตาเริ่มชินกับแสงสว่าง ภาพที่เห็นคือต้นไม้ขนาดใหญ่พร้อมกับดวงตะวันที่ส่องแสงจนแสบตา เสียงดังร้องห่มร้งให้ดังให้ได้ยิน

       "คุณชาย บ่าวสมควรตาย ลงโทษบ่าวเถิดขอรับบ่าวดูแลคุณชายไม่ดีเอง" 

       ศรีษะเล็กหันขวับไปตามเสียงก็เจอกับหนุ่มน้อยนั่งน้ำตาริน? นั่งก้มหน้า สายตาจับจ้องไปยังหนุ่มน้อยกดสายตาลงสำรวจอีกฝ่ายที่ใส่ชุดแปลกตา แต่เมื่อเขาเริ่มกวาดสายตาไปรอบด้านก้เจอผู้คนที่ยืนค้ำหัวเขามองมาที่เขาที่ยังนอนอยู่บนพื้น

    ชุดที่แสนแปลกตา

    คำพูดที่แสนแปลก 

    อีกทั้งมือไม้ที่ชี้มาอย่างไม่เกรงใจ

    นี่อะไรกันว่ะ? 

       "เหี้ย!!" เขาตกใจสุดขีดเมื่อเห็นว่าคนที่เอาแต่ร้องให้ทำท่าจะขยับเข้ามาหาเขา สองขาถีบตัวเองไปด้านหลังให้หลุดพ้นจากมือที่พยายามจะจับเขา

       "โฮฮฮ คุณชายชองบ่าว บ่าวเองขอรับ บ่างคือลี่หยางไงขอรับ" คุณชายของเขาแค่ตกน้ำถึงกับสติลืมเลือนกันเลยหรือ?

       ลี่หยางไหนว่ะ

       แล้วที่นี้มันที่ไหนว่ะ

       แล้วเสื้อผ้าที่ใส่นี่คืออะไรว่ะ ทำไมมันรุ่มร่ามจังแล้ว..แล้วทำไมมือมันเล็กลงแถมขาวแล้วยังเรียวสวยอีก ไม่ใช่ว่า...

    เขากลายเป็นผู้หญิงไปแล้วนะ...

    เขารีบจับเองตัวเองแล้วก้พบว่า ว่ามันโคตรเล็กเลย 

    แล้วทำไมผมเขามันยาวแถมเป็นสีขาวอีก

    เหี้ย

    อะไร

    เนี่ย!!!!!!



       ลี่หยางมองคุณชายที่เอาแต่จับเผ้าผมตัวเองแถมยังจบเอวตัวเองนั้นอีก ท่าทางกะโตกกะตากไม่สมกับเป็นคุณชายของเขาเลยสักนิด 

    นี่ ไม่ใช่ว่าตกน้ำจนสติสตังฟั่นเฟืองไปแล้วหรือ โฮฮฮฮฮฮ คุณชายยยยยยยยยย











    รีไรท์เนื้อหาใหม่ทั้งหมดนะคะ ช่วยเม้นให้กำลังไรท์หน่อยนะคะ เพราะตอนนั้นที่หยุดเขียนไรท์หมดแรงบันดาลใจจริงๆค่ะ หวังว่าคราวนี้จะแต่งจบนะคะ ขอบคุณที่สนับสนุนนะคะ




    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น