Secret Hurt เจ็บหนักเพราะรักนาย

.

.

.

"ตั้งใจเรียนนะลูก ม๊าไปก่อนนะ"

"ครับม๊า รักม๊าน้า"

"ไปได้แล้วไอ้แสบ เดี๋ยวจะสายเอา"

ผมผละตัวออกจากรถก่อนจะโบกมือลาผู้เป็นแม่เพื่อเข้าไปในโรงเรียน แย่ล่ะ ลืมแนะนำตัวเลย ผมชื่อ ตะวัน ครับ ผมเป็นคนไต้หวันแต่ย้ายมาที่นี่ตอนอายุประมาณ9ปี ผมมีน้องชายฝาแฝดที่หน้าเหมือนกัน แต่ผมมีขี้แมลงวันอยู่ที่ใต้ตาซ้ายน่ะครับ ผมมีเพื่อนสนิทที่สนิทมากๆตั้งแต่ตอนประถม ซึ่งจะไปไหนมาไหนก็ไปด้วยกัน(ตัวติดกันจนโดนเพื่อนแซวว่าเป็นแฟนกันนั่นแหละครับ5555)ตอนแรกๆผมก็ไม่ได้ยอมรับว่ารักมันหรอกครับ แต่นานๆไปทุกการกระทำของผมมันก็ยิ่งทำให้ผมได้รับรู้ถึงความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อมันมากขึ้น และผมก็ได้รู้ว่าผมกำลัง'แอบรัก'มัน...

"อ้าว ไอ้ตะวัน มาเช้าเหมือนเดิมเลยนะมึง"

ไม่ใช่เสียงของใครที่ไหนหรอกครับ มันเป็นเสียงของไอ้ โซ่ เพื่อนสนิทและคนที่ผมแอบรักอยู่นั่นเอง

"ไงมึง ไม่ได้เจอกันเป็นเดือน สบายดีเปล่า?"

"สบายดีสิ กูถึกกว่ามึงตั้งเยอะไอ้คุณชาย"

"เออๆ ไปเช็คอุปกรณ์ไป เดี๋ยวกูจะตั้งกล้อง"

อ๋อ ลืมบอกไปสนิทเลย ผมกับไอ้โซ่อยู่ชมรมถ่ายภาพน่ะครับ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ มันเป็นคนลากผมเข้าชมรมนี้เอง โดยจุดประสงค์ของมันคือการส่องสาว(มันงานอดิเรกของไอ้โซ่น่ะครับ)แต่ผู้หญิงชมรมนี้น่ารักๆทั้งนั้นแหละครับ แต่ยังไงผมก็ไม่สนผู้หญิงพวกนั้นหรอก เพราะว่าคนที่ได้หัวใจผมไปครองคือไอ้โซ่ยังไงล่ะ

"ตะวันๆ เราขอคุยด้วยหน่อยสิ"

เสียงคุ้นๆแฮะ หรือว่าจะเป็น...

"หยี เหรอ"

หยี หรือ ยาหยี เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของผมเอง

ผิวของเธอคล้ำแต่ไม่ถึงกับดำ ตาโต และตัวเล็ก ถือว่าหยีน่ารักในระดับหนึ่ง แต่ หยีดันมาชอบไอ้โซ่ ผมจึง(แอบ)นับว่าเธอเป็นคู่แข่งของผม

"มีอะไรเหรอหยี?"

"ตะวัน นายก็ชอบโซ่เหมือนกันใช่มั้ย?"

"อืม ทำไมเหรอ"

"ช่วยตัดใจจากโซ่ได้รึเปล่า"

"...คงจะไม่ได้หรอกหยี"

"เราขอเถอะนะ ช่วยตัดใจไปจากโซ่เถอะนะ เราชอบโซ่มากจริงๆ"

"ยังไงก็คงไม่ได้หรอกหยี"

"..."

"เพราะเราเองชอบไอ้โซ่มันมานานแล้วล่ะ"

[End Tawan part]

"...อุปกรณ์พร้อมมั้ยเจ้าโซ่?"

"พร้อมครับ'จารย์"

"เจ้าตะวันมันหายไปไหนนะ อ้าวมาพอดีเลยเจ้าตะวัน มาๆ เริ่มถ่ายได้แล้ว"

"ครับอาจารย์"

ไอ้ตะวันและผมเริ่มจับกล้องเพื่อถ่ายภาพและวีดีโอสำคัญให้กับทางโรงเรียน แต่มันเงียบเหงาจนเกินไปผมเลยชวนมันคุยเรื่องไร้สาระทั่วๆไปเพื่อให้บรรยากาศไม่เคว้งคว้าง

"เมื่อกี้มึงไปไหนมาวะ"

ผมถามไอ้ตะวันด้วยความอยากรู้

"อ๋อ หยีเรียกกูเมื่อกี้น่ะ"

"พวกมึงคุยอะไรกันอ่ะ อยากรู้"

"ขี้เสือกนักนะมึง กูขอตั้งกล้องถ่ายวีดีโอก่อน พวกcover daceจะเต้นแล้ว"

"เออๆ เดี๋ยวกูรอมึงตรงนู้นนะ"

"ได้ เดี๋ยวกูตามไป"

ผมยืนมองไอ้ตะวันที่กำลังตั้งกล้องอย่างใจจดใจจ่อแล้วยืนคุยกับรุ่นน้องในชมรมคนหนึ่งอยู่ ไอ้ตะวันมันเป็นคนเฟรนด์ลี่ครับ มันเข้าได้กับทุกเพศ ชอบใจดีไปทั่ว ไม่แปลกเลยที่มันมักจะดึงดูดเพศเดียวกัน

ตะวันมันเป็นคนง่ายๆครับ แต่ขี้อาย ไม่กล้าแสดงออก ชอบทำตัวเด๋อๆด๋าๆให้ทุกคนได้ยิ้มและหัวเราะ ผมก็เคยถามมันเหมือนกันว่าทำไมถึงชอบทำตัวเด๋อด๋า ไม่อายคนอื่นบ้างหรือไง แต่มันกลับตอบผมว่า กูแค่อยากให้ทุกคนได้ยิ้ม หัวเราะ และมีความสุข แค่นั้นกูก็พอใจแล้ว ฟังดูเป็นคนดีเลยใช่มั้ยล่ะครับ โคตรพ่อพระเลย

"โซ่ คือเราขอไลน์โซ่หน่อยได้มั้ย"

"ได้ๆ ไอดีเรา so D.R digital จะให้ถ่ายรูปก็ทักมาได้นะ "

"ขอบคุณนะ"

หยีเดินไปแล้ว ไอ้ตะวันเดินมาพอดีเลย

"โทษทีมึง กล้องแม่งมีปัญหานิดหน่อยว่ะ"

"ช่างแม่งเถอะ ป่ะมึงขึ้นห้องกัน"

"แล้วเดี๋ยวใครจะปิดกล้องล่ะวะ?"

"เออน่า เดี๋ยวกูฝากพี่แบงค์เก็บให้"

เพราะมึงชอบทำตัวแบบนี้ไงกูถึงหลงมึงหัวปักหัวปำแบบนี้«ตะวัน»

[end intro]