"ท่านผู้นำ ได้โปรด.."
"..."
"ข้าไม่ได้ตั้งใจ มันคือความผิดพลาด"
"เจ้าทำให้ข้าอารมณ์เสีย.. เท็นจา"
กายหยาบย่างเท้าออกมาจากมุมมืดของห้องโถงกลางบ้าน มือหนาถือดาบเล่มคมที่พาดไว้บนบ่าเป็นเอกลักษณ์ประจำของตระกูลอาชิกางะ.. อาชิกางะ ไดเรียว จ้องมองบริวารของตนที่บังอาจทรยศพระผู้เป็นนาย ผู้เป็นที่พึ่งพิงสุดท้ายของเกียวโต
"คำว่าจงรักภักดีของเจ้า มันทำให้ข้ารังเกียจภูตเช่นเจ้า"
"ท่านผู้นำ ขะ..ข้า"
"ข้าไม่เคยเลี้ยงงูพิษไว้ใกล้ตัว.."
ฉึก!!
ปลายดาบคมถูกทิ่มแทงเข้าไปกลางหน้าอกด้านซ้ายของคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าจนผู้ถูกกกระทำกระอักไอเลือดออกมาเป็นลิ่ม ท่านผู้นำยิ้มอ่อนโยนส่งกลับไปให้เป็นครั้งสุดท้าย มือหยาบชักดาบออกแล้วฟันมันลงไปที่ลำคอของเขาอย่างไม่ปราณี
"เก็บเศษซากของมันไปให้กาให้แร้งหลังบ้านกิน"
"ขอรับ ท่านผู้นำ"
"ริคุงกลับมารึยัง"
"นายน้อยทำการบ้านกับฮาโตริอยู่ที่ห้องรองรับขอรับ"
รู้เพียงแค่นั้นท่านผุ้นำของตระกูลอาชิกางะก็เดินกลับเข้าไปยังห้องประชุมที่มีหัวหน้าของแต่ละตระกูลย่อยจากอาชิกางะรออยู่แล้ว ในเวลาแบบนี้เขารีรอไม่ได้ ข้อมูลของตระกูลใหญ่หลุดรั่วออกไปจากบุคคลสำคัญที่เขาเลี้ยงไว้ หนอนบ่อนไส้.. มันมีกันถมเถไป....
เป็นถึงผู้นำตระกูลใหญ่ ใจไม่นิ่ง ไม่เด็ดขาด ไม่วางตัวจะทำให้บริวารเคารพได้อย่างไร เขาควรเชือดไก่ให้ลิงดูและได้รู้ว่าการที่ไม่จงรักภักดีต่อท่านผู้นำของตนเองจุดจบมันจะเป็นเช่นไร... คุโรโมะ.. ลูกของเราจะต้องเติบใหญ่เป็นผู้นำของตระกูลให้ได้ดี แข็งแกร่ง และน่าเกรงขาม มากกว่าข้า
ข้าสาบาน ข้าจะไปเด็ดหัวพวกมันทุกคนมาล้างเท้าของเจ้า..
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น