หญิงผู้เก็บกู้สกิลในต่างโลก ‹ชื่อชั่วคร่าว›

       ตื่นขึ้นมาท่ามกลางพายุหิมะที่หนาวเหน็บ อีกทั่งยังไร้ซึ่งความทรงจำเดิม 


รู้เพียงเเค่ว่าที่ๆ ตัวเองตื่นขึ้นมานั้นไม่ใช่โลกเก่า แต่ทว่านั้นยังไม่น่าหนักใจเท่าการที่ตื่นขึ้นมาในร่างกายของผู้หญิง..


       พร้อมกับระบบแปลกประหลาดที่สามารถเก็บกู้สกิลจาก 'ซากศพ' ได้เพียงอย่างเดียว 




       "คือถ้ายังไม่ตาย จะไม่สามารถเก็บกู้ได้ว่างั้น?" 


       หญิงสาวผู้ไร้ความทรงจำได้กล่าวตัดพ้อต่อข้อจำกัดของความสามารถที่ได้รับมาเล็กน้อย ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย 

--------------------------------------------------

       กึก.. กึก กึก กึก.. กึก

       เสียงกระทบกันของฟันกรามดังขึ้นคล้ายเสียงบรรเลงเพลงเป็นจังหวะสม่ำเสมอ พร้อมด้วยร่างบางผู้เป็นเจ้าการบรรเลงจังหวะยังมีอาการหนาวสั่นจากสภาพอากาศที่กำลังแปรปรวน จากแรงลมกรรโชกที่คอยพัดผ่านไปมาอย่างเชี่ยวกรากของพายุหิมะ เรียกได้ว่าแรงลมดังกล่าวคอยสร้างความสุ่มเสี่ยงได้เป็นอย่างดีต่อตัวบ้านไม้ที่มีสภาพเก่าแก่คร่ำครึ ที่ต้องคอยทนรับแรงกระแทกจากแรงลม และความเสียหายจากพายุหิมะโดยรอบอยู่อย่างหวาดเสียว

       ตึก! แอ้ด!

       ร่างบางผู้เป็นหนึ่งเดียวที่มีชีวิตอยู่ภายในตัวบ้านต้องคอสสะดุ้งตื่นอย่างหวาดกลัวต่อเสียงที่ดังขึ้นของตัวบ้านเป็นระยะๆ อีกทั้งยังหวาดระแวงอย่างสุดซึ้งต่อตัวบ้านว่ามันจะถล่มลงมาเมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ แล้วไหนจะอีกปัญหาใหญ่ที่ว่าเธอจะต้องมาคอยนั่งประคับประคองสติที่แสนเลือนลางของตนไม่ให้เผลอหลับไปในสภาพอากาศหนาวเหน็บเช่นนี้อีก

       คือในสถานการนี้ต้องทำตัวยังไง?

       ร่างบางคิดถึงวิธีแก้ปัญต่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นจนปวดหัวไปอยู่หลายตลบ ก่อนที่จะเหลือบมองยังเพื่อนรวมทุกข์ผู้เดียวภายในบ้านที่ยังคงแน่นิ่งไม่ไหวเช่นเดิมตั้งแต่เธอรู้สึกตัว แถมยังตอนนี้ยังจะมีข้อความประหลาดน่ารำคาญ ที่ปรากฎขึ้นมาในกลางอากาศเสียถี่ยิบ ว่าเธอกำลังติดสถานะผิดปกตินี่อีก 

       เธอไม่เข้าใจจริงๆ เลยว่าไอ้ข้อความในกรอบพวกนี้ที่กำลังปรากฎขึ้นมาเรื่อยนั้น คนอื่นๆ ทั่วไปเรียกได้ว่าปกติหรือเปล่า 

---

คุณกำลังติดสถานะผิดปกติ เนื่องจากสภาพอากาศหนาว

---

---

คุณกำลังติดสถานะผิดปกติ เนื่องจากสภาพอากาศหนาว

---

---

คุณกำลังติดสถานะผิดปกติ เนื่องจากสภาพอากาศหนาว

---

---

คุณกำลังติดสถานะผิดปกติ เนื่องจากสภาพอากาศหนาว

---

---

คุณกำลังติดสถานะผิดปกติ เนื่องจากสภาพอากาศหนาว

---

..

.

.

.

       และมันก็ยังคงเด้งอย่างถี่ยิบต่อไปจนน่ารำคาญ จนตอนนี้เธอมีความคิดที่ว่าอยากจะมีปุ่มปิดสถานะการแจ้งชั่วคร่าวขึ้นมาให้กดไปเสียให้มันรู้เเล้วรู้รอด แต่ทว่าท้ายที่สุดร่างบางก็คงได้แต่คิด เพราะตอนนี้เธอหนาวจนแทบจะลุกหรือขยับอะไรไม่ค่อยได้ด้วยซ้ำ

        สาบาน.. สาบานเลยว่าตอนนี้เธอไม่ได้กำลังจ้องไปยังเสื้อโค้ชขนสัตว์ของเพื่อนร่วมชะตากรรมเดียวกันภายในบ้านไม้นี้เลยซักนิด เพราะถึงแม้ว่าเธออยากจะได้ใจแทบขาด จนเธอต้องคอยทยอยเหลือบไปมองเสื้อโค้ชตัวนั้นอยู่เป็นระยะๆ อย่างอดไม่ได้ก็ก็ตามที แต่ทว่าไอ้การไปแย่งเอาจากซากโครงกระดูกนี่มันก็กระไรอยู่..

       ไม่สิ ถ้าไปเอามาใส่มันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรไม่ใช่เรอะ อย่าจะมาคอยนั่งทนอากาศเพราะอีโก้เยอะ มันก็ใช่เรื่อง

       คิดได้แบบนั้น ร่างบางก็ค่อยๆ ดันตัวขึ้นลุกอย่างยากลำบาก ก่อนที่จะเริ่มก้าวเดินโดยมีกำแพงเป็นตัวช่วยพยุงมุ่งตรงไปยังเป้าหมาย

        ว่าแต่จะว่าไป ทำไมตอนนี้เราถึงเป็นผู้หญิงล่ะ?

        หนึ่งข้อสงสัยที่เหมือนจะไร้สาระที่อยู่ดีๆ ก็ผุดขึ้นในหัวจากส่วนลึกของความรู้สึก ทำให้ร่างบางที่กำลังค่อยๆ ก้าวเดินถึงกับต้องหยุดชะงักเอาเสียดื้อๆ ทั้งๆ ที่อีกไม่กี่ก้าวเท่านั้นเธอก็กำลังจะไปถึงเป้าหมายที่ตั้งใจเอาไว้

       แล้วนี่จะว่าตอนนี้เรากำลังอยู่ในต่างโลกใช่ไหม แล้วทำไมจู่ๆ เราถึงได้ตื่นขึ้นมาในบ้านไม้ท่ามกลางพายุหิมะ ทั้งๆ ที่ไม่มีความทรงจำอะไรเลยล่ะ?

        ถัดจากข้อสงสัยแรกที่ผุดขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ข้อสงสัยอื่นๆ อีกมากมายก็ผุดขึ้นตามมาอย่างเยอะแยะรวดเร็วราวกับดอกเห็ด

        "แล้วนี่จะว่าไป เราคือใครล่ะเนี่ย..?"