ฉันจะรอนาย Buphaphop Chatansha

ถึงเวลาจะผันแปล แต่รักเราจะคงเดิม

บุราณ ชาติภพแรก

เปรี้ย เปรี้ย  " 198  199  200 "

บ่าวรับใช้คนรักของเจ้าพระยา ถูกเฆี่ยนจนลมหายใจหอบถี่ เพียงเพราะรักที่ต้องห้ามผิดแปลก

"หากแม้นชาตินี้ข้าจะไม่มีบุญเคียงท่าน จะกี่ภพชาติข้าจะรักท่านทุกชาติไป"

บ่าวรับใช้พูดบอกต่อเจ้าพระยาพร้อมมองหน้าและ

ทั้งคู่พูดประโยคที่สองคนเคยบอกต่อกัน

"บุหงาดอกนี้ จะรัญจวนในใจ พาเราไซร้มาพบกัน"

ยามนี้บ่าวรับใช้ที่ข้ารักได้จากไปแล้ว เยี่ยงนี้ตัวข้าจะอยู่ไปเพื่อสิ่งใด 'จึกกก' เสียงเจ้าพระยานำดาบแทงเข้าที่กลางอก เพื่อตามคนที่ตนรักไป

100 ปีผ่านไป ชาติภพสอง

"แกกลับมาเดี๋ยวนี้ อย่าตามมันไป"

เสียงวิ่งเรียกผู้เป็นบิดาวิ่งตามลูกชายตนเองที่ มีความรัก "ผิดเพศ" และได้ถูกบิดาตนจับเอาไว้

ท่ามกลางพายุฝนกระหน่ำ คืนนั้นหนาวเน็บ

คนรักตนวิ่งมาถึงปากท่าแม่น้ำสายใหญ่

"บุหงาดอกนี้ ที่คุณให้กระผม กระผมยังคงเก็บไว้ เสมอมา"

เสียงตะโกนมาทางชายรักที่ถูกจับเอาไว้

"ผลัก ตุ้บ ผั้วะ"

ชายคนรักตนเองหลุดหนีจากการจับกุมของบิดา

แล้ววิ่งมากอดคนรัก ด้วยความโหยหา

"จำได้ไหมว่านายเคยบอกฉันว่าอะไร"

ชายที่รักถามถึงสิ่งที่ตนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตนเคยพูดอะไร และตอนไหนแต่แค่พูดไปตามคำรู้สึก

"บุหงาดอกนี้ จะรัญจวนในใจ พาเราไซร้มาพบกัน"

ชายหนุ่มสองคนมองหน้ากันพร้อมกอดกัน เพื่อแสดงว่าจากนี้จะไม่มีใครแยกทั้งคู่ได้

"ตู้มมมมมมม"   ทั้งสองกอดกันกระโดลงน้ำเพราะความรักที่ ตนไม่สมหวังจึงตัดสินใจกระโดดลงน้ำทั้งคู่

ไตรภพสุดท้าย

'บางครั้งผมก็เหมือนหาใครคนนึง พยายามหาแต่หาไม่เจอ ไม่รู้ว่าเขาคือใครหรือคนไหน แต่สิ่งที่รู้คือผมจะยังคอยเขาคนนั้นอยู่'

'การที่ผมตัดสินใจมาเรียนต่อที่ไทย เพราะว่าผมต้องการหาใครคนนึงที่อยู่ในหัวผม คนที่ผมอยากเจอ งชคนๆนั้น เพียงคนเดียว'

https://youtu.be/E31oirzTfP4