หัวใจฉันเฝ้ามองคุณ

               ณ ดาวมิไรอันไกลโพ้นสุดขอบฟ้า

        ฉันตื่นจากฝันอันหลับไหล ร่างกายโอนอ่อน วันที่แสนน่าเบื่ออีกวันกำลังจะเริ่มขึ้น ฉันค่อยๆลืมตา "สายแล้วหรอเนี่ย" ฉันบ่นกับตัวเองซ้ำๆทุกวัน ฉันลุกออกจากที่นอน ที่ๆหลังของฉันจะมีรากออกมาอยู่แล้ว ฉันเดินตรงไปห้องครัว 'วันนี้พี่ต้องรีบไปทำงานนะ ไม่มีข้าวเช้าให้นะ อ้ออ อย่าลืมให้อาหารเจ้าอุนจิด้วยล่ะ เด็กน้อย' โพสอิทสีเหลืองติดอยู่บนตู้เย็นพร้อมกับเงินที่พี่สาวฉันแนบเอาไว้ให้ "น่าเบื่อชะมัด" ฉันเดินออกจากบ้านไปหาอะไรกิน ตอนนี้ฉันอายุ 200 ปีแล้ว ฉันไม่มีเพื่อน ฉันเรียนจบไปนานแล้ว ฉันมีแค่ตัวฉัน มีพี่สาวที่ทำงานในหน่วยงานลับ และเจ้าอุนจิ สุนัขตัวน้อยที่พี่สาวฉันเก็บมาเลี้ยง ฉันมีความเร็วกว่าแสง ฉันลอยตัวได้ นี่เป็นความสามารถของฉัน และกินเลือดเป็นอาหาร แต่มันไม่น่าตื่นเต้นอะไรเลย เพราะคนที่อยู่บนดาวนี้ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน แต่ความสามารถก็แตกต่างกันไป ชีวิตฉันไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย "นี่ฉันต้องอยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหนกันเนี่ยยยยยย" ฉันนั่งเปื่อยๆอยู่ริมแม่น้ำ จนพระอาทิตย์ตกดิน...

                            "อ้าว กลับมาแล้วหรอ กินอะไรมารึยัง" พี่สาวฉันที่แต่งตัวเซ็กซี่ ปากสีเลือด ถามฉัน "ยังเลย วันนี้มีงานอะไรหรอ แต่งตัวน่าเกลียดเชียว" ฉันพูดไป เหล่มองพี่สาวของฉันไป "พูดอะไรของเธอ วันนี้พี่มีข่าวดีมาบอกเชียวนะ" พี่สาวฉันยิ้มหน้าแป้น มีความสุขจังนะ "มีอะไร" ฉันถาม "เราจะย้ายไปอยู่ดาวโลก"

 -------------------------------------------------- 'นี่หรอที่ทำให้พี่สาวฉันตื่นเต้นขนาดนี้ ดาวโลก ดาวที่มีผู้คนมากมาย ดาวที่วุ่นวายงั้นเหรอ' เรื่องนี้วนเวียนในหัวฉัน ฉันไม่เคยไปดาวโลก ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง ทำไมพี่สาวฉันถึงมีความสุขขนาดนี้ ให้ตายเถอะ ฉันกลัวไปหมดแล้ว พี่สาวฉันบอกว่าเราจะเดินทางกันตอนเย็นวันพรุ่งนี้แล้ว ................. 

          ----------------------------------------------------

                             แงงงงงงง 

เราแต่งแนวนี้ครั้งแรก แล้วก็เรื่องแรกของเราด้วย ฝากติดตามด้วยน้าาาาา