หลงดวงเดือน | กุหลาบสาปเงาจันทร์

" พุดกุหลาบขาว บริสุทธิ์ราวรักเรา

กลิ่นสียวนเย้า เร้าใจให้รักรัญจวน

หนามหนอช่างคม เผลอใจชมเจ้าเย้ายวน

ถูกคมหนามร้องครางครวญ หัวใจสลาย... "

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย 

ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยไม่ได้ขออนุญาต 

ตามพ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 มิฉะนั้นจะถือว่าเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย

'พุดซ้อนซ่อนรัก' เมื่อแรกเธอเ้าใจว่าดอกไม้นี้เต็มไปด้วยรักที่เขามอบให้ 

เมื่อคนคนหนึ่งได้เอ่ยสัจจะวาจาไว้แล้วว่าจะปกป้องดูแลหญิงที่ตนรักเยี่ยงชีวิต 

เขาก็สมควรที่จะกระทำดังคำที่ได้เอ่ยไว้มิใช่หรือ? 

แต่แล้วดอกไม้ดอกนั้นก็ทำให้เห็นแล้วว่า 'ซ่อนรัก' คือรักอื่นที่เขาซุกซ่อนเอาไว้! 

ไม่ว่าเวลาจะผ่านล่วงเลยมานานนับร้อยนับพันปี 

แต่หัวใจดวงนี้ยังคงรอคอยคำตอบจากผู้ที่ทรยศคำสัตย์สาบาน!

เรื่องราวความรัก อันก่อเกิดคำมั่นสัญญาที่นำมาสู่ ความแค้น 

เมื่อความรักนั้นไม่ได้เป็นไปดังที่ใจปรารถนา

เมื่อแรก 'ดอกพุดซ้อน' ก็เป็นสีขาว กลีบบางที่ซ้อนกันส่งกลิ่นหอมยั่วยวน

แต่แล้วมันกลับกลายเป็น 'กุหลาบ' สีแดงสดดั่งเลือด พร้อมกับหนามที่แทงออกมาเต็มต้น...

          "ชื่อกลื่นจันทน์แปลกดีนะคะ แต่แปลว่าอะไรหรอคะ?" 

          "กลิ่นของดอกไม้จันทน์มั้งคะ" สาวเจ้าตอบเสียงเรียบ ขณะที่ละอองดาวทำสีหน้าไม่ถูก

          "ฉันหมายถึงกลิ่นของจันทร์ค่ะ"

          "กลิ่นของเดือนหรอคะ?"

          "ใช่ค่ะ หลายครั้งที่ดวงจันทร์ไม่สามารถปรากฏรูปของตนได้ เพราะเธออยู่ในรูปลักษณ์อื่น แต่ทุกคนยังรับรู้ถึงตัวตนของเธอได้เสมอ คล้ายๆ กับยามพระอาทิตย์ส่องแสง แม้ว่าเราจะไม่เห็นจันทร์แต่เราก็ยังรู้ได้ว่ามันยังคงอยู่ตรงนั้น..."

          "คุณพูดอย่างกับว่าดวงจันทร์เป็นเหมืิอนคน...เป็นผู้หญิง"

          "ใช่ค่ะ เป็นผู้หญิงที่ยามทอแสงดูนุ่มนวล หากเบื้องลึกในจิตใจนั้นหม่นมืดยิ่งกว่าหลุมดำ!"

          "นั่นกลีบดอกอะไรหรอคะ คุณกลิ่นจันทน์" ละอองดาวเอ่ยถามผู้เป็นเจ้าของบ้านยามเห็นกลีบดอกไม้บางๆ สีแดงโรยร่วงอยู่ตามสนามหญ้าเพื่อเปลี่ยนบทสนทนาเพื่อให้อีกฝยอารมณ์เย็นลง

          "ดอกพุดซ้อนค่ะ" หญิงสาวร่างระหงเอ่ยตอบก่อนจะมองละอองดาวที่ก้มลงเด็บกลีบดอกไม้งามขึ้นมาด้วยสายตานิ่งสงบยากที่จะหยั่งถึง

          "กลีบสีแดงสด... ฉันนึกว่าเป็นกุหลาบเสียอีก" สาวเจ้าพึมพำกับตนเองเบาๆ

          "ไม่ใช่หรอกค่ะ" กลิ่นจันทน์พูดด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน ดวงตาสีเปลือกไม้คู่งามในตอนนี้ดูลุกโชนอย่างประหลาด

          "ฉันเพิ่งรู้ว่าดอกพุดซ้อนมีสีแดงด้วย แปลกดีนะคะ"

          "ใช่ค่ะ แปลกแต่คงไม่ดีหรอกมั้งคะ เมื่อก่อนมันก็เป็นอย่างที่มันเป็นนั่นแหละค่ะ"

          "แล้วทำไมตอนนี้มันกลายเป็นแบบนี้ละคะ"

          "คุณเคยได้ยินคำพูดที่ว่า 'พุดซ้อนซ่อนรัก' มั้ยคะ?"

          "นี่ก็แสดงว่าที่มันเป็นสีแดงเพราะความรักอย่างนั้นหรอคะ?"

          "ไม่ใช่หรอกค่ะ! แต่ก่อนมันมีสีขาวบริสุทธิ์เหมือนกับ... " สาวชื่อแปลกเว้นไว้ช่วงหนึ่งก่อนจะเอ่ยต่อ

          "แต่พอนานวันมันก็สำแดงให้เราเห็นถึงธาตุแท้ของมัน!"

ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของรีดทุกคนด้วยนะคะ

เป็นนิยายแนวไทย เรื่องแรกของอุษาที่วางพลอตไว้นานมาก แต่เพิ่งลงนิยายอีกเรื่องจบค่ะ

ดีไม่ดีติชมกันได้นะคะ

รักรีดทุกคนเสมอ

อุษาวดี

เริ่มแต่งจริง 23 ส.ค. 59