เขาสัญญา

"บ้านพี่ก็เหมือนบ้านเอ็ง แต่นี้ก็คงอยู่กันจนตาย..."

ภาพโดย nanut bovorn @ flickr.com/photos/noomplayboy

                    

จังหวัดพิษณุโลก เขตุทุ่งแสลงหลวง

วันอาทิตย์ แรมแปดค่ำ เดือน๑๐

 เทือกเขาหินปูนรูปเต่าอยู่ที่หลังทุ่งแสลงหลวง ซึ่งเป็นต้นน้ำลำธารหลายแห่ง อากาศยามเหมัตฤดูหนาวเย็น แนวป่าหลังเขาสัญญามีต้นไม้ประปรายเป็นทาง หากแต่ละฟากรกทึบ ตอนนี้เป็นเวลาใกล้ค่ำ๑๘.๓๐น. กองกำลังตำรวจภูธรจังหวัดพิษณุโลกนอกเครื่องแบบ๑๐กว่าคนเดินมาหยุดอยู่หน้าปากทาง

                                ........................

ทั้งคู่ต่อสู้กันอย่างดุเดือดค่อยๆถอยร่นมาเรื่อยๆ ตามทางป่าจนมาถึงหน้าผา

ต่างคนต่างสะบักสะบอมเต็มที เสือไท้ได้ทีฟาดมีดที่ขาจนฝ่ายนั้นทรุด แล้วถีบตกลงไปในเหว หากชายหนุ่มรีบคว้าแง่งหินเชิงผาได้ หัวหน้าเสือเอื้อมมือลงไปล้วงกระเป๋าคนที่กำลังจะร่วง

   "บุหรี่กู!"

เสือไท้หัวเราะ  "ขอเถอะวะ อดมาตั้ง3-4วันแล้ว"

..........................................

  "คุณพ่อให้มาบอกว่า พรุ่งนี้ให้พี่ลำพูแต่งตัวสวยๆ เราจะไปที่ว่าการอำเภอกัน"   คุณป้าดวงเงยหน้าถามอย่างสงสัย

                                 "ไปทำอะไร" 

                          "จดทะเบียนสมรสค่ะ" ลำพูพยักหน้าหงึกๆ เพราะสมาธิอยู่ที่ไพ่     "อือ...ก็แค่จดทะเบียน เอ๊ะเดี๋ยว! พี่น่ะเรอะต้องจด" 

                ไพ่นับสิบใบร่วงลงจากมือ หญิงสาวอ้าปากค้าง 

                                  ..............................................

  

เจ้าบ่าวหันมายิ้มให้เจ้าสาวสายตาแพรวพราว ขณะที่คุณหญิงแวววาด

กำลังรดน้ำสังข์พลางอวยพรให้ "ขอให้..."

      ปัง! เสียงกระสุนลั่นทำเอาคนทั้งงานค้างกันไปตามๆกัน เสือไท้ในสูทดำหรูหราเดินควงปืนออกมากลางงาน

             "ไง ทีนี้รู้รึยังว่าโดนขัดคอมันรู้สึกยังไง"

                              ............................

"เฮ้ย! เอ็งมาได้ยังไง ตาฝาดรึเปล่าวะ ไหนว่าจะได้เป็นหม่อมน้อยไม่ใช่เรอะ"

สุนทรขยี้ตาอย่างงงๆ ลำพูทำเสียงจิ๊จ๊ะด้วยความโมโห 

           "ข้าเป็นเมียใครแล้วก็ต้องเป็นสมบัติของคนนั้น ให้ผัวใหม่รวยล้นฟ้ามาจากไหนก็ไม่เอาทั้งนั้น ถึงจะต้องเป็นเมียเสือก็เถอะ"

                           ................................................

เรื่องนี้เป็นเรื่องสมมติ ตัวละครก็โมเมขึ้นมา อย่าถือสาหาความเลยเนาะ