Harvest love(เกมรวนป่วนหัวใจ)

    ก็เคยได้ยินมานะ เรื่องเซิฟเวอร์เกมรวนแล้วหลุดเข้าไปอยู่ในเกมส์ ดูน่าสนุกและน่าตื่นเต้นดีเหมือนกัน ได้ลองใช้เวทย์ ขี่มังกร ต่อสู้ๆบลาๆ  แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้นกับผม ทำไมมันถึงแย่กว่านั้นล่ะ เล่นเกมส์มานับเป็นร้อย ไหงมาติดอยู่ในเกมบ้าบอแบบนี้ด้วย!!!!

     “อ่า..ตื่นแล้วสินะ เป็นไงบ้าง” ชายหนุ่มร่างโตหน้าตาดุดันยืนจ้องมองผมที่กำลังฟื้นตัวและพยายามพยุงตัวเองลุกจากที่นอน ผมไม่ได้ตอบได้แต่มองสถานที่แปแลกตาไปรอบแล้วหันไปมองชายแก่ชุดแดงที่แต่งตัวคล้ายตัวตลกหันมายิ้มให้ผม

    “ดีใจที่เธอปลอดภัยนะ ฉันชื่อ โทมัสเป็นนายกในเมืองนี้   เธอยังจำอะไรได้หรือเปล่า สมองยังปกติดีอยู่ใช่มั้ย หวังว่าคงไม่กระทบกระเทือนอะไรร้ายแรงมากหรอกนะ ฉัน เอ่อ...ขอถามอะไรเธอหน่อยได้มั้ย”  ผมนวดขมับได้สักพักก็หันไปมองหน้าชายแก่ที่ดูตลกคนนี้อย่างรำคาญ ถามห่าอะไรของมึงเยอะแยะ ก่อนจะชะงักไปชั่วครู่หลังจากที่สติผมเริ่มจะกลับมาทีละน้อย

            คุ้นชิบหาย.. ใครวะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน

   “อะไรเหรอครับ” ผมถาม

  “ทำไมเธอถึงไปลอยเคว้งคว้างอยู่ในทะเลได้ล่ะ พอจะจำเหตุการ์ณนั้นได้หรือเปล่า ” ลุงโทมัสถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง ส่วนผมก็ได้แต่นั่งอยู่บนเตียงแล้วมองสถานที่แปลกตาอย่างไม่หยุดสำรวจก่อนจะหันไปตอบ

  “ผมจำอะไรไม่ค่อยได้เลยครับ แต่ผม..คุ้นหน้าลุงมากเลย”ผมเอ่ย

  “นั่นสินะ..” ชายร่างโตมองผมด้วยสีหน้าเรียบก่อนจะมองนาฬิกาที่ข้อมือไปพลางๆ

  “อ้อ คนนี้น่ะ ชื่อแซ็คนะ เขาเป็นคนพาเธอมาที่นี่เองแหละ”ลุงโทมัสเอ่ยพลางยิ้มแป้น เวลายิ้มหน้าโคตรเหมือนโรนัลด์!!

  “คุณช่วยผมไว้เหรอ ขอบคุณนะครับ”

  “เปล่า ไม่ได้ช่วย ฉันแค่หิ้วนายมาไว้ที่นี่เฉยๆ”

  “อ่า แล้วจะทำยังไงกับเธอดีนะ แล้วเธอไม่มีที่ไปเลยเหรอ ”

  “อ่า..ไม่มีครับ แล้วตอนนี้ผมก็ไม่มีเงินติดตัวสักบาทT^T หิวมากครับ” ผมพูดเป็นชั้นเชิงก่อนจะโดนสวนกลับมาแบบเจ็บๆ

  “ไม่มีเงินก็หางานทำ เป็นง่อยรึไง คนในเมืองนี้เขาทำมาหากินแลกเงินกันทั้งนั้น ”  เอ่อ..คุณมึงครับ ช่วยดูสถานการณ์ก่อน กูเพิ่งจมน้ำมา ความจำกูก็ยังจำอะไรไม่ค่อยได้ ช่วยสงสารกูนิดนึงเถอะ ไอ้รากไส้!

  “เอ่อ งั้นเอางี้ละกัน ฉันจะให้นายอยู่ที่นี่ จนกว่านายจะอยากกลับบ้านนายละกัน มีพลเมืองย้ายมาอยู่อีกสักคนสองคนจะเป็นไรไป ฮ่าๆ น่าสนุกดี”

    “สนุกอย่างกับผีสิ..” ผมหันขวับเมื่อได้ยินเสียงที่ไอ้คนตัวใหญ่กล้ามโตยืนบ่นทำปากขมุบขมิบ ถ้าเป็นไปได้ อยากจะลุกขึ้นไปถีบปากจริงๆถ้าไม่ติดว่ามันตัวสูงกว่าหน้าโหดอีกด้วย มองแค่กล้ามแขนก็ยังหวั่นๆแล้ว แรงคงเยอะน่าดู กูไปทำอารายให้มึงเกลียดนักหนาT_T

    “ ฮ่าๆๆ เอาเถอะน่าแซ็ค ส่วนเธอก็อย่าถือสาเจ้านี่เลยนะ เจ้านี่มันปากขวานผ่าซากไปหน่อย แต่ลึกๆแล้วใจดีมากเลยนะ ว่าแต่แซ็ค นายมีเงินสักห้าร้อยมั้ย”

    “อ่า..รู้แล้ว ไปไหนทีหลังหัดพกเงินด้วยสิตาแก่” ลุงโทมัสพูดไม่ทันจบ ไอ้หมอนั่นก็ยืนเงินมาให้ผมห้าร้อยบาท ฮืออออ ขอบคุณคร้าบ ก่อนหน้านี้ที่คิดไม่ดีหรือชั่วร้ายต้องขออภัยด้วยนะขอร้าบ

     “เอาไปทำทุนซะ ในเมืองนี้จะไม่มีใครให้เงินแกหรอก ถ้าแกไม่ดั้นด้นทำงาน  ทุกคนล้วนมีหน้าที่กันทั้งนั้น” อ่ะจ่ะ...

     “อ้อ ชั้นลืมบอกไป สถานที่ที่เธอกำลังนอนพักฟื้นอยู่ตอนเนี้ย เป็นที่ร้างน่ะ เมื่อก่อนก็เคยเปนฟาร์มมาก่อนนะ แต่เจ้าของคนก่อนเขาออกจากเมืองไปแล้ว ชั้นก็ไม่รู้ว่าเขาจะออกไปจากเมืองนี้ทำไม ฟาร์มนี้ออกจะใหญ่โตที่สุดในเมือง แถมเขาก็รวยที่สุดในหมู่บ้านซะด้วย คงอาจจะเพราะเขาอยากมีชีวิตที่ดีกว่าชนบทละมั้ง แต่ก็ไม่ค่อยมีใครมาที่นี่หรอกนะ นอกจากเจ้าแซ็คน่ะ ” ตาลุงคนนี้เขาปกติใช่มั้ยเนี้ย พูดเองเออเองก็เป็นด้วย=_= ว่าแต่บ้านร้างเหรอเนี้ย ทำไมดูสะอาดตาแปลกๆจังฟะ ผมที่นั่งฟังลุงโทมัสพูดจบประโยคก็หันไปมองหน้าไอ้นักเลงกล้ามปูนี่

     “มองอะไรอยู่ได้ รำคาญ”  แหม๊ ไอ้นี่ มองเพราะลุงเขาเอ่ยชื่อมึงในประโยคคสุดท้ายเถอะ ลูกกะตามันเลยหันไปมองอัตโนมัติเฉยเฉ้ยยยยย!

    “ถ้าไม่รู้จะเริ่มต้นหาเงินยังไง ก็ไปเก็บหน่อไม้แถวบ่อน้ำพุร้อนเอา สมุนไพรก็มีให้เก็บ ฤใบไม้ร่วงก็มีเห็ด มีองุ่นป่าให้เก็บเยอะแยะ หลังน้ำตกก็มีถ้ำอยู่ ในนั้นน่าจะมีสมบัติหรือไม่ก็พวกแร่เอาไว้ให้ขายให้ฉันได้ ถ้าไม่อยากทำฟาร์มปลูกผักละก็นะ  อ่า...ประมาณห้าโมง ฉันจะมาหานายทีบ้านทุกวันยกเว้นวันเทศกาลนะ ฉันจะเป็นคนรับซื้อสินค้าเอง  ” หืมม ทำไมกูรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังอยู่ในHarvest Moon ยังไงอย่างงั้นหละ

    “เข้าใจหรือเปล่าที่พูดไปเนี้ย”ไอ้นักเลงกล้ามปูทำหน้าดุใส่ผม อ่า...ชัดเลย  กูหลงเข้ามาในเกมนี้สินะT_T